Δεν έχω αναφέρει το παραμικρό για το ζήτημα της Ιαπωνίας, όπως δεν έχω αναφέρει το παραμικρό για τόσα και τόσα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βρίσκομαι σ' αυτόν τον πλανήτη, αν και ώρες ώρες πολύ θα το ήθελα.
Ιαπωνία λοιπόν. Κάποιος μου είπε προ ημερών να γράψω κάτι γι' αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται μέρα νύχτα στον αντιδραστήρα και παλεύουν για να μη σκάσει.
Του είπα ότι το γεγονός το θεωρώ κωμικοτραγικό. Περίπτωση Φρανκενστάιν.
Ιαπωνία. Μιά χώρα πρότυπο που ξέρει καλά από σεισμούς και τεχνολογία, μα που μάλλον δεν υπολόγισε καλά, όπως οι περισσότεροι από εμάς, το μέγεθός της απέναντι στη φύση.
Θα τα φτιάξουν όλα οι Γιαπωνέζοι και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ, επειδή είναι σκύλοι στη δουλειά. Θα μαζέψουν τα συντρίμμια, αλλά ο διάολος, άμα την κοπανήσει απ' τον αντιδραστήρα, δε μαζεύεται με τίποτα.
Γιατί το να φτιάχνεις πυρηνικούς αντιδραστήρες, δεν σε κάνει να παύεις να είσαι ένα τίποτα μπροστά στα Ιμαλάια ή στον Ωκεανό.
Οι Γιαπωνέζοι έφτιαξαν όλη σχεδόν τη σύγχρονη τεχνολογία αλλά ήθελαν και πυρηνικούς αντιδραστήρες. Στην πιό σεισμογενή περιοχή του κόσμου.
Έκλεισαν το διάολο στο ντουλάπι αλλά τεχνολογία που να τον μαζεύει όταν την κοπανήσει,
δεν κατάφεραν να φτιάξουν.
Από το '45 γεννιούνται ακόμα παραμορφωμένοι άνθρωποι στη Χιροσίμα.
Απ' αυτό και μετά, μέχρι πότε θα γεννιούνται;
Μάγκας δεν είναι αυτός που ξέρει να κάνει τα πάντα.
Μάγκας είναι αυτός που ξέρει τι δεν πρέπει να κάνει.
Ιαπωνία. Μιά χώρα μοντέλο, που έκλασε ο Εγκέλαδος και έγινε μπουρδέλο.
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Ο ΓΙΑΠΩΝΕΖΟΣ ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΪΝ
Αναρτήθηκε από ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ στις 8:32 π.μ.
10 σχόλια :
"που ξέρει ΤΙ ΔΕΝ πρέπει να κάνει" λές και υπογραμμίζω, μη έχοντας τι να προσθέσω σ αυτό που προσθέτει Ηθική και Αυτογνωσία στα επιτεύγματα του μυαλού. Χωρίς αυτά είναι μαχαίρι στα χέρια μικρού παιδιού..
Ρεγγίνα
Ο Γκάντι θεωρούσε την "γνώση χωρίς χαρακτήρα" ένα από τα επτά σφάλματα του κόσμου.
Γιά τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο,
"συμβατικά είναι το χρώμα, το γλυκό, το πικρό και αληθινά τα άτομα και το κενό. Στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε τίποτε, επειδή η αλήθεια βρίσκεται στο βυθό".
Ωστόσο αν ακούσει κανένας τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την ραδιενέργεια θα ανατριχιάσει: "δεν υπάρχει κίνδυνος για την δημόσια υγεία" ή "τρώτε άφοβα ψάρια" και κάτι άλλα παρόμοια!
Και οι Ιάπωνες βέβαια είναι τόσο υποτακτικοί προς την εξουσίας τους που πιστεύουν σχεδόν ό,τι τους λένε και υπακούνε πρόθημα.
Συμφωνώ με αυτά που λες.
Οι Ιάπωνες έχασαν την μνήμη τους. Αφού είχαν περάσει τόσα από την ατομική ενέργεια το 1945 και μετά για χρόνια. Στην πιο σεισμογενή χώρα του κόσμου έχουν τόσους πυρηνικούς αντιδραστήρες...
Greek Rider
Φυσικά και "να τρώτε άφοβα ψάρια".
Τέτοια ευκαιρία να ξεπαστρέψουν όσους περισσότερους μπορούν θα την αφήσουν να πάει χαμένη;
μυστήριο κορίτσι
Τι να τους πεις; Αυτή τη φορά την έριξαν μόνοι τους τη βόμβα.
Μια όαση το κείμενό σου, μετά από σεργιάνισμα στο μπλογκοχώριον και μετά από τα τόσο πολλά βλακώδη που συνάντησα σήμερα. Ετσι όπως τα γράφεις είναι.
Ευχαριστώ από καρδιάς, επειδή υπάρχεις και εσύ μαζί με μερικούς ακόμα.. κι έτσι πάω για ύπνο με ηρεμία.
Αλλά, για πες, τι μπορούμε να κάνουμε για να ξυπνήσουν απο το λήθαργο;
Rodia
Οι τρόποι για να ξυπνήσεις κάποιον από το είδος του λήθαργου που εννοείς είναι απλοί, πρακτικοί και δεν χρειάζεται να τους ψάχνεις στη σφαίρα της φαντασίας ή του μεταφυσικού.
