Ο μαγος φυσηξε φωτια στον αερα κι οι σκεψεις χαθηκαν στη σκορπισμενη χρυσοσκονη του χρονου. Το σκοταδι φοβηθηκε τη λαμψη κι αποτραβηχτηκε στη σπηλια του. Παλι μειναμε στο ξημερωμα μοναχοι να κοιταμε τα αδεια σπιτια. Οι φιλοι μας δεν βρεθηκαν ακομη δεν κοιμηθηκαν αποψε. Ο μαγος φυσηξε φωτια στον αερα κι ολη μας η ζωη σαν περιστερι σκιζει το μαυρο φοντο της νυχτας. Θα φυγουν οι μερες μακρυα, πιο μακρυα κι απο την αποσταση μεταξυ μας.Οταν ομως ο τυμπανιστης δωσει το ρυθμο ξανα θα επιστρεψουν ολα στην αγκαλια σου. Ισως τοτε τα ματια μας εντοπισουν παλι εκεινο το μοναχικο αστερι στον ουρανο. Μ. Γητας. Εκπληκτικη η ψυχη σου οπως παντα...Μαρια.
Βασιλιά καλησπέρα, και σήμερα και χτες και αύριο τα ίδια και τα ίδια... όπως τα παραθέτεις.
Αλλά ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα σκεπτόμενοι ότι αυτή η πρωτοφανής στην ιστορία πολεμική μηχανή έχει αχίλλειο πτέρνα και ότι τα μετόπισθεν των πεδίων μαχών της όλο και μεγαλώνουν.
Σου γράφω τα παραπάνω χωρίς να ξέρω αν θα καταφέρω να κόψω κάποτε τη συνήθεια να σκέφτομαι το γεγονός του εγγύτερου παρελθόντος που σχετίζεται με ένα του ηρωικού και μακρινού... ούτε αν πρέπει να την κόψω...
Πολλοί φασίστες στην εποχή μας βασιλιά. Ολοι κρύβουμε μέσα μας έναν, σε άλλους κοιμάται, σε αλλους ξεσαλώνει. Ενώ αντίθετα όλο και λιγότεροι θυσιάζονται για τα ιδανικά τους.
Ησουν εκει;! Τι τυχερος που εισαι! Εγω δεν ημουν εκει, δεν ειχα γεννηθει ακομα...θα ηθελα πολυ να ημουν εκει! Νομιζω οτι ακομα ζεις με εκεινο το αγωνιστικο, το ασυμβιβαστο πνευμα, οσο κι αν σου στοιχιζει...χαιρομαι, γιατι δυστυχως πολλοι χρησιμοποιησαν ως εφαλτηριο το Πολυτεχνειο και εγιναν μετα χειροτεροι δουλοι του κατεστημενου απο εκεινους που κατηγορουσαν. Θα ηθελα τοσο να ημουν εκει!
Να το διευκρινίσω προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Μικρό παιδί ήμουν τότε, στο γυμνάσιο πήγαινα. Ένας ξάδερφός μου, φοιτητής τότε, με πήρε απ' το σπίτι και με πήγε εκεί τις πρώτες δύο μέρες, εξηγώντας μου τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί. Απίστευτες μνήμες και τρομερή εμπειρία που με σημάδεψε.
Υ.Γ. Αφού θα ήθελες τόσο πολύ να ήσουν εκεί, ας κάνουμε ένα καινούριο πολυτεχνείο να έρθεις σ' αυτό.
Καλησπέρα φίλοι. Οι ημέρες εκείνες νομίζω απετέλεσαν την προσφορά της δικής μας γενιάς στο θυσιαστήριο. Σφράγισαν με τη θυσιαστική προσφορά εκείνων που μπήκαν μπροστά στα τανκς το γνήσιο της υπογραφής όσων από τη γενιά μας δεν έμελλε να ενταχθούν. Εκείνων που έμελλε να είναι "η μαγιά" (κατά τον Μακρυγιάννη) που θα παραδόσει το προζύμι, Αυτές τις μέρες σκέπτομαι πάντα "Εγώ τι έκανα τότε" Ευτυχώς δεν ντρέπομαι.
