Ο ΚΑΘ' ΕΝΑΣ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ

Γνωρίσαμε τη γεύση και τη μυρωδιά της πίκρας
κάπου στα σύνορα της εφηβείας,
τότε που ότι γευόμασταν έμελλε ανεξίτηλο να μείνει.
Γραμμένο ήδη το χαρτί και υπογεγραμμένο,
μας το διαβάσανε συλλαβιστά
και μας το κάνανε κορνίζα.
Τίποτα δεν άλλαξε σε τούτο το φρενοκομείο.
Άρρωστοι και γιατροί,
κρατούμενοι και δεσμοφύλακες,
ο ένας με το πρόσωπο του άλλου, σε μιά διαδικασία
κονσερβοποίησης και συντήρησης
με μπερδεμένους ρόλους.
Τίποτα δεν άλλαξε.
Μέσα σε τούτο το απέραντο κλουβί
φτιάξαμε ο καθ' ένας το κλουβί του.

β.τ.μ.