ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΡΕ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ

Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν ξέρω ποιός είσαι αλλά εύχομαι να γνωριστούμε σε μιάν άλλη ζωή.
Δεν ξέρω ποιός είσαι αλλά απευθύνομαι σ' εσένα άθλιο, ξεφτιλισμένο υποκείμενο.
Χθες το απόγευμα, γυρνώντας στις ερημιές με το αυτοκίνητο, έπεσα πάνω στα τρία κουταβάκια
που παράτησες εκεί γιά να πεθάνουν. Σταμάτησα, κατέβηκα και έτρεξα κοντά τους.
Το ένα ήταν ήδη νεκρό, το άλλο είχα την "τύχη" να το ακούω να αφήνει τις τελευταίες του
ανάσες και το τρίτο ήταν μεταξύ ζωής και θανάτου, μη μπορώντας να σταθεί στα πόδια του.
Το διάλεξες καλά το μέρος που τα πήγες ρε παλικαρά, καμάρι της Κρήτης.
Ούτε κουτσουλιά από σπουργίτι δεν υπήρχε γύρω γιά να φάνε κι αν έζησαν γιά δυό τρεις μέρες,
μάλλον θα φταίει το λίγο νερό που έτρεχε κεί κοντά.
Εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους που τα κρεμάνε στις ελιές, ούτε απ' αυτούς που τα πυροβολούνε.
Εσύ δεν έχεις καν αρχίδια να κάνεις κάτι τέτοιο, ενώ θα ήθελες πολύ να το κάνεις.
Δε θα σου περιγράψω τι ένοιωσα όση ώρα έμεινα εκεί, γιατί τη λέξη "νοιώθω" δεν την ξέρεις.
Μη μπορώντας να κάνω τίποτα γιά τα άλλα δύο, πήρα το τρίτο και έτρεξα μήπως και το γλιτώσω. Αν και μισοπεθαμένο, ήπιε λαίμαργα αρκετό γάλα και λίγο νερό και τώρα περιμένω να ξημερώσει ευχόμενος να δούμε μαζί τον ήλιο όπως μαζί είδαμε το θάνατο και την ανανδρεία.
Αυτό που έκανες στα σκυλιά και σ' εμένα, σου ορκίζομαι σε ότι έχω ιερό πως δε θα το ξεχάσω.
Δε θέλω όμως να μάθω ποτέ ποιός είσαι όσο ζω κι επειδή όταν πεθάνω δεν έχω βλέψεις να πάω
στον Παράδεισο, αν γίνει κανένα λάθος και βρεθώ εκεί, θα ζητήσω αμέσως μετεγγραφή γιά την
Κόλαση, αν χρειαστεί θα βάλω και μέσον. Και εφ' όσον θα είμαι στην Κόλαση, με τους κακούς,
θα γίνω κι εγώ κακός. Πολύ κακός. Κι όταν θα γίνω ο πιό κακός απ' όλους, θα ψάξω να σε βρώ.
Γιατί κάπου εκεί τριγύρω θα βράζεις.