Όταν μιλάμε γιά τη μοναξιά, γιά ποιά μοναξιά μιλάμε;
Η μοναξιά έχει πολλά πρόσωπα. Υπάρχουν μοναχικά δέντρα
και υπάρχουν μοναχικοί άνθρωποι. Το δέντρο βέβαια δεν το
νοιάζει που είναι μόνο του πάνω σ' ένα ολόκληρο βουνό,
στέκει απλά αγέρωχο και ατενίζει.
Υπάρχουν άνθρωποι που γι' αυτούς η μοναξιά είναι αβάσταχτη
και ανυπόφορη γιατί ζουν ολομόναχοι, αβοήθητοι και
εγκαταλειμένοι, υπάρχουν άνθρωποι που νοιώθουν ολομόναχοι
ενώ έχουν γύρω τους δικούς τους ανθρώπους και υπάρχουν
άνθρωποι που ζουν μοναχικά συνειδητά και κατ' επιλογήν.
Γιά τους πρώτους και τους δεύτερους, η μοναξιά είναι πληγή,
κατάρα και σαράκι που τους τρώει, γιά τους τρίτους μπορεί
να είναι από πηγή δημιουργίας, μέχρι λύτρωση.
Αν δεχτούμε το αδυσώπητο "μόνος γεννιέσαι, μόνος ζεις,
μόνος πεθαίνεις και απλά στη διαδρομή κάνεις και κάποιες
γνωριμίες", τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε οτι
όποιος δεν μπορεί να ανεχτεί τη μοναξιά του,
δεν μπορεί να ανεχτεί τον εαυτό του.
Η μοναξιά, όπως το κάθε τι, αλλάζει όψεις ανάλογα από που
θα την κοιτάξεις. Αν δεις τον γαλαξία από μακριά, αδυνατείς
να πιστέψεις οτι μπορεί να υπάρχει κάτι μοναχικό μέσα σ' αυτή
τη συμπαγή μάζα. Αν κοιτάξεις τη Γη απ' το διάστημα, θα δεις
ένα αστέρι να στριφογυρίζει αιώνια ολομόναχο γύρω από τον
εαυτό του κι απ' τον ήλιο.
β.τ.μ.
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
ΜΟΝΑΞΙΑ
Αναρτήθηκε από ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ στις 11:02 μ.μ.
32 σχόλια :
Xμμμ..ποιός είπε ότι η αλήθεια είναι αδυσώπητη;
Όσο νωρίτερα την νιώσουμε τόσο πιο γρήγορα ελευθερώνεται
ο νούς και λυτρώνεται η ψυχή απο τις επιμέρους αγωνίες.
Υπάρχουν άνθρωποι που θα είναι πάντα πρόσφυγες εντός.
Όχι γιατί το θέλησαν απολύτως,αλλά επειδή η ψυχή και το μυαλό τους
είναι τόσο καθαρά,που βλέπουν το έργο πρίν να προβληθει στις αίθουσες.
Και βέβαια μόνοι είμαστε παρ'όλο που στο ταξίδι της ζωής μοιραζόμαστε
κάποιες στιγμές μας κι αυτό το κάνει ωραιότερο.
Τη μοναξιά την επιλέγουν όλοι οι βαθιά ωραίοι που αδυνατουν να συμβιβαστούν
με οτιδήποτε λιγότερο απ'αυτο που αγαπούν και νιώθουν και πίστεψε με,είναι οι μόνοι
τελικά που σέβονται και αγαπούν τη ζωή και τους ανθρώπους στο ακέραιο.!
Όμορφη εγγραφή Ηρακλή..έτσι να αποκαθηλώνονται οι αυταπάτες..!!
Γιατί τον τελευταίο καιρό έχω μπουχτίσει με τους υποκριτές Γραμματείς και Φαρισαίους εντός και εκτός δικτύου...Σαν Την λερναία ενα πράγμα...ένα κεφάλι κόβεις,δεκα ξεφυτρώνουν...