Ή του φωνάζεις ή του πετάς παγωμένο μπουγέλο ή τον χαστουκίζεις ή απλά του κλείνεις την τηλεόραση. Αν δεν ξυπνήσει μετά απ' όλα αυτά, είναι καταδικασμένος, οπότε μην ασχολείσαι άλλο με το να τον ξυπνήσεις. Κοίτα τουλάχιστον να κρατάς ξύπνιο τον εαυτό σου.
Εδώ και χρόνια δεν μπορούσα απολύτως να καταλάβω τη συνήθη επωδό που χρησιμοποιούνε οι επιστήμονες, οι θετικοί τουλάχιστον και ιδίως οι κοινωνικοποιημένοι. Στο τέλος κάθε φράσης τους σχετικής με το μέλλον του ανθρώπινου είδους, του πλανήτη, του οικοσυστήματος, πρόσθεταν τον περιορισμό: «αν το ανθρώπινο γένος δεν αυτοκαταστραφεί.» Τα τελευταία χρόνια το καταλαβαίνω απόλυτα. Η αυτοκαταστροφικότητα είναι στη βάση του κοινωνικοοικονομικού μας συστήματος, ως απόρροια της μεγιστοποίησης των κερδών από τα πάντα, της μετατροπής της κοινωνίας σε μια απέραντη αγορά. Θυμίζω ότι τη διαχείριση της «ειρηνικής» χρήσης της πυρηνικής ενέργειας η ιαπωνική κοινωνία την είχε εκχωρήσει σε ιδιώτες. Και εδώ μπαίνει το θέμα της ευθύνης των επιστημόνων για τα αποτελέσματα της επιστήμης. Οι επιστήμονες έχουν την ευθύνη που τους αναλογεί, γιατί από τότε που η επιστημονική θεωρία μετατρέπεται σε πράξη έχει έναν αντίκτυπο και στην κοινωνία και στο περιβάλλον. Πέρασε ανεπιστρεπτί εδώ και αιώνες η εποχή κατά την οποία επιστήμονες, όπως ο Γαλιλαίος, παρατηρούσαν με το κανοκυάλι τους τον ουρανό χωρίς να επηρεάζουν το παρατηρούμενο αλλά απλώς κατέγραφαν μέρος της αλήθειας που ανακάλυπταν. Και έμεναν εκεί, διατυπώνοντας σε θεωρίες το μέρος αυτό της αλήθειας της φύσης. Η επιστήμη τότε δεν είχε ηθική διάσταση, όσο και αν δεν άρεσε στους παπάδες, γιατί περιοριζόταν στην ανακάλυψη της φυσικής αλήθειας. Η αλήθεια στη φύση είναι αυτή που είναι και την ανακαλύπτουμε σιγά σιγά είτε μας αρέσει είτε όχι. Εδώ και πολύ καιρό όμως, οι επιστήμονες ξέρουν πάρα πολύ καλά εκ των προτέρων τι ψάχνουν, και τις συνέπειες που θα έχει αυτό που ανακαλύπτουν ή που κατασκευάζουν. Οι θεωρίες μετατρέπονται σε πράξεις που έχουν έναν αντίκτυπο στην κοινωνία και στο περιβάλλον. Γιατί τα χρηματοδοτημένα εργαστήρια είναι πλήρως εξοπλισμένα με άκρως εξειδικευμένη τεχνολογία κάθε φορά. Και πάλι, πάντα οι συνεπείς επιστήμονες υπολογίζουν και ένα συγκεκριμένο ποσοστό άγνοιας ή μη πρόβλεψης κάποιων συνεπειών. Και έχουν την ευθύνη της απόφασης της συμμετοχής τους ή μη στην επιστημονική ομάδα.
Από την άλλη μεριά η επιστήμη, όπως και η τέχνη, η εκπαίδευση κλπ., είναι κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο εναπόκειται στην ευθύνη ολόκληρης της κοινωνίας κάθε φορά. Και ποια κοινωνία και πώς στηρίζει έναν επιστήμονα, όταν αυτός χρειαστεί και θέλει να πει το μεγάλο «όχι»; Τη στιγμή που η επιστημονική έρευνα έχει εκχωρηθεί σε μεγάλο ποσοστό στις πολυεθνικές και μάλιστα στις πολεμικές βιομηχανίες; Και ξέρετε, οι επιστήμονες δεν είναι Μίκυ Μάους, που βοηθούσε αφιλοκερδώς τον επιθεωρητή Ο Χάρα, γιατί ήταν απλώς καλός ποντικός. Κάπως πρέπει να ζήσουν. Και εδώ τίθεται το θέμα της ευθύνης της κοινωνίας στο βαθμό που της αναλογεί. Για την αδιαφορία της ή για όποιο βόλεμα. Για την ευθύνη της εξουσίας δεν συζητώ ως πασίδηλη.
Σας θυμίζω για την περίπτωση της Ιαπωνίας : «πώς η ανάγκη (για οικονομική ανάπτυξη και ισχύ) γίνεται ιστορία», όμως η ιστορία να μη γίνει σιωπή!!!! Και μάλιστα «άκρα του τάφου»!!!
Ωχ! Σας κούρασα!
drandakip
Μακάρι να μας κούραζαν κι άλλοι κατ' αυτό τον τρόπο.
Δημοσίευση σχολίου