Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

ΕΝΑ ΜΙΝΙ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Ομολογώ οτι φρίκαρα τελείως με το ζήτημα των στυγνών
δολοφόνων που βάφουν τη θάλασσα κόκκινη με το αίμα
αθώων δελφινιών γιά να αποδείξουν οτι έγιναν "άντρες"
(προηγούμενη ανάρτηση).
Μπερδεύτηκα, θόλωσα και ζήτησα την άποψη και την εξήγηση
ενός ειδικού, γιά το είδους ψυχή μπορεί να έχουν μέσα τους
"άνθρωποι" σαν αυτούς. Διαβάστε τη.

"Τα βίαια και αποτρόπαια ένστικτα του ατόμου δεν προϋπάρχουν, αλλά καλλιεργούνται. Γεννιούνται από την ανασφάλεια και το μίσος προς τον ίδιο μας τον εαυτό και της ψευδαίσθησής μας επικράτησης στην φύση. Προβάλλοντας την ατελή μας ζωή, την αποτυχία μας στην βίωση του μάξιμουμ των δυνατοτήτων μας σε πιο "αδύναμα" πλάσματα από μας, εκφορτίζουμε το άγχος και την γενετήσια καταπίεσή μας. Η βία γεννά βία και συντηρεί την ήδη υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, η οποία περιστρέφεται μόνο γύρω από τον εαυτό της κάνοντας μια σχιζοειδούς τύπου κίνηση (απομόνωση). Ειδικότερα σε χώρες που στερούνται επικοινωνίας και είναι καθαρά τεχνοκρατικές και παραγωγικές ο άνθρωπος "κατασκευάζεται" σαν μία μηχανή μέγιστης παραγωγής ή ολέθρου (δείτε μαζική ψυχολογία του φασισμού). Όταν δε αυτό το χαρακτηριστικό ευλογηθεί κι από το κράτος ή την εκκλησία, δημιουργείται ένας λαός χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς σκέψη, χωρίς ελπίδα".

από τον psychomechanic
(κλινικό και συμβουλευτικό ψυχολόγο)

2 σχόλια :

Unknown είπε...

ευχαριστούμε σαικομεκάνικ για το εμπνευσμένο κείμενο και βασιλιά για την υιθέτησή του.
διαφωνώ όμως με το "...χωρίς ελπίδα" του τέλους.
έτσι χωρίς κανένα επιχείρημα!
έτσι γιατί αυτό επιλέγω.
την καλησπέρα μου...

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ είπε...

kokalina

Όντως ακούγεται λίγο βαρύ, όμως εγώ δεν διαφωνώ απόλυτα.
Πάντα υπάρχει ελπίδα, αν μας αρκεί να ελπίζουμε.