Θα έχετε ίσως παρατηρήσει οτι τις τελευταίες μέρες έχουν αραιώσει οι αναρτήσεις μου. Σαν σοβαρός λοιπόν και συνεπής blogger που είμαι, οφείλω να απολογηθώ.
Τελευταία βρίσκομαι στη Σαντορίνη, αλλά μη βιαστείτε να σκεφτείτε οτι ο λόγος που δε γράφω τόσο συχνά είναι επειδή έχω παρασυρθεί απο τα θέλγητρα του νησιού...
Η πραγματική αιτία είναι οι απανωτές κουτουλιές που έριξα σε κάσες και ντουβάρια, τις πρώτες μέρες που βρέθηκα εδώ και που μου έχουν προκαλέσει μιά, προσωρινή ελπίζω, απώλεια μνήμης και συγκέντρωσης.
Φιλοξενούμαι σε ένα απίστευτης ομορφιάς σπίτι, χτισμένο σύμφωνα με την παραδοσιακή Σαντοριναίϊκη αρχιτεκτονική, η οποία, καλώς ή κακώς, επιτάσσει όλες οι πόρτες να είναι χαμηλές, ώστε να χρειάζεται να σκύψεις για να τις περάσεις.
Δεν ξέρω αν αληθεύει, αλλά λένε οτι αυτό εκδηλώνει ένα είδος σεβασμού απέναντι στο θεό και στο ίδιο το σπίτι.
Έλα μου όμως που μέχρι να συνηθίσεις να σέβεσαι το θεό και το σπίτι, ακόμα κι όταν πηγαίνεις για κατούρημα, θα έχεις φάει τις κουτουλιές της ζωής σου.
Αυτό ακριβώς έπαθα κι εγώ. Τις πρώτες μέρες μου στο νησί, κουτούλησα σε κάσες και ντουβάρια 5,6,7 φορές; Που να θυμάμαι μετά απο τόσες κουτουλιές! Μιά - δυό μάλιστα, αν ήταν λίγο πιο δυνατές, θα με είχαν στείλει για ράμματα.
Να το πεις γκαντεμιά; Να το πεις απροσεξία; Εγώ το λέω μαλακία του αρχιτέκτονα.
Φτιάξε ρε αδερφέ το σπίτι σύμφωνα με την παράδοση, αλλά κάνε τις πόρτες ανθρώπινες!
Δε μπορώ δηλαδή να δείξω το σεβασμό μου στο θεό ανάβοντας κανένα κεράκι και στο σπίτι βάφοντάς το; Πρέπει σώνει και καλά να σκύβω; Άσε που όταν οι πόρτες ήταν τόσο χαμηλές, κανείς δεν ήξερε που είναι η Σαντορίνη. Τώρα όμως ρε αρχιτέκτονα, έρχεται ντουνιάς! Και είναι πολλοί αυτοί που είναι πάνω απο 1.70. Και ίσως κάποιοι απ' αυτούς, να έχουν κι ένα blog να ενημερώσουν!
Φανατικοί μου αναγνώστες, ελπίζω το ταρακουνημένο μου μυαλό να επανέλθει σύντομα στη θέση του και η σχέση μας να ξαναγίνει τόσο στενή, όσο ήταν πριν τις κουτουλιές.
Παράκληση. Αν κάποιος απο 'σας ξέρει απο βουντού, ας κάνει τον αρχιτέκτονα να φάει μιά κουτουλιά που να τη θυμάται.
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
ΚΟΥΤΟΥΛΙΕΣ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
Αναρτήθηκε από ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ στις 5:40 μ.μ.
6 σχόλια :
Ειδες τι παθαινεις; Ενω εγω που ειμαι 1 μισι μετρο, χωραω παντου! χαχαχαχχαα!
BUTTERFLY
Ναι γ..ω το 1.85 μου!
Κάπου εδώ τίθεται το δίλημμα καμπούρα ή καρούμπαλο.Μολοταύτα όμως για να μη γράφεις πολύ πάει να πει ότι σε ελκύει περισσότερο η ομορφιά του νησιού.Αν θέλεις ανέβασε καμιά φωτογραφία να δούμε και εμείς οι αταξίδευτοι (έστω διαδικτυακά) το νησί.
Καλή διασκέδαση :)
Crux
Με το "καμπούρα ή καρούμπαλο", έγραψες! Κυκλοφορεί ήδη σε όλη τη Σαντορίνη.
ΥΓ Οι φωτογραφίες έρχονται λίαν συντόμως.
Ήταν ρητό της στιγμής! Καμιά φορά μου κατεβαίνουν διάφορα σε απρόσμενες χρονικές στιγμές.Πάντως όπως και ν΄άχει λαμβάνοντας υπόψιν τις φωτογραφίες, η ομορφιά της Σαντορίνης είναι μεγαλύτερη απ΄τον πόνο των καρούμπαλων.
Crux
Το οτι η Σαντορίνη είναι όμορφη (και ειδικά τον Οκτώβρη) δεν το συζητάμε. Αλλά και το καρούμπαλο είχε κι αυτό την ομορφιά του. Αφού μόλις άρχισε να υποχωρεί, στεναχωρήθηκα :)
Δημοσίευση σχολίου