Σαστίζει η γλώσσα, χάνεται η αρχή, χαράζεται η μνήμη και καθορίζει το πρόσωπό σου διαγράφοντας λεπτομέρειες και εκείνα τα αχ τα μάτια σου, τα αρπαχτικά σου χείλη πάλλονται μέσα μου σφυγμός άτρωτος.
Διαστέλλεις αναστολές, συντρίβεις φόβους, πυροδοτείς εκρήξεις, καίς νόμους, ανατινάζεις προπύλαια, με εξαγνίζεις.
Ανασαίνω αέρα ελεύθερο κοντά σου πάλι, οργώνοντας και σπέρνοντας περήφανο σπόρο, φτιάχνω ρίζες βαθειές μέσα απο 'σένα.
Χυμοί, δυνατοί κορμοί κι ευλύγιστοι μίσχοι στο θρόισμα του δικού σου αέρα, φυτρώνουν όμορφα, πλαισιωμένα με τα χρώματα της αγάπης και ξέρουν πως μπορούν να βγάλουν καρπούς ανυπόταχτους και ζουμερούς, ευωδιάζοντας στα φύλλα την δροσιά της πρώτης μέρας του νέου κόσμου ενός παράφορου έρωτα.
Πίσω μου τώρα οι μέρες κάηκαν, τώρα σκοπός μου το αδιάλλακτο βλέμμα σου το θανατηφόρο, το ημιφωτισμένο,
νά 'ναι γεμάτο ήλιο και παφλασμούς κυμάτων.
Ανεβαίνω στον τελευταίο όροφο με σκοπό την ταράτσα, να γεμίσουν και τα δικά μου μάτια θέα απ' τα δικά σου.
Βλάστησε μέσα μου η αρχή του κόσμου και τώρα έχω κι εγώ ένα κήπο. Εσένα.
26 σχόλια :
Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα και προσπερνούνε.'Ομως μερικοί κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί. Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν. Η πόρτα δεν ανοίγει πια.Δεν άνοιξε ποτέ για όσους μπόρεσαν να δούν στο βάθος.
Καλησπέρα β.τ.μ. Ευτυχισμένο το κείμενό σου. Σου εύχομαι να κατοικείς όσο θες στον κήπο αυτό και να γεύεσαι τους καρπούς και τις ευωδιές του. Μα πάνω απ΄ όλα να τον ποτίζεις για να νιώθει την αγάπη σου και την αναγκαιότητα της ύπαρξής του. Πολύτιμα συναισθήματα ακόμη και για τους πιο "τσίγκινους".
Να ΄σαι πάντα ευτυχισμένος και να έχεις μια όμορφη βραδιά.
Γλυκειά μου άνθρωπε, όμορφη προσομοίωση. Το ζήτημα είναι αν παρατήρησαν κάποιοι και το ίδιο το βάθος. Αλλά είμαι σχεδόν βέβαιη ότι θα το έχεις επεξεργαστει κι αυτό. Καλό βράδυ και σε εσένα
Υ.Γ. β.τ.μ. η φωτογραφία είναι καταπληκτική!!!
Παλιόφιλε,
αν αξιωθώ να φτάσω στην ηλικία του κυρίου της φωτογραφίας, πολύ φοβάμαι ότι ΟΥΤΕ γάτα δεν θα έχω για συντροφιά...
Με τους ρυθμούς που κάνω εχθρούς και αποστρέφομαι ανθρώπους δε θα μας πλησιάζει ψυχή...
Ας είναι, επιλογές είναι αυτές...
Και επειδή τις τελευταίες μέρες είμαι μπαϊλντισμένος όσο ποτέ...
http://uk.youtube.com/watch?v=cfNNwmSSqNo&feature=related
Μα δεν ξέρω πια, τί είναι πιο δυνατό:
Η καρδιά σας ή οι λέξεις σας;
Η πένα σας βουτηγμένη σε αισθήματα ζωντανά φτιάχνει γενναίους πίνακες.
Καλησπέρα.
Ε.Α.
Το κλειδί το έχει αυτός που κλείδωσε.
Αλέκα
Πάντα βάλσαμο τα λόγια σου.
Να είσαι καλά και να είσαι σίγουρη οτι θα τον ποτίζω. Άπειρα ευχαριστώ.
