ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ

Είναι παλιό αλλά καλό γι' αυτό σας το γράφω.
Αν καταφέρετε να γελάσετε λιγάκι, κάντε το κρυφά
γιατί ετοιμάζονται να ποινικοποιήσουν και το γέλιο.

Δυό φίλοι συζητούν περί μετεμψύχωσης, μετενσάρκωσης
και τα σχετικά. Επειδή δε μπορούν να βγάλουν άκρη γιά
το αν αυτά τα πράγματα υφίστανται στην πραγματικότητα
ή όχι, συμφωνούν όποιος πεθάνει πρώτος, σε περίπτωση
που μετενσαρκωθεί, να ειδοποιήσει με κάποιο τρόπο τον άλλο
ώστε αυτός να μάθει επιτέλους από πρώτο χέρι αν το ζήτημα
είναι πραγματικότητα ή παραμύθι.
Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε και κάποια μέρα ο ένας
απ' τους δύο φίλους σκοτώνεται σε τροχαίο.
Τον κλαίνε τον άνθρωπο, τον θάβουν, περνούν μερικές μέρες
και κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο του εν ζωή φίλου.
Το σηκώνει, ρωτάει ποιός είναι και ακούει μιά περίεργη φωνή
να του λέει -ο Τάκης είμαι ρε! -Ποιός Τάκης ρε φίλε; ρωτάει αυτός.
-Ο φίλος σου ο Τάκης ρε, που σκοτώθηκα στο τροχαίο,
του λέει ο άλλος. -Α στο διάλο ρε που δε ντρέπεσαι να κάνεις
τέτοιες πλάκες, του λέει και του κλείνει το τηλέφωνο.
Σχεδόν αμέσως ξαναχτυπάει, το ξανασηκώνει αγριεμένος
και ακούει ξανά τη φωνή να του λέει.
-Καλά ρε, δε θυμάσαι που συμφωνήσαμε όποιος πεθάνει πρώτος
να ειδοποιήσει τον άλλο; Αν δεν είμαι ο Τάκης, πως το ξέρω;
Ο άλλος μένει κόκαλο και καταφέρνει να ψελίσει.
-Ρε μαλάκα, εσύ είσαι; Δεν το πιστεύω! Λέγε ρε, που βρίσκεσαι;
-Άσ' τα μεγάλε, που να σ' τα λέω! Καλύτερα δε γίνεται!
Είμαι σε κάτι απέραντα λιβάδια με γκαζόν, δε μ' ενοχλεί κανένας,
τρώω, πίνω και κοιμάμαι τζάμπα και πηδάω κι όλη μέρα!
-Δηλαδή είσαι στον παράδεισο ρε μεγάλε;
-Ποιό παράδεισο ρε μαλάκα; Κόκορας στα Μέγαρα!