ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΝ (27 Απρίλη 1941, οι ναζί μπαίνουν στην Αθήνα)

Κάποια μέρα του Απρίλη
Που σας έτρωγαν οι ψύλλοι
Βγήκατε από τις σπηλιές σας
Με τις βρωμερές προβιές σας

Με λάσπες και σκατά στις μάπες
Προαιώνιοι μαλάκες
Αλλάξατε στολή και μούρες
Του πολιτισμού λιγούρες

Και ήρθατε μεσ' στο '40
Και μου κλέψατε τα πάντα
Τον ιδρώτα, το ψωμί μου
Και την ίδια την τιμή μου

Αρπάξατε κρασιά και λάδια
Γίδια, πρόβατα,γελάδια
Κλέψατε τα αγάλματά μου
Και τα αρχαία μάρμαρά μου

Και μετά κάτι τσολιάδες
Με καδρόνια και κασμάδες
Σας αρπάξανε το τόπι
Και σας πήραν στο κατόπι

Κρύψατε το χρήμα όλο
Μέσ' στον κόκκινό σας κώλο
Και τραβώντας όλο ευθεία
Βγήκατε στη Γερμανία

Όμως οι Γερμαναράδες
Και οι Γερμανοτσολιάδες
Ποτέ δε φύγαν απ' τη χώρα
Ζουν εδώ ακόμα τώρα

Με παρέα νέους Χίτες
Νέους ταγματασφαλίτες
Ξαναρχίσαν σούρτα φέρτα
Και ζητάνε και τα ρέστα

Με περίσσιο νταηλίκι
Μου γρυλίζετε σαν λύκοι
Μα κερατάδες και δαρμένοι
Θα βγείτε εσείς ρε γαμημένοι

Εσείς θα γίνετε ο παρίας
Στο βυθό της Ιστορίας
Γιατί είστε άντρες μ' αρχίδια
Που πηδάνε κατοικίδια

Δε θα δεις ποτέ χαρά
Πουσταρά Γερμαναρά
Του παππού μου τα λεφτά
Να τα φας μέσ' στα σκατά