Γιά να αρχίσεις να ψάχνεις να βρεις
και να γνωρίσεις τον εαυτό σου,
πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις
οτι δεν τον ξέρεις.
Γιά να μπείς στην επώδυνη
και μεγαλειώδη διαδικασία
της πραγμάτωσης του "γνώθι σαυτόν",
πρέπει πρώτα να αρνηθείς
αυτό που θεωρείς εαυτό σου.
Ποιό είναι όμως το ζήτημα;
Το να ψάξεις απλά να βρεις τον εαυτό σου
ή το τι θα τον κάνεις αφ' ότου τον βρεις;
Τον εαυτό σου πρέπει να ψάξεις να τον βρεις
με απώτερο σκοπό να τον προσφέρεις.
Κανείς δε σου απαγορεύει να τον προσφέρεις
και χωρίς να τον ξέρεις,
αλλά αυτή είναι επικίνδυνη περίπτωση
γιατί προσφέρεις κάτι που δε γνωρίζεις
και έτσι μπορεί να κάνεις κακό
σ' εκείνον που θα το δεχτεί.
Δεν υπάρχει τίποτα ηλιθιότερο
από έναν εγωιστή που δεν ξέρει ποιός είναι.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο και αχρηστότερο
απ' αυτόν που κατάφερε να βρει τον εαυτό του
και τον κράτησε γιά την πάρτη του.
β.τ.μ.
Σάββατο 12 Ιουλίου 2008
ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
Αναρτήθηκε από ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ στις 4:53 μ.μ.
27 σχόλια :
πρεπει σιγά σιγά να μάθουμε να προσφέρουμε κομμάτια από τον εαυτό μας και εχουμε για όλους ...
Ocean Soul
Έχουμε αλλά δεν τα δίνουμε οι ηλίθιοι! Δεν ξέρουμε οτι δίνοντας θα πάρουμε αυτό που ζητάμε.
Β.τ.μ. καλησπέρα,
δεν θα αναφέρω τίποτε για το κείμενό σου σήμερα, γιατί θα ΄ναι το σχόλιό μου κάμποσο πιο οργίλο από το δικό σου.
Αν όμως η τεμπέλα Κυριακή μ΄ αφήσει, θα αναρτήσω κάπου το διήγημα του Ουάιλντ "Ο ψαράς και η ψυχή του". Για να το διαβάσουμε όλοι και να εμπεδώσουμε τις λέξεις σου.
Καλό Σαββατόβραδο
Αλέκα
Καλό θα είναι να το αναρτήσεις, γιά όσους το έχουν ή δεν το έχουν διαβάσει.
Καλό Σαββατόβραδο και σ' εσένα.
Β.τ.μ. καλησπέρα,
εσύ και οι φίλοι συν-σχολιαστές μπορείτε να δείτε το κείμενο του Ουάιλντ εδώ
http://rapidshare.com/files/129363354/OcWi.pdf
Καλή ανάγνωση!
Δεν υπάρχει τίποτα ηλιθιότερο
από έναν εγωιστή που δεν ξέρει ποιός είναι.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο και αχρηστότερο
απ' αυτόν που κατάφερε να βρει τον εαυτό του
και τον κράτησε γιά την πάρτη του.
Παλιόφιλε,
να με γνώριζες δε θα με περιέγραφες καλύτερα!
Μπρρρρ... κρύο αστείο...
Ήθελα να ξερα αυτά τα γκομενάκια των φωτογραφιών πού τα βρίσκετε... Πολύ ωραίο αυτό το γκομενάκι!
Πλάκα κάνω... κρύα...
Καλές διακοπές
Το μωρό της Ρόζμαρυ
Μωρό της Ρόζμαρυ
Άντε, καλές διακοπές να ξελαμπικάρεις!
(Εγώ δε χρειάζεται να πάω διακοπές γιατί ζω εκεί που οι άλλοι πάνε γιά διακοπές).
γεια χαρα...
Δεν υπάρχει τίποτα ηλιθιότερο
από έναν εγωιστή που δεν ξέρει ποιός είναι.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο και αχρηστότερο
απ' αυτόν που κατάφερε να βρει τον εαυτό του
και τον κράτησε γιά την πάρτη του.
