ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΙΣ ΒΙΤΡΙΝΕΣ

Επί της ουσίας δεν υπάρχει πιά ουσία.
Κοιτάζεις γύρω σου, κοιτάζεις προσεκτικά
και βλέπεις μπροστά απ' το κάθε τι κι απ' τον καθ' ένα μιά βιτρίνα.
Βιτρίνες άλλοτε γυαλιστερές, καλοκαθαρισμένες και άλλοτε βρώμικες και θαμπές.
Βιτρίνες όμως άνευ περιεχομένου και ουσίας.
Βλέπεις πίσω από μιά βιτρίνα ένα παπά, μπαίνεις στο μαγαζί και διαπιστώνεις ότι ο παπάς ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός απ' το λειτούργημά του.
Ο παπάς είναι ντυμένος παπάς αλλά δεν είναι παπάς.
Πας στη βιτρίνα με το δήμαρχο, μία από τα ίδια.
Ο δήμαρχος είναι άρχων του δήμου, αλλά πέραν του οτι δεν ασχολείται με το δήμο,
είναι αμφίβολο και το αν υπάρχει καν δήμος.
Ο δήμαρχος κάνει το δήμαρχο αλλά δεν είναι δήμαρχος.
Επί της ουσίας δεν υπάρχει πιά ουσία.
Η κοινότητα απαρτίζεται από μέλη που δεν έχουν κοινά μεταξύ τους.
Η κοινότητα λέγεται κοινότητα αλλά δεν είναι κοινότητα.
Ο δικαστής τους δικάζει όλους. Ο δικαστής χρηματίζεται. Κανένας δε δικάζει το δικαστή.
Ο δικαστής δικάζει αλλά δεν είναι δικαστής.
Πας παρακάτω, στις "καλές" βιτρίνες,
με την ελπίδα οτι θα βρεις κανένα σοβαρό μαγαζί, τα ίδια.
Το ασφαλιστικό ταμείο δεν είναι ασφαλιστικό ταμείο, ο υπουργός δεν είναι υπουργός,
το κοινοβούλιο δεν είναι κοινοβούλιο, το κράτος δεν είναι κράτος.
Επί της ουσίας δεν υπάρχει πιά ουσία.
Ανάβεις τσιγάρο και ξεκινάς απογοητευμένος γιά το σπίτι.
Στον επόμενο δρόμο βλέπεις μιά τελευταία βιτρίνα φωτισμένη από ένα κόκκινο φως.
Μπαίνεις μέσα και τι διαπιστώνεις!
Ο νταβατζής είναι πράγματι νταβατζής! Η πουτάνα είναι πράγματι πουτάνα!
Ξανανάβεις τσιγάρο και ξαναξεκινάς γιά το σπίτι.
Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και βλέπεις κάποιον άλλο.
Εσύ, που τους έκρινες όλους, δεν είσαι ο εαυτός σου.
Τώρα πιά το ξέρεις.
Το μόνο αξιόπιστο μαγαζί είναι το μπουρδέλο.