Χαμογελαστή Καλημέρα με την αγάπη μου πάντα.!:))
Αερικό
Σαν να ήξερα τι θα γράψεις!
Γι αυτό έγραψα το μισό, γιά να γράψεις το υπόλοιπο.
Πάντως δεν αποκάλεσα αδυσώπητη τη μοναξιά αλλά τη ρήση.
Όσο γιά τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, τι θα κάναμε χωρίς αυτούς!:)
Την καλημέρα μου εκεί που πρωτοβγαίνει ο ήλιος στην Κρήτη.
...εγω παλι φιλε ηρακλη και μοναχος περνω καλα και με παρεα περνω εξισου καλα..ετσι ειναι η fucking ζωη.γι αυτο γνωμη μου ειναι να εχουμε διπλα μας καμμια γκομενιτσα να χαμουρευομαστε γιατι οπως λεει και ο ποιητης "μονος περνας καλα αλλα οχι σωστα"
την καλημερα μου στο βουνο και φυσικα σε σενα
Γιώργη
Είπαμε πως η μοναξιά έχει πολλά πρόσωπα. Αυτό που περιγράφεις εσύ, είναι πιστεύω ένα από τα πιό ενδιαφέροντα.
Ποιός είπε οτι οι γκομενίτσες και τα χαμουρέματα αποκλείονται;
Γιά μοναχικούς ανθρώπους μιλάμε, όχι γιά ανέραστους.
Καλό απόγευμα απ' το βουνό
στη γούβα.
Γεια σου Βασιλιά,
πολλή Κρήτη, έπεσε σήμερα ή έτσι μου φαίνεται τουλάχιστον. Σαν να γράφεις έχοντας στο κέντρο του ενδιαφέροντος την Κρήτη που καμαρώνει μόνη της εκεί στα νότο; Είναι και τα προηγούμενα σχόλια έτσι διατυπωμένα.. Όπως και να ΄χει θεωρώ, επί του παρόντος πάντα, πως δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από τη μοναξιά. Ειδικά πριν και μετά τη διακοπή της. Και στις δύο φάσεις έχεις όλο το χρόνο δικό σου. Στην πρώτη για να ονειρευτείς και να σχεδιάσεις και στη δεύτερη να κάνεις απολογισμό και να οργανώσεις την επανάληψη της διακοπής της.
Καλό βράδυ!
Υ.Γ. Δυστυχώς είμαι -ακόμη- στην Αθήνα για να σου υπογράψω και εγώ τόσο όμορφα όσο οι φίλοι:(
Αλέκα
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν ζεις στην Κρήτη, ότι και να κάνεις έχει κάτι το Κρητικό.
Στη δεύτερη παράγραφό σου νομίζω οτι τα λες όλα γιά τη μοναξιά.
Καληνύχτα στο λεκανοπέδιο.
Τη μοναξια την ευχαριστιεσαι βλέποντας τα χάλια του κόσμου;
Την ωραιοποιεις βλέποντας την έλλειψη της γαλήνης στις κοινωνικές επαφές;
Η μοναξιά λειτουργει ως αυτοαξία ή ως απουσία αξιών;
Ocean Soul
Υπάρουν άραγε άνθρωποι τόσο κακοί και ανώμαλοι που να μεταχειρίζονται τη μοναξιά έτσι όπως την περιγράφετε;
Η μοναξιά λειτουργεί όπως τη χρησιμοποιήσεις ή όπως σε χρησιμοποιήσει.
δηλαδή σου έκανε εντυπωση αυτο που ΄εγραψα;
Ocean Soul
Δεν θα έπρεπε;
Σας παραπέμπω στον Ντίνο Χριστιανόπουλο ποι άλλωστε απ' όσο βλέπω εκτιμάτε ιδιαίτερα...
Ανεπίδοτη
Ευχαριστώ γιά την παραπομπή.