ολα τα λεφτα ειναι αυτο ακριβως το αποσπασμα απο το κειμενο σου..
αυτα τα κειμενα ομως δεν εξαντλουνται με δυο γραμμες..
ναστε ολοι καλα
Γιώργη
Όλα τα λεφτά θα είναι να βρεθούμε να πιούμε κανένα ούζο on the rocks.
Με ξανακόλλησες με τον Waits μετά από τόσα χρόνια.
κανονισε το....
Γιώργη
Βρε θα το κανονίσω, αλλά πως θα γίνει να ακούμε Waits με το ούζο on the rocks;
Λέτε "...πρέπει πρώτα να αρνηθείς
αυτό που θεωρείς εαυτό σου".
Μήπως να λέγαμε καλύτερα "...πρέπει πρώτα να αμφισβητήσεις
αυτό που θεωρείς εαυτό σου";
Ο μηδενισμός δεν ωφέλεισε και πολλούς σ' αυτόν τον κόσμο.
Εκτός εάν δεν σας εννοήσα ορθώς, οπότε σας ζητώ συγγνώμη.
Spy
Αν και δε μ' αρέσει να αναλύω και να εξηγώ αυτά που γράφω, γιά χάρη σου θα την κάνω την παρατυπία.
Μηδενιστικό θα ήταν το να αρνηθείς τον "εαυτό" σου.
Το να αρνηθείς αυτό που "θεωρείς" εαυτό σου είναι το πρώτο βήμα γιά να πας να βρεις τον αληθινό.
Γιά να τον αρνηθείς, σαφώς και πρέπει πρώτα να τον αμφισβητήσεις.
Μ' αυτόν τον κύριο Μηδενισμό, δεν τυχαίνει να γνωριζόμαστε.
Με την κυρία Ζωή γνωριζόμαστε πολύ καλά και είμαι και φόυλ ερωτευμένος μαζί της αλλά φοβάμαι οτι θα παντρευτεί άλλον.
Να περνάς καλά.
B.T.M.,
μην μπερδεύεσαι...
Αισθηματίας είναι εκείνος που θα απολάμβανε κάτι, δίχως να αναλαμβάνει και το πελώριο χρέος του.
Υπογραφή: Μύστης
Μύστη
Γιατί να είμαστε κι οι δυό αισθηματίες;
Γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες;
Aφού στον κόσμο λιγοστές είναι οι κυρίες;
χαχαχαχα
Γ. Θ. Βαφόπουλος, Το δάπεδο
Άσπρα και μαύρα πλακάκια,
σ΄εναλλασσόμενη τάξη,
την επαφή των βημάτων μου δέχονται.
Στο διορισμένο μου δάπεδο τούτο
παίζω σαν ένα παιδί,
προσπαθώντας μονάχα
στις λευκές να πατώ επιφάνειες.
Δύσκολη άσκηση, ακροβασία περίτεχνη.
Κάποτε χάνω του σώματος
την ισορροπία.
Κάποτε χάνω του πνεύματος τον υπολογισμό.
Και μπερδεύεται τότε
των βημάτων μου η τάξη.
Και πλανημένο το πέλμα μου,
παραπατάει στα μαύρα πλακάκια.
Πρέπει πάλι ν' αρχίσω
απ' την αρχή το παιχνίδι.
Πρέπει ν' ασκήσω το πνεύμα μου
στην τέλεια ακροβασία.
Όμως αρχίζοντας πάλι και πάλι,
το αποσταμένο μου πνεύμα
περιδινείται σε ιλίγγου στροβίλισμα.
Και του δαπέδου ο ακίνητος δίσκος
περιστρέφεται μ' ένταση.
Και των χρωμάτων συγχέεται
η εναλλασσόμενη τάξη.
Των αισθήσεων σύγχυση.
Κι όπως ένα παιδί,
που του χαλούν το παιχνίδι,
κι όπως ένα παιδί,
που η υπομονή του εξαντλείται,
τρέχω με πείσμα,
τσαλαπατώντας
του δαπέδου την τάξη.
