Hρακλή τι να πώ;Yπάρχουν άνθρωποι που δεν θα προλάβουν να δουν το χρώμα της αγάπης.Κι αυτό γιατί η σκλήρυνση της ανθρώπινης καρδιάς ούτε με λόγια,ούτε με σιδερολοστό δεν σπάει..Η κατανόηση,η συμπόνια,κι η προσφορά εμφυτεύονται στις παιδικές ψυχές απο νωρίς.Οι μεγαλύτεροι ας νιώσουμε επιτέλους ότι δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος..κι ας αρχίσουμε να ξύνουμε τα μεσα μας σκοτάδια μήπως και δεί η ανθρωπιά λίγο φως.Την Καλημέρα και την αγάπη μου.:))
Μαρία δεν ξέρω, αναρωτιέμαι και φοβάμαι μήπως τελικά έτσι είναι το φυσικό του ανθρώπου και μήπως όλοι όσοι ζητάμε ανθρωπιά, αγάπη και κατανόηση είμαστε ανώμαλοι.
Μαρία, δεν πτοούμαι. Απλά, η έξαρση της απανθρωπιάς με κάνει να αναρωτιέμαι. Αν πάντως είναι ανωμαλία αυτό που με διακατέχει, τότε πολύ γουστάρω να είμαι ανώμαλος.
Εσύ για ένα γεια πέρασες, όμως καλά θα κάνεις να περνάς τακτικότερα με παρόμοια γεια. Κάθε μέρα και περισσότερο θα μας χρειάζονται πια. Τελείωσαν τα ψέμματα... Καλό μεσημέρι.
"Τελείωσαν τα ψέμματα". Πόσες φορές μέσα στην ιστορία έχει ειπωθεί αυτή η κουβέντα! Και πάντα εξαντλούνται οι αντοχές και πάλι το μεγάλο ψέμμα ξαναρχίζει να βασιλεύει. Και εξακολουθεί να βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.
Πάντως χαίρομαι ειλικρινά που είσαι μιά απ' αυτούς που τους "αρέσει" να τα ακούνε
Γεια σου βασιλιά, επειδή δεν καταλαβαίνω* ποιος πέρασε να πει ένα γεια (εσύ ή κάποιο άλλο πρόσωπο) σου γράφω και για τις δύο περιπτώσεις.
Eαν πέρασες εσύ καλώς κάνεις και υπενθυμίζεις το κλασικό πια homo homini lupus αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν αρκεί πια να τα βλέπουμε μόνο (και νομίζω ότι είμαστε σύμφωνοι σε αυτό). Γιατι κι αυτά που μας δείχνουν, επιλεγμένα είναι για να διεγείρουν το ανθρώπινο συναίσθημα και να αγωνιζόμαστε καρεκλάτοι. Και σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς τα σχολιάζουμε blogάροντας επειδή είναι απλά στατικές εικόνες, χωρίς φωνή, φόβο, οσμή και όλα όσα κρύβονται πίσω από αυτές. Άλλωστε το "μια εικόνα χίλιες λέξεις" δεν παίζει σε ό,τι αφορά στον ανθρώπινο πόνο.
Όσο για τα παιδιά είμαι κάθετα αντίθετη στην προβολή τους ακόμη και από τις ΜΚΟ αλλά και τους γονείς τους, τους ίδιους ακόμη. Δεν φτάνει που δεν τα ρωτήσαμε για να τα φέρουμε στον κόσμο αλλά αγωνιζόμαστε για τις αξίες αυτού του κόσμου με φόντο τα προσωπάκια τους, τις πληγές τους και τις αρρώστιες τους. Αντί να πάμε να τα κάνουμε λαμπόγυαλα.
Τώρα αν εννοείς ότι πέρασε κάποιος Άλλος τότε αυτού -και των συν Αυτώ-μάλλον τους ταιριάζει το "Ένα γεια πέρασα να πιω". Αλλά ας μην συνεχίσω με αυτήν την εκδοχή γιατί γίνομαι κακιά.. έως και εμετική.
Κι επειδή δεν θέλω να θεωρήσεις ότι το σχόλιό μου είναι κριτική στο βίντεό σου, σου επαναλαμβάνω και για τις δύο εκδοχές που ανέπτυξα ότι καλώς κάνεις και υπνεθυμίζεις το κλασικό πια homo homini lupus αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν αρκεί πια να τα βλέπουμε μόνο. Και νομίζω ότι είμαστε σύμφωνοι σε αυτό.
Σε ευχαριστώ πολύ και καλό βράδυ να ΄χεις. *σου έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν ότι είμαι λίγο χαζή:):)
Συμφωνούμε απόλυτα σ' αυτό που νομίζεις οτι συμφωνούμε. Να διευκρινίσω μόνο οτι όταν εγώ προσωπικά είδα κι αποείδα, επέλεξα να την κάνω, να ανέβω σ' ένα βουνό και να τα φωνάζω μόνος μου από 'κει. Κάθε εποικοδομιτικότερη και πρακτικά εφαρμόσιμη πρόταση, δεκτή. Όσο γιά τις εικόνες των παιδιών, τις δείχνω όπως θα τις έδειχνα αν ήμουν εκεί εκείνη τη στιγμή, λέγοντας "κοιτάξτε εδώ ρε!". Ποτέ δεν το σκέφτηκα όπως μου το έθεσες (και καλά έκανες, γιατί μπορεί και να πιάνομαι κορόιδο). Περί του να πάμε να τα κάνουμε λαμπόγυαλα, ακούω "που, "πως" και "πότε" και είμαι μέσα. (το "γιατί" δεν χρειάζεται, το ξέρω).