(ότι ψαρέψει η μνήμη μου βέβαια, γιατί δε διαβάζω τον τελευταίο καιρό).
μα καλά δε ξέρεις πως σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι;
Ocean Soul
Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι, κάποιοι άλλοι σκέφτονται αλλιώς, το θέμα είναι εμείς πως σκεφτόμαστε. Εμείς οι οποίοι γιά τους άλλους είμαστε κάποιοι άλλοι και πάει λέγοντας και άσ' τα να πάνε.
ας το.....
Symfwnw en merei me Ocean soul.
Yperoxo allothi i monaksia.
An kai eimai fan tis monaksias, anathewrw. Kovoume epikoinwnia san ta agrimia!
Ερασιτέχνης Άνθρωπος
Ζητώ συγνώμη, αλλά το φτωχό μου μυαλό δεν καταλαβαίνει τι εννοείς.
Ούτε εσύ ούτε η Ocean Soul (με την οποία "εν μέρει" συμφωνείς).
Και γι αυτόν ακριβώς το λόγο ζητώ εξηγήσεις:
1) Που συμφωνείς και που όχι με την Ocean Soul.
2) Απέναντι σε ποιό πράγμα είναι "υπέροχο άλλοθι" η μοναξιά; (αλήθεια, εσύ που είσαι φαν, τη χρησιμοποιείς γιά άλλοθι;).
3) Όταν λες οτι "αναθεωρείς", σημαίνει οτι αποφάσισες να πάψεις να είσαι φαν;
4) Από το "κόβουμε επικοινωνία σαν τα αγρίμια", δεν κατάλαβα λέξη.
Αναμένω διευκρινίσεις
και ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Agapite B.T.M.,
fysika kai anathewrw kai pauw pleon na eimai fan tis monaksias,an kai den pisteuw pws einai 100% thema dikis mas epilogis, alla synthikwn kai sygkiriwn pou exoun ws apotelesma na nomizoume pws emeis tin epilegoume i oxi telika ;)
(Tin monaksia lew!!! :)
Anaforika me tin Ocean soul kai ksanadiavazontas to sxolio tis tha symfwnisw auti ti fora oxi en merei, alla apolyta.
Eipe loipon:
"Τη μοναξια την ευχαριστιεσαι βλέποντας τα χάλια του κόσμου;
Την ωραιοποιεις βλέποντας την έλλειψη της γαλήνης στις κοινωνικές επαφές;
Η μοναξιά λειτουργει ως αυτοαξία ή ως απουσία αξιών;"
Einai apolyta katanoiti i apopsi tis, opws ksekatharo einai kai to noima autwn twn leksewn.
Me to na kleinesai se ena kavouki makrya apo ton kosmo, den voithas, den prosfereis tin voitheia sou se kapoious pou isws na tin xreiazontan. Den symmetexeis sta koina, den maxesai gia axies,den polemas tin mal@#$@ tis pleiopsifias. Ekei eksw ginetai polemos kai einai krima na menoume fylakismenoi stin monaksia mas. Prepei na vgoume, na polemisoume kai ta opla mas na einai i ypomoni, i epikoinwnia kai i katanoisi kai as kaoume stin teliki.
H apousia tis galinis stis koinwnikes epafes einai kathara apotelesma tou fovou mas, tis apomakrynsis mas apo ton synanthrwpo mas. Oloi monoi mas eimaste stin ousia den lew, alla isws einai telika poly egwistiko na kleinesai ston eauto sou kai mono. Yperoxo allothi i monaksia, opws eipa kai nwritera. Allothi sto fovo mas.
Fysika ekthetw tin apopsi mou kai den perimenw na tautisteis me autin. O kathenas exei, eixe kai tha exei tis dikes tou eikones zwis kai pragmatikotitas.
Ta sevi mou.
χαιρομαι που με κατάλαβες.