Θα μπορούσα να πω οτι τα λες υπέροχα και πολύ εύστοχα, αλλά θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου και θα αναρωτηθώ: Η μαγιά το παρέδωσε το προζύμι. Το προζύμι τι απέγινε;
Περπάτησα μόνος σε ένα δάσος πυκνό, το τσιγάρο σβησμένο φωτιές μην ανάψω• δε συνάντησα φίλου μοναξιά και θυμό και με βήμα αργό προσπαθώ να ξεθάψω
τις αλήθειες που έζησα όταν ήμουν μικρός και που τις παγιδεύσανε σε ψεύδη και μύθους• από ιδέες γεμάτος μα από πατρίδα ορφανός είμαι τώρα ζωντανός σε ιστορίες του πλήθους.
Ό, τι κράτησα μέσα μου αρνιέται να βγει το γνωρίζουνε όσοι νιώθουν παγιδευμένοι• σε ένα κάγκελο κρέμασα νιότης κορμί του αγώνα παιδί σκέψη απαγορευμένη.
Δε φοβήθηκα νόμους πολιτείας νεκρής με γυμνό το ποδάρι μου τους κλώτσησα όλους• οργισμένος λαός, φευγάτος κατακτητής μιας καινούριας αρχής ή μια παράστασης ρόλος;
Το μονοπάτι μου βάδισα και ξανά το τραβώ φορτωμένος καιρό με τις ίδιες ελπίδες• ακουμπώ το κεφάλι σε έναν ώμο ζεστό, σε ένα χέρι κρατώ μυρωδιές και συνήθειες.
Σ' ευχαριστώ γιά τους όμορφους, αληθινούς και περιεκτικότατους στίχους. Θα κρατήσω γιά τον εαυτό μου το "Δε φοβήθηκα νόμους πολιτείας νεκρής με γυμνό το ποδάρι μου τους κλώτσησα όλους" γιατί μου πάει πολύ.
Πόσο θα 'θελα να ήμουν κι εγώ στο Πολυτεχνείο (τότε) για να ήμουν (τώρα) πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου(με ό,τι συνεπάγεται αυτό βεβαίως βεβαίως...;) ) εξαργυρώνοντας(τώρα) ξανά και ξανά στις πλάτες του Ελληνικού Λαού την (τότε) "και καλά" αγωνιστική μου προϋπηρεσία...
Έβρεχε κιόλας προχθές και δεν υπήρχε και στεγνή σημαία να κάψουμε...
Ξέρω πολύ καλά γιά ποιούς μιλάς. Τώρα ανήκουν στα κόμματα εξουσίας και φοράνε πανάκριβα κουστουμάκια και ταγιέρ. Υπήρξαν όμως και άτομα στο πολυτεχνείο που δεν εξαργύρωσαν καμία αγωνιστική προϋπηρεσία, ακριβώς επειδή δεν ήταν "και καλά". Αρχικά είπα να κάνω μιά ανάρτηση που θα αναφερόταν στους αναρχικούς και τους εξωκοινοβουλευτικούς αριστερούς που συμμετείχαν στην εξέγερση, αλλά το ξανασκέφτηκα και είπα να τους αφήσω στην ησυχία τους και στην αφάνεια που οι ίδιοι έχουν επιλέξει γιατί ήτανε μάγκες.
Υ.Γ. Ύπάρχουν τρόποι να καεί το ύφασμα ακόμη και βρεγμένο.
Όχι πάντως με τους ρυθμούς και την ταχύτητα που φουσκώνουν οι τσέπες όσων εξαργύρωσαν και εξακολουθούν να εξαργυρώνουν το αγωνιστικό τους παρελθόν στις πλάτες του ελληνικού λαού, όπως λέει και ο φίλος odt παραπάνω.
20 σχόλια :
Ο μαγος φυσηξε φωτια στον αερα κι οι σκεψεις χαθηκαν στη σκορπισμενη χρυσοσκονη του χρονου.
Το σκοταδι φοβηθηκε τη λαμψη κι αποτραβηχτηκε στη σπηλια του.
Παλι μειναμε στο ξημερωμα μοναχοι να κοιταμε τα αδεια σπιτια.
Οι φιλοι μας δεν βρεθηκαν ακομη δεν κοιμηθηκαν αποψε.
Ο μαγος φυσηξε φωτια στον αερα
κι ολη μας η ζωη σαν περιστερι
σκιζει το μαυρο φοντο της νυχτας.
Θα φυγουν οι μερες μακρυα, πιο μακρυα κι απο την αποσταση μεταξυ μας.Οταν ομως ο τυμπανιστης δωσει το ρυθμο ξανα θα επιστρεψουν ολα στην αγκαλια σου.