την περίμενα την απάντησή σου. Αυτήν που έδωσες. Να ΄σαι σίγουρος λοιπόν ότι αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι (ξέρεις από αυτό αν δεν κάνω λάθος:) και ότι δεν θα χρειαστεί προσωπικό προσκλητήριο όταν φτάσουμε στη γλύκα. Ας υπομένουμε λοιπόν... λίγο ακόμη μπας και γλιτώσουμε και από επαναστατικούς πατέρες.
Σε ό,τι αφορά στην επικοδομητικότερη, πρακτικά εφαρμόσιμη, πρόταση, πιστεύω ότι την ξέρεις. Και όταν κάποιος δεν έχει να παλέψει με τη ζούγκλα που περιστοιχίζει τα δικά του παιδιά, μπορεί να δοκιμάσει. Πίστεψέ με είναι καταλάγιασμα και πραγματική προσφορά. Έστω κι αν στην τελική το κάνουμε για τις δικές μας τύψεις.
16 σχόλια :
Ένα γεια πέρασα να πω κι εγώ λοιπόν και να σου πω...όλες τις αναμνήσεις σου ξέχνα τες! Ακολούθα την καρδιά σου!
Καλό βράδυ β.τ.μ.
Samael
Ακριβώς επειδή ακολουθώ την καρδιά μου, βρίσκομαι όπου βρίσκομαι και κάνω ότι κάνω. Υπάρχουν όμως ορισμένα πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνιούνται.
Καλημέρα.
Hρακλή τι να πώ;Yπάρχουν άνθρωποι που δεν θα προλάβουν να δουν το χρώμα της αγάπης.Κι αυτό γιατί η σκλήρυνση της ανθρώπινης καρδιάς ούτε με λόγια,ούτε με σιδερολοστό δεν σπάει..Η κατανόηση,η συμπόνια,κι η προσφορά εμφυτεύονται στις παιδικές ψυχές απο νωρίς.Οι μεγαλύτεροι ας νιώσουμε επιτέλους ότι δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος..κι ας αρχίσουμε να ξύνουμε τα μεσα μας σκοτάδια μήπως και δεί η ανθρωπιά λίγο φως.Την Καλημέρα και την αγάπη μου.:))
Αερικό
Μαρία δεν ξέρω, αναρωτιέμαι και φοβάμαι μήπως τελικά έτσι είναι το φυσικό του ανθρώπου και μήπως όλοι όσοι ζητάμε ανθρωπιά, αγάπη και κατανόηση είμαστε ανώμαλοι.
ΙΝΤΑΝΕ ΠΟΥ ΓΡΟΙΚΩ..!! ΑΣΕ ΤΟΥΣ ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΟΥΣ ΝΑ ΒΟΥΡΛΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΙΝΕ ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ ΩΣΑΝ ΤΑ ΑΣΤΕΡΟΥΣΙΑ ΛΕΜΕ..!!:))
Αερικό
Μαρία, δεν πτοούμαι. Απλά, η έξαρση της απανθρωπιάς με κάνει να αναρωτιέμαι. Αν πάντως είναι ανωμαλία αυτό που με διακατέχει, τότε πολύ γουστάρω να είμαι ανώμαλος.
Εσύ για ένα γεια πέρασες, όμως καλά θα κάνεις να περνάς τακτικότερα με παρόμοια γεια. Κάθε μέρα και περισσότερο θα μας χρειάζονται πια.
Τελείωσαν τα ψέμματα...
Καλό μεσημέρι.
Ανεπίδοτη
"Τελείωσαν τα ψέμματα".
Πόσες φορές μέσα στην ιστορία έχει ειπωθεί αυτή η κουβέντα!
Και πάντα εξαντλούνται οι αντοχές
και πάλι το μεγάλο ψέμμα ξαναρχίζει να βασιλεύει.
Και εξακολουθεί να βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.
Πάντως χαίρομαι ειλικρινά που είσαι μιά απ' αυτούς που τους "αρέσει" να τα ακούνε
το βιντεάκι μου θυμιζει το Χριστό που κρουει τη θύρα. Πάντως γινεσαι όλο και καλύτερος κυριε σκηνοθέτα.
Ένα γειά μόνο πέρασα να πω, χωρίς να περιμένω απάντηση.
Ocean Soul
Ας το αφιερώσουμε λοιπόν σε όλους τους Χριστούς που έχουν κρούσει τις θύρες που δεν άνοιξαν ποτέ.
Σ' ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια.
Fractal
Το "γειά" δεν είναι ερώτηση γιά να επιδέχεται απάντηση.