Μύστης
Τι έγινε ρε φιλαράκι;
Ξαφνικά μου προκύπτεις "σκοταδόψυχος";
Άμα δε σε πλακώσω εγώ εσένα, να μου τρυπήσεις τη μύτη.
Spy
Για να γίνουν γενναίοι πίνακες, χρειάζονται γενναία πινέλα και γενναία χρώματα, δεν αρκεί μόνο η γενναιότητα του ζωγράφου.
Τα "ζωντανά αισθήματα" τα εμπεριέχουν όλα.
Να είσαι καλά κατάσκοπε.
Έχουμε καταντήσει να ζούμε σαν τον "Τζακ μες στο Κουτί". Κλεισμένοι μες στο ρολόι περιμένουμε τον "μπαμπούλα" να μας ανοίξει για λίγο, να μας δώσει τις εντολές του και μετά να ξανακλειστούμε στο ρολόι κι ενώ μας χαράζουν τα γρανάζια του, εμείς να νιώθουμε ασφαλείς αφού δεν κάνουμε το λάθος (ή καλύτερα δεν τολμάμε) να ξεφύγουμε για μια στιγμή έστω, από τις συνήθειες, τις ενοχές, τα πρέπει και τον εαυτό μας. Φτάσαμε στο σημείο να χρησιμοποιούμε την φαντασία μας μόνο για τις σεξουαλικές φαντασιώσεις και για το πως θ' αποκτήσουμε λαμπερό αμάξι και σκάφος. Πουλημένα όνειρα που δεν είναι αυθεντικά, δεν είναι δικά μας. Ακόμα κι αυτά είναι όνειρα του Συστήματος.
Οι άνθρωποι έγιναν ποιήματα των καιρών.Κάθε άνθρωπος έχει κλειστεί στο προσωπικό του κουκούλι. Δεν έχει χρόνο ν' ακούσει, αλλά θέλει να τον ακούσουν. Κάθε άνθρωπος έχει κλειστεί στο προσωπικό του κουκούλι. Μόνο που πρέπει ν' αποφασίσουμε αν θα μεταμορφωθούμε σε πλήθος πεταλούδων. Δύσκολοι καιροί για ποιητές...
Καλησπέρα αδελφέ.
Ωστε σου άρεσε η μοναξιά του δρομέως των μεγάλων αποστάσσεων ...
ωραιο το blog σας. Ωραία φωτογραφία.
Καμια ΄φορά βαριέμαι να διαβάσω ολο το ποιημα ρουφώ ομως την ατμοσφαιρα μμμμ και το άρωμα τέλειο!
πατριδα γεια και χαρα,
μαρεσε η σειρα που τοθετησες τις λεξεις ,αλλα και τα πρασινα ματια της γαλής με ξελογιασαν..
πως θα κοιμηθω αποψε...
κρινεσαι ενοχος...
νασαι καλα..
γιωργος κ.
Η αλήθεια είναι ο βασιλιάς της μοναξιάς.Κι ο κηπος της ψυχης η όαση στην έρημο της ζωης,στην ερημια του κοσμου.
Ομορφο και δροσερο Ξημερωμα.:))
"Eνα μικρο τυχαίο άστρο μού πήρε
και το τελευταίο επιχείρημα πως δεν είναι ωραία η Ζωή." Τ.Λειβαδίτης.
Samael
Σχόλιο σε τέτοιο σχόλιο είναι τουλάχιστον περιττό.
Καλησπέρα αδελφέ.
Fractal
Ναι και εξακολουθεί να μ' αρέσει.
Καλώς όρισες.
Ocean Soul
Καμιά φορά, στο άρωμα βρίσκεται η ουσία.
Καλησπέρα.
Γιώργη
Όλο το κρίμα στο λαιμό μου!
Να είσαι καλά.
Αερικό
Τέλος λοιπόν πιά τα επιχειρήματα!
Η ζωή είναι ωραία.
Την αγάπη μου.
Σαν πίνακας αλήθεια, σαν ζωγραφιά. Τόσο χρώμα και τόσο συναίσθημα….Ζωγράφισε και άλλο.
Σιδερένιες καλησπέρες
Σιδεράς
Σ' ευχαριστώ για τα πάντα καλά σου λόγια. Ξέρεις, τέτοιοι πίνακες ζωγραφίζονται αυθόρμητα, μέσα σε λίγα λεπτά χωρίς προσχέδια και μελέτες, αρκεί να έρθει η έμπνευση και να τα δεις ξαφνικά όλα μπροστά σου. Κι αυτό είναι το δύσκολο.