Μοναξιά δεν σημαίνει απαραίτητα
κλείσιμο στον εαυτο κι αποστασιοποίηση απο αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Υπάρχει και η βαθύτατη υπαρξιακή μοναξιά που νιώθουν ανα τους αιώνες οι πολύ ευαίσθητα
σκεπτόμενοι άνθρωποι...αυτοί που αγαπούν να δίνονται...και που αφήνουν πίσω τους έργο ψυχής.!Φυσικά δεν έχει σχέση με την απώλεια ή την απουσία αξιών.Όσο πιο καθαρά βλέπεις με τα
μάτια της ψυχής πάντα,τόσο πιο μόνος μένεις.
Μοναξιά νιώθουν οι απλοί άνθρωποι που στηρίζουν ταπεινά τα βαθύτερα θέλω τους κι αυτά τα θέλω
δεν μιλάνε την τρέχουσα γλώσσα του χρήματος,της διαφθοράς,του δήθεν,της αδικίας,και του παραλογισμού
που όλοι λίγο ή πολύ βρίσκουμε καθημερινά μπροστά μας.
Μοναξιά νιώθεις όταν στέκεσαι ανίσχυρος απέναντι στην ύπαρξη
του θανάτου,στα λόγια που δεν γίνονται ποτέ πράξεις,
στην αχαριστία ,στην αδικία ,στην οξεία βλακεία των ημερών.
Όσο πιο ανθρώπινα πικραμένος νιώθεις,τοσο πιο υπαρξιακά μόνος
είσαι.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις φίλους ή ότι στερείσαι
της αγάπης,ή ότι σου λείπει κάτι..Αντιθέτως σου περισσεύει
πολύ ψυχή κι αγάπη θά'λεγα..Κάποια στιγμή λοιπόν ξυπνάς
με όλη τη σημασία της λέξης,κι ανακαλύπτεις ότι απλά
δεν μπορείς άλλο να κοροιδεύεις τον εαυτό σου κι ότι
οι σιωπές σου είναι κι οι ανάσες σου.
Συμβαίνει απλά παιδιά όπως όλα τα ωραία και πολυτιμα σ'αυτο τον κόσμο.
Βασιλιά της μοναξιάς συγνώμη για την παρέμβαση,δεν το παίζω
ειδήμων αλλα το ζω τα τελευταια χρόνια και δεν αντέχω τις
ταμπελίτσες που προσπαθουν να μου κρεμάσουν.
Με όλο το σεβασμό πάντα στις απόψεις όλων των σκέψεων που
αφέθηκαν εδώ πάνω στην πολυπαρεξηγημένη ΜΟΝΑΞΙΑ.
Ερασιτέχνης Άνθρωπος
Πολύ ωραίοι προβληματισμοί όλα αυτά που διαβάζω, αλλά ειλικρινά προσπαθώ να καταλάβω τι σχέση έχουν με αυτή καθ' εαυτή την ανάρτησή μου.
Αν η ανάρτησή μου σε έκανε να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου γιά τη μοναξιά, ειλικρινά θα σου πω οτι δεν περίμενα να έχουν τόση δύναμη οι φτωχές μου σκέψεις.
Επειδή όμως νομίζω οτι κάπου μπερδεύτηκαν τα πράγματα, ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Λες οτι είναι απόλυτα κατανοητή η άποψη της Ocean Soul, η οποία όπως παραδέχεσαι χρειαζόταν και δεύτερη ανάγνωση αφού αρχικά συμφωνούσες "εν μέρει". Ίσως να συμφωνούσα αν αυτή την άποψη την διάβαζα σαν ανάρτηση, αλλά εδώ πρόκειται γιά σχόλιο σε ανάρτηση και, όσο χαζός κι αν φαίνομαι, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τη σύνδεση.
Θα πω μόνο οτι δεν καταλαβαίνω τη διαφορά του να βλέπεις τα χάλια του κόσμου ζώντας μοναχικά, από το να τα βλέπεις ζώντας ξένος ανάμεσα σε εκατομμύρια ξένους.