Αν όμως είναι απάντηση, τότε απαντώ μ' ένα γειά.
Γεια σου βασιλιά,
επειδή δεν καταλαβαίνω* ποιος πέρασε να πει ένα γεια (εσύ ή κάποιο άλλο πρόσωπο) σου γράφω και για τις δύο περιπτώσεις.
Eαν πέρασες εσύ καλώς κάνεις και υπενθυμίζεις το κλασικό πια homo homini lupus αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν αρκεί πια να τα βλέπουμε μόνο (και νομίζω ότι είμαστε σύμφωνοι σε αυτό). Γιατι κι αυτά που μας δείχνουν, επιλεγμένα είναι για να διεγείρουν το ανθρώπινο συναίσθημα και να αγωνιζόμαστε καρεκλάτοι. Και σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς τα σχολιάζουμε blogάροντας επειδή είναι απλά στατικές εικόνες, χωρίς φωνή, φόβο, οσμή και όλα όσα κρύβονται πίσω από αυτές. Άλλωστε το "μια εικόνα χίλιες λέξεις" δεν παίζει σε ό,τι αφορά στον ανθρώπινο πόνο.
Όσο για τα παιδιά είμαι κάθετα αντίθετη στην προβολή τους ακόμη και από τις ΜΚΟ αλλά και τους γονείς τους, τους ίδιους ακόμη. Δεν φτάνει που δεν τα ρωτήσαμε για να τα φέρουμε στον κόσμο αλλά αγωνιζόμαστε για τις αξίες αυτού του κόσμου με φόντο τα προσωπάκια τους, τις πληγές τους και τις αρρώστιες τους. Αντί να πάμε να τα κάνουμε λαμπόγυαλα.
Τώρα αν εννοείς ότι πέρασε κάποιος Άλλος τότε αυτού -και των συν Αυτώ-μάλλον τους ταιριάζει το "Ένα γεια πέρασα να πιω". Αλλά ας μην συνεχίσω με αυτήν την εκδοχή γιατί γίνομαι κακιά.. έως και εμετική.
Κι επειδή δεν θέλω να θεωρήσεις ότι το σχόλιό μου είναι κριτική στο βίντεό σου, σου επαναλαμβάνω και για τις δύο εκδοχές που ανέπτυξα ότι καλώς κάνεις και υπνεθυμίζεις το κλασικό πια homo homini lupus αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν αρκεί πια να τα βλέπουμε μόνο. Και νομίζω ότι είμαστε σύμφωνοι σε αυτό.
Σε ευχαριστώ πολύ και καλό βράδυ να ΄χεις.
*σου έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν ότι είμαι λίγο χαζή:):)
Αλέκα
Συμφωνούμε απόλυτα σ' αυτό που νομίζεις οτι συμφωνούμε.
Να διευκρινίσω μόνο οτι όταν εγώ προσωπικά είδα κι αποείδα, επέλεξα να την κάνω, να ανέβω σ' ένα βουνό και να τα φωνάζω μόνος μου από 'κει. Κάθε εποικοδομιτικότερη και πρακτικά εφαρμόσιμη πρόταση, δεκτή.
Όσο γιά τις εικόνες των παιδιών, τις δείχνω όπως θα τις έδειχνα αν ήμουν εκεί εκείνη τη στιγμή, λέγοντας "κοιτάξτε εδώ ρε!". Ποτέ δεν το σκέφτηκα όπως μου το έθεσες (και καλά έκανες, γιατί μπορεί και να πιάνομαι κορόιδο).
Περί του να πάμε να τα κάνουμε λαμπόγυαλα, ακούω "που, "πως" και "πότε" και είμαι μέσα.
(το "γιατί" δεν χρειάζεται, το ξέρω).
Βασιλιά,
την περίμενα την απάντησή σου. Αυτήν που έδωσες. Να ΄σαι σίγουρος λοιπόν ότι αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι (ξέρεις από αυτό αν δεν κάνω λάθος:) και ότι δεν θα χρειαστεί προσωπικό προσκλητήριο όταν φτάσουμε στη γλύκα. Ας υπομένουμε λοιπόν... λίγο ακόμη μπας και γλιτώσουμε και από επαναστατικούς πατέρες.
Σε ό,τι αφορά στην επικοδομητικότερη, πρακτικά εφαρμόσιμη, πρόταση, πιστεύω ότι την ξέρεις. Και όταν κάποιος δεν έχει να παλέψει με τη ζούγκλα που περιστοιχίζει τα δικά του παιδιά, μπορεί να δοκιμάσει. Πίστεψέ με είναι καταλάγιασμα και πραγματική προσφορά. Έστω κι αν στην τελική το κάνουμε για τις δικές μας τύψεις.
Σε ευχαριστώ ξανά
Αλέκα
Άρα ή εγώ είμαι προβλέψιμος, ή εσύ δεν είσαι καθόλου "λίγο χαζή":)
Εντάξει, δεν είπαμε να μοιράσουμε και προσωπικά προσκλητήρια, αλλά ένα ραντεβού, δεν πρέπει να το δώσουμε;
Δημοσίευση σχολίου