Καλησπέρα και να είσαι πάντα καλά
να φτιάχνεις τα σπαθιά σου.
Προσκυνώ βασιλειά μου. Ο πιστός υπήκοος του βασιλείου σου, άξιώθηκε να μπεί στο σπίτι σου για δεύτερη φορά.
Ελπίζω να με κεράσεις μελι με κυρήθρα. Ελάχιστο μέλι και πολύ κυρίθρα. Σε ανάμνηση του θείου Γιώργη. Πάντα όταν κατέφευγα σπίτι του μετά από κάποιο κακούργημα που είχα κάνει και με καταδίωκε ή μάμμα μου έτρεχα στο σπίτι του αδελφού της, του θείου Γιώργη να βρω προστασία. Εκείνος πάντα είχε το ίδιο κέρασμα. Ζούσε ολομόναχος παρέα με ένα παλιό ΄μαγνητόφωνο που επαναλάμβανε πάντα το ίδιο τραγούδι.. "Μάτια μου μάτια μάτια μου των εμματιών μου μάτια,
Τα μάτια που σε λάτρεψαν τα έκανες κομμάτια" Αυτά είναι η δικιά μας φωνή Του Ανατολικού Αιγαίου και της πλαϊνής ηπειρωτικής ενδοχώρας. Όμως εσεις εκεί κάτω...Υποικοοι δεν υπήρξατε. Μόνο πολίτες ..Τα Μινωϊκά ανάκτορα δεν υπήρξαν ποτέ τειχισμένα....Ο τειχισμός των ανακτόρων αντικειμενοποιεί ιδεολοογία υποικόου. Όχι πολίτη. Τουλάχιστον την μουσική σας, Σώσετέ την.. Σε ανάμνηση αυτού που υπήρξε κάποτε η Κρήτη. Ακόω πολύ την κρητική μουσική. Μακάρι να αξιωθώ να την ζήσω όσο υπάρχει ακόμα. Να χαίρεσε τον κήπο σου.. Για δες περβόλιν όμορφον...
Μύστη κάθε φορά που μπαίνεις σε blogg αλλάζεις ιδιότητα. Χαμένος ο κόπος σου. Θα σε ανακαλύπτω..παντού και πάντοτε..
Fractal
Κι όμως, υπάρχουν ακόμα στην Κρήτη μουσικοί που δεν κρατάνε απλά την παράδοση αλλά την προχωράνε παρακάτω. Απλά δεν παίζουν σε γάμους και βαφτίσεις και είναι δύσκολο να τους πετύχεις. Μιά εξάδα απ' αυτούς είχα την τύχη να δω και να ακούσω προ ημερών και έφυγα τελείως!
Σε 15 μέρες τρυγάω το θυμαρίσιο.
Έλα να φάμε κηρήθρα.
Βασιλειά μου ευχαριστώ σε για την πρόσκληση. Μακάρι να γινόταν. Θα το έχω όμως κατα νου. Το ίδιο ισχύει και για σένα αν ανηφορήσεις κατά τα μέρη μας. Και πως μπορούμε να ακούσουμε αυούς τους μουσικούς? Μπορείς να ηχογραφήσεις κάτι και να μου το στείλεις. Μακάρι.
Fractal
Αυτοί οι μουσικοί είναι μιά μεγάλη παρέα που κατά καιρούς δημιουργούν διάφορα σχήματα και παίζουν κάπου γιά μιά βραδυά και τέλος. Σαν τέτοια σχήματα δεν έχουν κάνει επίσημες ηχογραφήσεις.
Ανάμεσά τους είναι ο Ψαρογιώργης, γιός του Ψαραντώνη, στο λαούτο, οι δύο Σταυρακάκηδες στα μαντολίνα, ο Ross Daly σε διάφορα όργανα και ένας απίστευτος λυράρης, ο Πετράκης.
Αν καταφέρω να βρω κάτι θα σου το στείλω με χαρά, αν και δε συγκρίνεται με τίποτα το να τους ακούσεις ζωντανά.
Καλημέρα από τον Ψηλορείτη.
Ευχαριιστώ Τον ρός Ντέϋλη τον είχα χαμένο. Δεν ήξερα ότι ήταν ακόμα στην κρήτη..Χαιρέτα μου τον.
Δημοσίευση σχολίου