Εμένα το θέμα μου ήταν τα διαφορετικά πρόσωπα της μοναξιάς.
Γιατί το να επιλέγεις να ζεις "μοναχικά" να σημαίνει οτι κλείνεσαι στο καβούκι σου και όχι οτι κατάφερες επιτέλους να βγεις απ' αυτό; Ποιός αποκλείει σ' αυτούς που ζουν "μοναχικά" να βοηθούν και να προσφέρουν; Η προσφορά και η βοήθεια είναι προνόμιο μόνο αυτών που ζουν μέσα στα πλήθη; Εγώ θυμάμαι οτι μετά τις διαδηλώσεις, πηγαίναμε ο καθ' ένας σπίτι του, στη σταθερή μοναξιά του.
Γιά μένα προσωπικά, η απουσία γαλήνης στις κοινωνικές επαφές δεν είναι αποτέλεσμα φόβου αλλά εγωισμού και ασυνεννοησίας και απ' αυτή τη θέση μιλάω.
Λες "όλοι μόνοι μας είμαστε στην ουσία, αλλά είναι πολύ εγωιστικό να κλείνεσαι στον εαυτό σου".
Άρα μόνοι ας είμαστε, εγωιστές να μην είμαστε. Αυτό είναι το πρόβλημά μας! Όχι η ουσία αλλά το φαίνεσθαι.
Εν τέλει, εγώ θα ξαναπώ οτι αναφέρθηκα στα διαφορετικά πρόσωπα της μοναξιάς. Τόσο εσύ όσο και η Ocean Soul, δεν ξέρω με ποιό ακριβώς απ' αυτά τα πρόσωπα καταπιαστήκατε, αλλά το θετικό είναι οτι τουλάχιστον γίνεται διάλογος.
Και τα δικά μου σέβη
και την καλησπέρα μου.
Ocean Soul
Θα χαρώ όταν θα καταλάβω κι εγώ (ειλικρινά).
Αερικό
"Ειδήμων της μοναξιάς"!!!
Δεν το είχα σκεφτεί ρε γαμώτο πριν διαλέξω ψευδώνυμο!
Πόσο μ' αρέσουν οι ταμπελίτσες, θα 'θελα να 'χα δέκα σακουλίτσες.
Γειά σου ρε Μαρία, σκέτη έμπνευση είσαι.
Υ.Γ. Μην τολμήσεις να ξαναζητήσεις συγνώμη γιά παρέμβαση στο δικό μου μπλόγκ.
:) B.
:) T.
:) M. ,
en syntomia na pw oti oi anartiseis sou fysika kai me kanoun na skeftomai kai isws an imoun mia intsa prin apo mia anathewrisi - stasi zwis, mou dinoun mia skountia kai allazw parataksi (zwis fysika)! :)
Mikri eimai akoma, exw toulaxiston alles, xmmm 2 eukairies (?) isws? :))
Milaw loipon gia ola ta proswpa tis monaksias. Oxi auti twn dentrwn omws ;)
Gnwrizw pws o graptos logos polles fores den ginetai na einai apolyta katanoitos..
Synexise me tis anartiseis sou na zwgrafizeis kai ase kai emas na prosthetoume tis dikes mas pinelies ston kamva :)
Einai oi eikones zwis kai pragmatikotitas, pou elega sto proigoumeno mynima mou ;)
Filia kai kalo sou apogeuma,
Na eisai kala.
για να επεκτεινω τον ΕΑ , οι πινελιές μπορει να ειναι αφηρημένης τέχνης . Εχε εμπιστοσύνη στους ζωγράφους.
