ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ TROKTIKO ΚΑΙ ATHENS INDYMEDIA

Δεν ξέρω αν πήρατε χαμπάρι τι συνέβη τις προηγούμενες μέρες
με το περιβόητο blog troktiko. Ξαφνικά «έπεσε», κοινώς
εξαφανίστηκε απ’ τη μπλογκόσφαιρα. Εγώ, αν και «blogger»,
εκτός συγκεκριμένων εξαιρέσεων, δεν περιηγούμαι σχεδόν καθόλου
στα blogs, αλλά θέλω δε θέλω μαθαίνω τι συμβαίνει στο χώρο
επειδή δέχομαι καθημερινά εκατοντάδες e-mails από άλλα blogs.
Έτσι λοιπόν έμαθα προ ημερών και για το θέμα του Τρωκτικού.
Βομβαρδίστηκα με e-mails από bloggers που μου ζητούσαν
να αναδημοσιεύσω το θέμα, το ότι δηλαδή κάποιοι έκλεισαν
το Τρωκτικό, επικαλούμενοι την ελευθερία του λόγου και την
«συναδελφική αλληλεγγύη». Ε λοιπόν όχι μόνο δεν το έκανα,
αλλά τα πήρα και στο κρανίο…

…Κατ’ αρχήν το Τρωκτικό είναι ένα blog που μου γυρίζει τ’ άντερα.
Η θεματολογία του είναι χειρότερη απ’ όλες τις trash εκπομπές
της τηλεόρασης μαζί. Δημοσιεύει ότι να ΄ναι, αρκεί να γεμίζει
η σελίδα. Μπορείς να δεις μια ανάρτηση τραγικού περιεχομένου
και ακριβώς μετά να διαβάσεις με ποιόν πηδήχτηκε η τάδε,
ή να δεις έναν ωραιότατο κώλο δίπλα σε μιά εικόνα καταστροφής.
Κατά δεύτερον, το Τρωκτικό είναι μιά ομάδα
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ, κλάδος που απεχθάνομαι, εκτός
ελαχίστων εξαιρέσεων. Οι δημοσιογράφοι αυτοί τα έχουν προσωπικά
με τον Τριανταφυλλόπουλο και αυτός μαζί τους, ο οποίος και λέγεται
ότι τους έκλεισε το blog. Οι δημοσιογράφοι αυτοί είναι γνωστοί
σε όσους την ψάχνουν και ξέρουν, ενώ οργιάζουν οι φήμες οτι
χρηματοδοτούνται από συγκεκριμένους επιχειρηματίες
με συγκεκριμένους σκοπούς. Και εγώ θα έπρεπε να πάρω
το μέρος τους, να διαμαρτυρηθώ και να τους υποστηρίξω, επειδή
«κάποιοι» τους έκλεισαν το blog, άσε που από την επόμενη μέρα
του κατεβάσματος, λειτουργεί κανονικά. Οι τύποι είναι
επαγγελματίες bloggers, ενώ εγώ είμαι ένας ερασιτέχνης του κερατά
που δε βγάζω μία από το Βασιλιά της Μοναξιάς, ούτε και αποσκοπώ
πουθενά, άσχετα απ΄το αν δυσκολεύομαι να βγάλω
και τα τσιγάρα μου. Μετά, όπως προείπα, πρόκειται για ένα
blog - καρακιτσαριό που δεν το γουστάρω καθόλου.
Γιατί λοιπόν να πάρω το μέρος του;
Αν ήμουν ταξιτζής και κάποιος συνάδελφός μου που δε γούσταρα
ούτε να τον βλέπω έκανε έγκλημα, θα έπρεπε να τον υπερασπιστώ
επειδή θα ήμασταν και οι δύο ταξιτζήδες;
Το Τρωκτικό είναι ένα blog που αγγίζει το 1.000.000 κλικ
την ημέρα. Αναρωτηθείτε γιατί. Κατά τη γνώμη μου, επειδή
ο κόσμος γουστάρει να τρώει σκουπίδια.
Του αρέσει ρε φίλε, πώς να το κάνουμε; Όπως του αρέσει
η Ανίτα Πάνια και τα λοιπά σκουπίδια της τηλεόρασης.
Το Τρωκτικό λοιπόν είναι ένα μεγαθήριο κι εγώ με τα μεγαθήρια
δεν τα πήγαινα ποτέ μου καλά.
Μιά ερώτηση μόνο θα ήθελα να κάνω σε όλους εκείνους τους bloggers
που μου ζάλισαν τον έρωτα σχετικά με το Τρωκτικό.
Το θέμα του Athens Indymedia δεν το πήρατε χαμπάρι ρε μάγκες;
Σχεδόν ταυτόχρονα με το Τρωκτικό, κάποια καλά παιδιά
«κατέβασαν» και το Athens Indymedia. Το Athens Indymedia
αποτελεί τμήμα του ομώνυμου διεθνούς δικτύου πληροφόρησης
που δημιουργήθηκε το Νοέμβριο του 1999 στο Σιάτλ,
από ακτιβιστές του κινήματος ενάντια στη νεοφιλελεύθερη
παγκοσμιοποίηση, για τη μεταξύ τους ανταλλαγή απόψεων
και πληροφοριών. Κάθε επιμέρους Indymedia λειτουργεί αυτόνομα,
με αυτοτελή εσωτερική λειτουργία και δικό του πολιτικό
προσανατολισμό. Όμως εκτός από έναν και μοναδικό blogger,
κανείς κερατάς δε μου έστειλε ένα e-mail που να αφορά
αυτό το θέμα. Κανείς δε φώναξε για «φίμωση» στην περίπτωση
του Indymedia. Και το Indymedia βέβαια από την επόμενη μέρα
επανήλθε. Και το Indymedia, όπως και το Τρωκτικό δεν ξέρετε
ποιοί το διαχειρίζονται, αλλά δείτε τουλάχιστον τη θεματολογία
του καθ’ ενός. Το Athens Indymedia καταγγέλλει τα φασιστόμουτρα
και την κρατική καταστολή και γι’ αυτό το λόγο κάποια φασιστοειδή
έχουν φτιάξει συγκεκριμένο blog, το stop-indymedia.blogspot.com,
που μοναδικό στόχο έχει το κλείσιμο του Athens Indymedia.
Η συγκεκριμένη καμπάνια ξεκίνησε την δράση της λίγες ήμερες μετά
τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
στα Εξάρχεια, το Δεκέμβριο του περασμένου χρόνου.
Σε ορισμένους όμως bloggers μάλλον δεν αρέσουν οι καταγγελίες
του φασισμού και της κρατικής καταστολής.
Προτιμούν να βλέπουν κώλους δίπλα σε φωτογραφίες
παιδιών που πεθαίνουν απ’ την πείνα.