Ισως τοτε τα ματια μας εντοπισουν παλι εκεινο το μοναχικο αστερι στον ουρανο.
Μ. Γητας.
Εκπληκτικη η ψυχη σου οπως παντα...Μαρια.
Βασιλιά καλησπέρα,
και σήμερα και χτες και αύριο τα ίδια και τα ίδια... όπως τα παραθέτεις.
Αλλά ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα σκεπτόμενοι ότι αυτή η πρωτοφανής στην ιστορία πολεμική μηχανή έχει αχίλλειο πτέρνα και ότι τα μετόπισθεν των πεδίων μαχών της όλο και μεγαλώνουν.
Σου γράφω τα παραπάνω χωρίς να ξέρω αν θα καταφέρω να κόψω κάποτε τη συνήθεια να σκέφτομαι το γεγονός του εγγύτερου παρελθόντος που σχετίζεται με ένα του ηρωικού και μακρινού... ούτε αν πρέπει να την κόψω...
Καλή αγωνιστική εβδομάδα!
Πολλοί φασίστες στην εποχή μας βασιλιά. Ολοι κρύβουμε μέσα μας έναν, σε άλλους κοιμάται, σε αλλους ξεσαλώνει. Ενώ αντίθετα όλο και λιγότεροι θυσιάζονται για τα ιδανικά τους.
Καλή εβδομάδα.
Ησουν εκει;! Τι τυχερος που εισαι! Εγω δεν ημουν εκει, δεν ειχα γεννηθει ακομα...θα ηθελα πολυ να ημουν εκει!
Νομιζω οτι ακομα ζεις με εκεινο το αγωνιστικο, το ασυμβιβαστο πνευμα, οσο κι αν σου στοιχιζει...χαιρομαι, γιατι δυστυχως πολλοι χρησιμοποιησαν ως εφαλτηριο το Πολυτεχνειο και εγιναν μετα χειροτεροι δουλοι του κατεστημενου απο εκεινους που κατηγορουσαν.
Θα ηθελα τοσο να ημουν εκει!
Μαρία
Υπέροχοι στίχοι, σ' ευχαριστώ.
Αλέκα
Κάποτε ο Κάστρο είχε πει στον Τζέρι Ρούμπιν (Do it) "εσείς που ζείτε μέσα στην κοιλιά του θηρίου, μπορείτε να του κάνετε τη ζημιά".
Υ.Γ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γιά να μην κόψεις τη συνήθεια και τους ξέρεις.
Καλό αγωνιστικό υπόλοιπο της ζωής μας.
Wolfheart
Εγώ αυτόν τον κερατά το φασίστα που κοιμάται μέσα μου τον έχω ταράξει στα βαρειά υπνωτικά και ελπίζω να πεθάνει στον ύπνο του.
Καλή εβδομάδα και σ' εσένα.
Butterfly
Να το διευκρινίσω προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Μικρό παιδί ήμουν τότε, στο γυμνάσιο πήγαινα.
Ένας ξάδερφός μου, φοιτητής τότε, με πήρε απ' το σπίτι και με πήγε εκεί τις πρώτες δύο μέρες, εξηγώντας μου τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί. Απίστευτες μνήμες και τρομερή εμπειρία που με σημάδεψε.
Υ.Γ. Αφού θα ήθελες τόσο πολύ να ήσουν εκεί, ας κάνουμε ένα καινούριο πολυτεχνείο να έρθεις σ' αυτό.
Καλησπέρα φίλοι. Οι ημέρες εκείνες νομίζω απετέλεσαν την προσφορά της δικής μας γενιάς στο θυσιαστήριο. Σφράγισαν με τη θυσιαστική προσφορά εκείνων που μπήκαν μπροστά στα τανκς το γνήσιο της υπογραφής όσων από τη γενιά μας δεν έμελλε να ενταχθούν. Εκείνων που έμελλε να είναι "η μαγιά" (κατά τον Μακρυγιάννη) που θα παραδόσει το προζύμι,
Αυτές τις μέρες σκέπτομαι πάντα "Εγώ τι έκανα τότε" Ευτυχώς δεν ντρέπομαι.