Ερασιτέχνης Άνθρωπος και Ocean Soul
Σε τέτοιου είδους καμβά δε θα μπορούσα να αποκλείσω πρόσθετες πινελιές, είτε συγκεκριμένες είτε αφηρημένες. Αυτό εξ άλλου είναι και το ζητούμενο. Οι πινελιές βέβαια πάνω σ' ένα καμβά έχουν χρώμα και απόχρωση. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τα διαλέγουμε εκ των προτέρων, αλλά δε γίνεται να μην τα συγκρίνουμε εκ των υστέρων.
Σας ευχαριστώ και τις δύο
γιά την εποικοδομητική συμμετοχή.
B.T.M.,
....na epekteinw kai egw loipon ti frasi sou kai na skeftw pws o kathenas ektima daforetika ton idio pinaka i ektenestera tin kathe morfi texnis.....(!)
Gi'auto oi kallitexnes einai monadikoi.
kalimera.
Ερασιτέχνης Άνθρωπος
:) :) :)
Καλημέρα
Διάβασα την ανάρτησή σας και όλη την ωραία συζήτηση που ακολούθησε.
Να προσθέσω κάτι αν μου επιτρέπετε:
Άλλο πράγμα η μοναξιά (ηθελημένη ή μη) και άλλο η μοναχικότητα (η οποία πάντοτε είναι ηθελημένη).
Νομίζω πως ο μεγαλειότατος μάλλον στις περισσότερες φράσεις του θα εννοούσε τη δεύτερη.
Η μοναξιά μπορεί σε έναν πίνακα να πάρει κάθε είδους απόχρωση, από τη πιο θλιβερή μέχρι την πιο περήφανη, και λίγα πράγματα μπορεί κανείς να προσθέσει σε έναν τέτοιο πίνακα.
Η μοναχικότητα από την άλλη, είναι ένας πίνακας που "χτίζεται" πινελιά πινελιά. Και όχι απαραίτητα από το ίδιο πινέλο ή το ίδιο χέρι. Κάποτε τελειώνει (ο πίνακας) και οι τυχεροί θα δουν εκστασιασμένοι την Τέχνη αυτή να αναβλύζει μέσα από τον πίνακα, και να υπογράφει ώς ένας Υπέροχος Άνθρωπος.
(μια πινελιά ήταν, μη βαράτε...)
Spy
Στον πίνακα της μοναξιάς, μπορείς νομίζω να προσθέσεις μιά πινελιά συντροφικότητας.
Στον πίνακα της μοναχικότητας θα μπορούσες να δοκιμάσεις να προσθέσεις λίγη μοναξιά.
Η μοναχικότητα, εκτός από ηθελημένη, πολλές φορές είναι και κατά κάποιο τρόπο αναπόφευκτη.
Και θα παραθέσω την κουβέντα του Χρόνη Μίσσιου που έχω μόνιμα αναρτημένη στην αρχική μου σελίδα, η οποία διαπιστώνω οτι μάλλον δεν έτυχε της προσοχής που περίμενα.
"Η προσωπική ευθύνη, το να βγεις δηλαδή έξω από τη μήτρα και την εντολή της κοινότητας και να διαμορφώσεις τη δική σου γνώμη και στάση απέναντι στη ζωή, χρειάζεται μεγάλη παλικαριά, και βέβαια σημαίνει φοβερή μοναξιά".
Υ.Γ. Οι πινελιές σου είναι πάντα ευπρόσδεκτες εδώ.
Τα σέβη μου.
Πιραντέλο-Η πραγματική μοναξιά είναι σ’έναν τόπο που ζει για τον εαυτό του και που για εσάς δεν έχει ούτε ίχνη ούτε φωνή, και που συνεπώς ο ξένος είστε εσείς
Ocean Soul
Η προσωπική ευθύνη, το να βγεις δηλαδή έξω από τη μήτρα και την εντολή της κοινότητας και να διαμορφώσεις τη δική σου γνώμη και στάση απέναντι στη ζωή, χρειάζεται μεγάλη παλικαριά, και βέβαια σημαίνει φοβερή μοναξιά.
Χρόνης Μίσσιος
Δημοσίευση σχολίου