ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Τελικά αποδεικνύεται ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για την Κρήτη στην υπόλοιπη και κυρίως ηπειρωτική Ελλάδα. Τα γεγονότα που συνέβησαν στο λιμάνι του Πειραιά είναι προάγγελος για το τι μπορεί να συμβεί έτσι και αποφασίσουμε όλοι οι Κρητικοί μαζί να αλλάξουμε τις τύχες μας. Είδαμε όλοι τους Κρητικούς αγρότες να έχουν ελληνικές σημαίες στα τρακτέρ τους. Όμως οι συμπεριφορές των εκάστων κυβερνήσεων και βουλευτών σωρεύουν πικρία στην Κρήτη καθώς είμαστε η πρώτη περιφέρεια σε ανάπτυξη (μόνο η Αττική μας περνάει), όχι μόνο με τον μισό όγκο των εξαγωγών του ελληνικού κράτους, αλλά και με τον τουρισμό και με την γεωπολιτική θέση που κατέχει, παρ’ όλα αυτά το ελληνικό κράτος μας έχει σαν αποπαίδι του. Έργα δεν γίνονται, υποδομές δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες και όλα τα αναπτυξιακά προγράμματα ή χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. ή απορρίπτονται από το ελληνικό δημόσιο. Τα χρήματα που εισφέρουμε στον κρατικό κορβανά (και είναι πολλά) δεν επιστρέφουν σε εμάς αλλά ξοδεύονται αλόγιστα από τους εκάστοτε κυβερνόντες.
Η Κρήτη την περίοδο 1897 έως 1913 ήταν αυτόνομη με δική της σημαία, ύμνο νόμισμα νομοθεσία και πολιτικό σύστημα. Ανήκαμε μεν, στην Ελλάδα αλλά με πλήρη αυτονομία στα πάντα. Λέγεται ότι η συμφωνία για την ένωση που υπέγραψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος θα είχε διάρκεια εκατό χρόνων. Σήμερα όλο και περισσότεροι Κρητικοί επιθυμούμε πλέον την πλήρη και χωρίς όρους αυτονόμηση μας από το ελληνικό κράτος. Φαινόμενα τέτοια άλλωστε είδατε και μες το ελληνικό κοινοβούλιο όταν λύκειο του Ηρακλείου το επισκέφτηκε φορώντας μπλούζες με την σημαία της Κρητικής Πολιτείας, που έχουν υψώσει και οπαδοί του Εργοτέλη στο Παγκρήτιο στάδιο. Συνολικά τα ποσοστά των Κρητών που υποστηρίζουν την αυτονόμηση του νησιού μας αγγίζουν πλέον το 50% . Πρώτιστα το Ηράκλειο, μετά Ρέθυμνο και Λασίθι και τελευταία τα Χανιά που μετά τα σημερινά γεγονότα θα αλλάξουν και αυτά.
Προτού μας καταδικάσετε για αυτήν την επιθυμία μας, σκεφτείτε αν γνωρίζετε άλλο μέρος της Ελλάδας που το έχει επισκεφτεί η Αντιτρομοκρατική ομάδα με τα Ε.Κ.Α.Μ. δύο φορές με βάναυση συμπεριφορά και βασανιστήρια που ακουστήκαν μόνο μέσα στις πόλεις μας. Έως τώρα δίναμε τον καλύτερο εαυτό μας προς το ελληνικό κράτος, τις χρηματικές εισφορές με την μορφή φόρων, όταν πρώτοι στελεχώνουμε στρατιωτικά όλα τα νησιά του Αιγαίου, όταν εδρεύουν στην Κρήτη τόσες μεγάλες επιχειρήσεις με σημαντικό κύκλο εργασιών και παγκόσμια αναγνώριση, όταν στην Κρήτη ιδρύονται πρωτοποριακές βιομηχανικές μονάδες που δεν υπάρχουν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Υπάρχουν πολλοί ακόμα λόγοι που χρειάζονται πολύ χαρτί να ειπωθούν, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε αυτές τις συμπεριφορές να επιβεβαιώνουν την απέχθεια του ελληνικού κράτους απέναντι μας. Για αυτό επιθυμούμε το 2012 να υψώσουμε ξανά την σημαία μας, να ξανακούσουμε τον ύμνο μας και να σταματήσουν οι κεντρικές εξουσίες να πίνουν το αίμα μας.
Τον τόπο μας τον αγαπάμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Είμαστε πρώτα Κρητικοί και μετά όλα τα υπόλοιπα. Το έλεγε άλλωστε και ο Καζαντζάκης : "Ο Κρητικός έχει το νου του στη δουλειά του, άλλα πρώτα έχει στο νου του την Κρήτη και είναι έρωτας θανάτου. Να είσαι πάντα πρόθυμος να θυσιαστείς γι' αυτήν". Παρ’ όλη την αλλοτρίωση των σημερινών καιρών δεν το ξεχάσαμε ποτέ και μπορούμε πάλι να το κάνουμε πράξη."

(επιστολή αναγνώστη στο troktiko)