ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΗΡΩΕΣ;

Κάθε χρόνο, εδώ και 15 χρόνια, γίνεται στα μέρη μου ένας
αγώνας ανωμάλου δρόμου ιδιαίτερα δύσκολος, αφού είναι
22,5 χλμ κακοτράχαλου δρόμου, όλο στροφές, ανέβασμα και
κατέβασμα βουνού, και παίρνουν μέρος αθλητές απ' όλη την
Ελλάδα κι απ' το εξωτερικό.
Προχθές, λίγο πριν την εκκίνηση, με περίμενε η έκπληξη
και η συγκίνηση της ζωής μου! Ανάμεσα στους αθλητές, είδα
ένα παλιό μου φίλο που είχα να τον δω κοντά στα 15 χρόνια,
αφού χρόνια τώρα δε ζω πιά εκεί που μεγάλωσα.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν γιά πάρα πολλά χρόνια πολύ βαρειά
εξαρτημένος απ' την πρέζα, θα έλεγα οτι ήταν η πιό άσχημη
περίπτωση που ήξερα. Δε μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές τον
είχαμε κουβαλήσει σε κωματώδη κατάσταση, ούτε πόσες φορές
νεκραναστήθηκε. Ήταν στο σημείο που δεν είχε μείνει γερή
φλέβα στο κορμί του, ένας άνθρωπος με συρρικνωμένο ιστό,
σαν ζωντανή μούμια. Όλα αυτά τα χρόνια που είχα να τον δω,
θεωρούσα οτι το πιθανότερο θα ήταν να έχει πεθάνει.
Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός, αφού πέρασε απ' την κόλαση της πρέζας
και την ανεπάρκεια των κέντρων αποτοξίνωσης, την έκοψε
στην ουσία μόνος του και προχθές ήταν εδώ! Μπροστά μου!
Υγιέστατος, δυνατός, να τρέχει 22,5 χλμ τρομερά δύσκολου
δρόμου και να τερματίζει 14ος ανάμεσα σε 50 αθλητές,
οι περισσότεροι εκ των οποίων ανήκουν σε σωματεία.

Υπάρχουν λοιπόν ακόμη άνθρωποι που αξίζουν το χειροκρότημα
της ψυχής μας, άνθρωποι που μπορούμε να δείχνουμε
στα παιδιά μας, άνθρωποι που μας δείχνουν τι μπορούμε
να καταφέρουμε αν αφήσουμε την αστείρευτη δύναμη
που κοιμάται μέσα μας, να ξυπνήσει.
Μέσα στο βόθρο με τα σκατά, μέσα στους συρφετούς των ψευτοηρώων,
των απατεώνων και των παραδειγμάτων προς αποφυγή,
υπάρχουν ακόμα ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΗΡΩΕΣ που με τη δύναμη

της ψυχής και μόνο, καταφέρνουν να ξεφύγουν απ' το σύστημα

και να το ξεφτιλίσουν απ' την κορφή μέχρι τα νύχια του.

Μέσα σε όλους μας βρίσκεται ένας τέτοιος ήρωας.
Αυτός ο άνθρωπος μας φωνάζει σιωπηλά

οτι είναι εφικτό να τον αφήσουμε να βγει.
Χειροκροτείστε τον, το αξίζει.

β.τ.μ.