Με το πέλμα σκουπίζω
τις γραμμές που χωρίζουν
τα λευκά και τα μαύρα πλακάκια.
Και ξαπλώνομαι χάμου,
με βουρκωμένο το πνεύμα μου,
και ραντίζω με δάκρυα
τη συντριμμένη μου πίστη.
Πόσο με κούρασε η επίμονη άσκηση.
Όμως τώρα πια βλέπω
φανερά τι σημαίνει
του δαπέδου το γύρισμα.
Τώρα βλέπω το νόημα
της συνουσίας των χρωμάτων.
Από τη συλλογή Το δάπεδο και άλλα ποιήματα (1951)
Ομορφο απογευμα Βασιλια της Μοναξιας και της αληθειας.:))
Θα σου δείξω την αλήθεια που 'ναι μες στα παραμύθια!
Δες την, τώρα, παιχνιδίζει με το ψέμα στο νερό..
Πές μου, αν τηνέ ξεχωρίζεις στων χρωμάτων το χορό.
Αερικό
Πάω να σκουπίσω με το πέλμα μου τις γραμμές που χωρίζουν τα λευκά και τα μαύρα πλακάκια.
Σ' ευχαρισρώ γιά την πανέμορφη συνεισφορά σου.
Ε.Α.
Την ξεχωρίζω.
Αρκεί να με κοιτάς στα μάτια.
ω τα εμπόδια της γλώσσας ειναι ανυπέρβλητα . Πόσες παρανόησεις φέρνουν.
Ocean Soul
Δεν ήταν θέμα παρανόησης.
Άλλο είναι το θέμα αλλά δεν εξηγείται από 'δω.
Ζητώ συγγνώμη γιά ότι είδαν τα μάτια σου, αλλά άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε.
"Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να επιμείνουμε στη ζωή,να μην περιμένουμε να προσφερθεί η ευγενικιά πολιτισμένη
βοήθεια. Ψέμα είναι.
Δε μπορούμε να βασιστούμε παρά
στη δικιά μας μόνο την αρετή. Ποια όμως δύναμη απομένει όταν το πλοίο από την κούραση έχει βυθιστεί.
Σταχτής, μαβής ουρανός πέφτει
στην πράσινη, κίτρινη θάλασσα πάνω
και η στεργιά που αποκόβει
τη φορά των κυμάτων με τον άσπρο αφρό ούτε απόμακρα δεν φαίνεται σα σύνορο γαλάζιο.
Όταν χωρίσει η ξασπριμένη μαβιά λωρίδα της δεύτερης αυγής που παραδέρνουμε στο σκοτεινό στερέωμα
ελπίδα δεν απομένει καμιά.
Όμως για τη ζωή δεν πρέπει να μιλάμε δεν μας είναι άλλο για να διαλέξουμε αν η ελπίδα δεν υπάρχει, η θέληση είναι η ζωή
πρέπει να βρούμε έναν τρόπο
να επιμείνουμε στη ζωή.
Είναι ένας ναυαγός που συλλογίζεται:
Πολύ τον βασανίζει το
ρύπος, από τα βρώμικα νερά,
που πέφτει απάνω του." (Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ)
καλό ξημέρωμα βασιλιά μου!
Χριστίνα
Χριστίνα
Πράγματι, γιά τη ζωή δεν πρέπει να μιλάμε. Να τη ζούμε πρέπει.
Καλό ξημέρωμα και σ' εσένα.
Πολλά μου βγαίνουν να σου γράψω αλλα θα σωπάσω...
Εσύ τα είπες καλύτερα
Αφήνω μόνο την καλησπέρα μου...
Φοβερό το Θέμα της φωτογραφίας.
Τι νομίζεις οτι είναι ο Θεός, να κοιτάς άνω ή να σε κοιτά, καλύτερα να κοιτάς μπροστά και να ζήσεις τη Ζωή σου.
Ανώνυμος
Συμφωνώ απόλυτα.
ΥΓ. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση το να διαβάζει και να σχολιάζει κάποιος αναρτήσεις που έκανα πριν δυόμιση χρόνια!
Δημοσίευση σχολίου