Τρώω μιά μπανάνα στο Εκουαδόρ
κι αμέσως μετά βάζω βενζίνα
σ' ένα βενζινάδικο στο Τόκυο.
Βλέπω Ινδούς οικοδόμους
να χτίζουνε σπίτια στο Ντέλι.
Κάνει ζέστη.
Ρίχνω μιά βουτιά και βλέπω τον Τιτανικό
να ξεκουράζεται στα βάθη.
Το απόγευμα θα πεταχτώ μέχρι τη Σιβηρία
να δω κάτι γνωστούς αλλά δε θα μείνω πολύ
γιατί το βράδυ είμαι καλεσμένος στην Αλάσκα
να κοιμηθώ με κάτι Εσκιμώους στο ιγκλού τους.
β.τ.μ.
Κυριακή 29 Ιουνίου 2008
ΟΛΗ Η ΓΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ
Αναρτήθηκε από ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ στις 1:04 π.μ.
14 σχόλια :
Να πάρετε τουλάχιστον κασκόλ και κουβέρτες μαζί σας. Κάνει κρύο εκεί που πάτε.
Καλημέρα.
Spy
Μα μόνο ένα βράδυ θα μείνω.
Το πρωί έφυγα κολλητά γιά Τζαμάϊκα.
Έρχεσαι;
Καλημέρα.
Πολύ ωραίο φίλε μου. Είναι υπέροχο να έχουμε μια γωνία στο μυαλό μας που κανείς δεν μπορεί να βρει κι από εκεί να δραπετεύουμε.
Ειδικά η Σιβηρία μ' αυτή την ζέστη (37 δείχνει εδώ)ότι πρέπει θα ήταν...
ΥΓ.Ευχαριστώ για την αφιέρωση. Καλημέρα!
Samael
Πως να μη σου το αφιερώσω φίλε μου, αφού στον "ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ", η προτελευταία παράγραφος λέει ακριβώς αυτό που έγραψα εγώ προ δεκαπενταετίας;
Ειλικρινά, συγκινήθηκα όταν διάβασα εκείνο το κείμενο και ειδικά τη συγκεκριμένη παράγραφο.
Όσο γιά τη ζέστη, μη μασάς.
Πετάξου απλώς μέχρι τη Σιβηρία.
Είμαι σίγουρος οτι μπορείς να το κάνεις.
Καλό απόγευμα και καλό κουράγιο
γιά την εβδομάδα που έρχεται.
..apla yperoxo kai peripeteiwdes..!
H fwto fantastiki, me entypwsiazoun ta xrwmata pou xrisimopoieis, epeidi einai entona (akoma kai ta pio skoura...)
[[[[ Tελευταία (το ορκίζομαι!) άσχετη παρεμβολή στο blog σας. ]]]]
Ξέρω ότι όλοι αγωνιάτε, ότι δεν έχετε κοιμηθεί καθόλου (από το χθεσινό ξενύχτι), και ότι σας έχει λούσει ο ιδρώτας (από την αγωνία, όχι από τη ζέστη).
E, λοιπόν, EΛHΞE!
Πάει.
Πάπαλα.
Kαπούτ.
Φινίτο.
Tα συγκλονιστηκά και ENTEΛΩΣ ανατρεπτικά αποτελέσματα του στοιχήματος, σπίτι μου.
Eλάτε να τα παρακολουθήσετε μαζί μας.
Kερνάμε πίτσα!
(και πάλι συγγνώμη για την παρεμβολή).
Ερασιτέχνης Άνθρωπος
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά
κι αυτό μου φτάνει...
Καλησπέρα.
Spy
Εσένα σου απαντώ εκεί που πρέπει.
Όταν τελειώσει ο τελικός τα ξαναλέμε.
τα ταξίδια του νου με τα μάτια της ψυχής ανοιχτά....
Χριστίνα
Μα όλα μας τα ταξίδια, με τον νου τα κάνουμε. Τα μέσα μεταφοράς είναι απλώς οχήματα. Κι αν τα μάτια της ψυχής δεν είναι ανοιχτά, σημαίνει οτι έχουμε τεζάρει.
Ευχαριστώ γιά την επίσκεψη.
Τα ‘μαθες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;
ο Kύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα;
Tέσσερεις μέρες μοναχάς μου 'δωκε ν' ανιμένω,
κι αποκεί να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω.
Kαι πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο χωρισμόν εκείνο;
Eσίμωσε το τέλος μου, μάθεις το θες, Kερά μου,
στα ξένα πως μ' εθάψασι, κ' εκεί'ν' τα κόκκαλά μου.
Kατέχω το κι ο Kύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει,
Pηγόπουλο, Aφεντόπουλο, σαν είσαι συ, γυρεύγει.
Kι ουδέ μπορείς ν' αντισταθείς, σα θέλουν οι Γονείς σου
νικούν την-ε τη γνώμη σου, κι αλλάσσει η όρεξή σου.
"Mιά χάρη, Aφέντρα, σου ζητώ, κ' εκείνη θέλω μόνο,
και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω.
Tην ώρα που αρραβωνιαστείς, να βαραναστενάξεις,
κι όντε σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις,
ν' αναδακρυώσεις και να πεις· "Pωτόκριτε καημένε,
τά σου'ταξα λησμόνησα, τό'θελες πλιό δεν έναι."
Mystis
Αν, παλιόφιλε, το κείμενο το πληκτρολόγησες και δεν το έκανες copy-paste, τότε δεν είσαι βλάχος, είσαι Κρητικός και δεν το ξέρεις!!!
Δηλαδή ως που θα πάει αυτή η βαλίτσα; : )
Η Πόλις
"Είπες• «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή•
κ’ είν’ η καρδιά μου ― σαν νεκρός ― θαμένη.
Ο νους μου ώς πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω,
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά ’βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς•
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού ― μη ελπίζεις ―
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες."
Κ.Π. Καβάφης (1910)
Όπως και να έχει καλώς σε βρήκα και αναρτάς πολύ ωραίους θησαυρούς εδώ, μεγαλειότατε.
Σιδερένιες Καλησπέρες
Σιδεράς
Καλώς όρισες στο φτωχικό μου φίλε μου. Χάθηκες και είχα ανησυχήσει.
Προφανώς θα είχες να διεκπεραιώσεις πολλές παραγγελίες γιά σπαθιά. Μου έταξες κι εμένα ένα, αλλά ακόμα το περιμένω!
Πάντα ευπρόσδεκτος, είτε με σπαθί είτε χωρίς.
Δημοσίευση σχολίου