Ομολογώ οτι φρίκαρα τελείως με το ζήτημα των στυγνών
δολοφόνων που βάφουν τη θάλασσα κόκκινη με το αίμα
αθώων δελφινιών γιά να αποδείξουν οτι έγιναν "άντρες"
(προηγούμενη ανάρτηση).
Μπερδεύτηκα, θόλωσα και ζήτησα την άποψη και την εξήγηση
ενός ειδικού, γιά το είδους ψυχή μπορεί να έχουν μέσα τους
"άνθρωποι" σαν αυτούς. Διαβάστε τη.
"Τα βίαια και αποτρόπαια ένστικτα του ατόμου δεν προϋπάρχουν, αλλά καλλιεργούνται. Γεννιούνται από την ανασφάλεια και το μίσος προς τον ίδιο μας τον εαυτό και της ψευδαίσθησής μας επικράτησης στην φύση. Προβάλλοντας την ατελή μας ζωή, την αποτυχία μας στην βίωση του μάξιμουμ των δυνατοτήτων μας σε πιο "αδύναμα" πλάσματα από μας, εκφορτίζουμε το άγχος και την γενετήσια καταπίεσή μας. Η βία γεννά βία και συντηρεί την ήδη υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, η οποία περιστρέφεται μόνο γύρω από τον εαυτό της κάνοντας μια σχιζοειδούς τύπου κίνηση (απομόνωση). Ειδικότερα σε χώρες που στερούνται επικοινωνίας και είναι καθαρά τεχνοκρατικές και παραγωγικές ο άνθρωπος "κατασκευάζεται" σαν μία μηχανή μέγιστης παραγωγής ή ολέθρου (δείτε μαζική ψυχολογία του φασισμού). Όταν δε αυτό το χαρακτηριστικό ευλογηθεί κι από το κράτος ή την εκκλησία, δημιουργείται ένας λαός χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς σκέψη, χωρίς ελπίδα".
από τον psychomechanic
(κλινικό και συμβουλευτικό ψυχολόγο)
Τετάρτη 8 Απριλίου 2009
ΕΝΑ ΜΙΝΙ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ
Αναρτήθηκε από ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ στις 10:19 μ.μ.
2 σχόλια :
ευχαριστούμε σαικομεκάνικ για το εμπνευσμένο κείμενο και βασιλιά για την υιθέτησή του.
διαφωνώ όμως με το "...χωρίς ελπίδα" του τέλους.
έτσι χωρίς κανένα επιχείρημα!
έτσι γιατί αυτό επιλέγω.
την καλησπέρα μου...
kokalina
Όντως ακούγεται λίγο βαρύ, όμως εγώ δεν διαφωνώ απόλυτα.
Πάντα υπάρχει ελπίδα, αν μας αρκεί να ελπίζουμε.
Δημοσίευση σχολίου