Η ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ BLOGGER

Φίλος blogger: Τι έγινε ρε μαλάκα, τώρα σχόλασες;

Blogger: Ναι ρε, τώρα μόλις.

Φίλος blogger: Δε σε βλέπω καλά ρε, τρέχει τίποτα;

Blogger: Ασ' τα μαλάκα, περνάω κρίση.

Φίλος blogger: Τι κρίση ρε, ταυτότητας;

Blogger: Μμμ...τώρα που το λες! Πάντως εγώ τη λέω
κρίση επισκεψιμότητας. Κάθομαι και γράφω τζάμπα
ρε μαλάκα. Ολόκληρα κατεβατά, ολόκληρα σεντόνια.
Τα εσώψυχά μου βγάζω ρε και κάθε φορά τι βλέπω;
2 σχόλια, 4 σχόλια, 6 σχόλια. Και βλέπεις κάτι άλλους
που δεν κάνουν τίποτα περισσότερο απ' το να δημοσιεύουν
ποιήματα του Ελύτη και δεν προλαβαίνουν ν' απαντούν!
32, 46, 65 σχόλια! Τι θέλει τελικά ο κόσμος ρε μαλάκα,
μπορείς να μου πεις; Να διαβάζει αναδημοσιεύσεις
ή πρωτότυπα ακυκλοφόρητα κείμενα; Τι να κάνω δηλαδή;
Να πάω να τ' ακουμπήσω σε κανένα εκδοτικό οίκο
να μου τα βγάλει και να μπω και μέσα;

Φίλος blogger: Τι να σου πω ρε μεγάλε! Πολύ σοβαρά βλέπω
το 'χεις πάρει το ζήτημα!

Blogger: Λοιπόν φιλαράκι, το βρήκα!
Πρέπει να παρθούν δραστικά μέτρα.
Άκου τι θα κάνω. Μεσ' στην επόμενη βδομάδα θα
γράψω δυό-τρεις απ' τις καλύτερές μου ποιηματάρες που
τις φυλάω γιά καβάτζα, θα κοπανήσω και δυό-τρείς
γαμιστερές αναλύσεις, ενώ ταυτόχρονα θα μπουκάρω
σε όποιο blog θα βρίσκω μπροστά μου. Θα τους κάνω
κομπλιμέντα, θα τους βάζω και link, οπότε τι θα κάνουν;
Θα υποχρεωθούν να μπούνε να μου κάνουνε σχόλια.
Μετά βέβαια, βλέπω. Όποιος μπει μιά-δυό φορές και δεν
ξαναμπεί, τον πετάω έξω απ' τα link και πάμε γι' άλλους.
Και μη μου πεις οτι το θεωρείς τραβηγμένο! Εδώ ρε συ
ο άλλος, ξέρεις, αυτός που κρεμάστηκε πέρυσι,
είχε καμιά δεκαριά άβαταρ κι έστελνε σχόλια
στον εαυτό του, γιά να τα διαβάζει μόνος του
αφού, έτσι κι αλλιώς, αναγνώστες δεν είχε.
Το δικό μου θα είναι πταίσμα. Άσε δε και το άλλο!
Δυό χρόνια τώρα στα blog και δεν έχουμε πηδήξει ακόμα.
Αλήθεια, εσύ την πήδηξες εκείνη την ξανθιά
που μου 'λεγες ρε μαλάκα;
Ρε; Κοιμάσαι ρε μαλάκα;
Κοίτα να δεις ρε!
Κοιμήθηκε ο μαλάκας!

β.τ.μ.