ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΠΟΥ ΞΕΠΛΕΝΕΙ

Ο αέρας, όσο βρώμικος κι αν είναι,
είναι ο αέρας που αναπνέουμε για να ζούμε.
Οι άνθρωποι, όσο κακοί κι αν είναι, είναι σαν κι εμάς.
Αύριο που θα ξυπνήσεις,
θα έχεις κάθε δίκιο να δεις τον κόσμο
σαν μιά ανεπανόρθωτα κατεστραμένη εικόνα,
μαύρη και σκοτεινή.
Όμως, ψυχή μου, εσύ να μη τον δεις έτσι.
Δες τον όπως είναι στ' αλήθεια.
Ένας πανέμορφος κόσμος, που κάποιοι έχουν βαλθεί
να τον καταστρέψουν.
Κλάψε για τον κόσμο κι ύστερα χαμογέλα του.
Γιατί το δάκρυ σου θα τον ξεπλύνει απ' τη βρωμιά του
κι η ζεστασιά κι η λάμψη του χαμόγελού σου
θα τον στεγνώσουν.

β.τ.μ.