Fractal
Θα μπορούσα να πω οτι τα λες υπέροχα και πολύ εύστοχα, αλλά θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου και θα αναρωτηθώ: Η μαγιά το παρέδωσε το προζύμι. Το προζύμι τι απέγινε;
Περπάτησα μόνος σε ένα δάσος πυκνό,
το τσιγάρο σβησμένο φωτιές μην ανάψω•
δε συνάντησα φίλου μοναξιά και θυμό
και με βήμα αργό προσπαθώ να ξεθάψω
τις αλήθειες που έζησα όταν ήμουν μικρός
και που τις παγιδεύσανε σε ψεύδη και μύθους•
από ιδέες γεμάτος μα από πατρίδα ορφανός
είμαι τώρα ζωντανός σε ιστορίες του πλήθους.
Ό, τι κράτησα μέσα μου αρνιέται να βγει
το γνωρίζουνε όσοι νιώθουν παγιδευμένοι•
σε ένα κάγκελο κρέμασα νιότης κορμί
του αγώνα παιδί σκέψη απαγορευμένη.
Δε φοβήθηκα νόμους πολιτείας νεκρής
με γυμνό το ποδάρι μου τους κλώτσησα όλους•
οργισμένος λαός, φευγάτος κατακτητής
μιας καινούριας αρχής ή μια παράστασης ρόλος;
Το μονοπάτι μου βάδισα και ξανά το τραβώ
φορτωμένος καιρό με τις ίδιες ελπίδες•
ακουμπώ το κεφάλι σε έναν ώμο ζεστό,
σε ένα χέρι κρατώ μυρωδιές και συνήθειες.
Μαρία 29
Δεν αφήσατε και κάτι για να προσθέσω και εγώ...απλά να χαιρετήσω την ωραία παρέα του β.τ.μ.
Συνεχίζουμε!
Μαρία 29
Σ' ευχαριστώ γιά τους όμορφους, αληθινούς και περιεκτικότατους στίχους. Θα κρατήσω γιά τον εαυτό μου το
"Δε φοβήθηκα νόμους πολιτείας νεκρής
με γυμνό το ποδάρι μου τους κλώτσησα όλους"
γιατί μου πάει πολύ.
Να είσαι καλά.
busy bee
Τα Αστερούσια σε χαιρετούν πατριώτη.
Καλή "συνέχεια" σε όλους μας.
Κι αν υπαρχουν σημερα λογοι για ενα νεο Πολυτεχνειο!!!!!!
butterfly
Απείρως περισσότεροι από τότε.
Πόσο θα 'θελα να ήμουν κι εγώ στο Πολυτεχνείο (τότε) για να ήμουν (τώρα) πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου(με ό,τι συνεπάγεται αυτό βεβαίως βεβαίως...;) ) εξαργυρώνοντας(τώρα) ξανά και ξανά στις πλάτες του Ελληνικού Λαού την (τότε) "και καλά" αγωνιστική μου προϋπηρεσία...
Έβρεχε κιόλας προχθές και δεν υπήρχε και στεγνή σημαία να κάψουμε...
odt
Ξέρω πολύ καλά γιά ποιούς μιλάς.
Τώρα ανήκουν στα κόμματα εξουσίας και φοράνε πανάκριβα κουστουμάκια και ταγιέρ.
Υπήρξαν όμως και άτομα στο πολυτεχνείο που δεν εξαργύρωσαν καμία αγωνιστική προϋπηρεσία, ακριβώς επειδή δεν ήταν "και καλά".
Αρχικά είπα να κάνω μιά ανάρτηση που θα αναφερόταν στους αναρχικούς και τους εξωκοινοβουλευτικούς αριστερούς που συμμετείχαν στην εξέγερση, αλλά το ξανασκέφτηκα και είπα να τους αφήσω στην ησυχία τους και στην αφάνεια που οι ίδιοι έχουν επιλέξει γιατί ήτανε μάγκες.
Υ.Γ. Ύπάρχουν τρόποι να καεί το ύφασμα ακόμη και βρεγμένο.
Να είσαι καλά, ευχαριστώ γιά την επίσκεψη.
To προζύμι φουσκώνει.
Fractal
Όχι πάντως με τους ρυθμούς και την ταχύτητα που φουσκώνουν οι τσέπες όσων εξαργύρωσαν και εξακολουθούν να εξαργυρώνουν το αγωνιστικό τους παρελθόν στις πλάτες του ελληνικού λαού, όπως λέει και ο φίλος odt παραπάνω.
Δημοσίευση σχολίου