Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΒΑΤΡΑΧΟΥ

ΜΙΑ ΞΕΣΤΡΑΒΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Από την αλληγορία της σπηλιάς του Πλάτωνα έως το Matrix,
διαβαίνοντας μέσα από μύθους του La Fontaine,
καταλήγουμε πως η χρήση του γλωσσικού συμβολισμού
είναι ένας προνομιακός τρόπος που μπορεί να κάνει
τον άνθρωπο να σκεφτεί και να διαδώσει τις ιδέες του
σε άλλους ανθρώπους.
Ο Olivier Clerc, συγγραφέας και φιλόσοφος, με αυτή τη
μικρή ιστοριούλα, μέσω της αλληγορίας, εμφανίζει
τα καταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποίησης
των αλλαγών που επηρεάζουν δυσμενώς την υγεία μας,
τις μεταξύ μας σχέσεις, την κοινωνική εξέλιξη
και το περιβάλλον.

ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΑΖΟΤΑΝ

"Φανταστείτε μιά κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό
μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.
Κάτω από την κατσαρόλα ανάβεται μιά μικρή φωτιά
και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι,
βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο,
συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, μέχρι που το
νερό γίνεται πιό ζεστό απ' όσο το βατραχάκι θα
θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο,
αλλά παρ' όλ' αυτά δεν αισθάνεται κανένα φόβο.
Σε λίγο το νερό γίνεται πραγματικά ζεστό και το
βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα
αλλά είναι εξουθενωμένο και γι' αυτό το λόγο
υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει μέχρι
το βατραχάκι να βράσει και επομένως να πεθάνει.
Αν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ' ευθείαν σε νερό
θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μιά εκτίναξη των ποδιών
του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό αποδεικνύει οτι όταν μιά αλλαγή γίνει με τρόπο
επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνείδησης και στην
πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμία
αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.
Αν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας
εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε
οτι υφιστάμεθα μιά αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση
των πανανθρώπινων αξιών και των ιδανικών μας.
Δεν το καταλαβαίνουμε όμως, γιατί γίνεται αργά
και σιγά γιά να το συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 ή 40
χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους
δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε
απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη
την πλειονότητα του κόσμου.
Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους,
γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής
ελευθερίας του καθ' ενός μας, της αξιοπρέπειάς του,
της ακεραιότητας της φύσης, της ομορφιάς και της χαράς
της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα,
με τη συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων,
που ίσως στο μεταξύ να έχουν χάσει
την ικανότητα και τη θέληση να αμυνθούν.
Τα άσχημα προγνωστικά γιά το μέλλον μας, αντί να
προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν
τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο
ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές
και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.
Το συνεχές σφυροκόπημα από τα ΜΜΕ, με την
υπερπληρηφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα
reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου
σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές, χωρίς
κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται
τι γίνεται γύρω του".

Όταν ο Clerc πρωτομίλησε γι' αυτά τα πράγματα,
αναφερόταν στο αύριο. Τώρα αναφέρεται στο ΣΗΜΕΡΑ.
ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ Ή ΒΡΑΣΙΜΟ;
Πρέπει να διαλέξετε. Αν δεν είστε, σαν το βατραχάκι,
μισοβρασμένοι, κάντε μιά γερή εκτίναξη με τα πόδια
και βγείτε από την κατσαρόλα πριν να είναι πολύ αργά.

Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι;
Ή όχι;