Γεια σου β.τ.μ. Έχω άλλη πρωτιά στο σπιτικό σου; Δεν θυμάμαι..
Πάντως εσύ έχεις -όπως πάντα- και κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο στο βίντεο. Δεν θα σου πω ότι συμφωνώ με όλα βέβαια. Δηλαδή σε δυο τρία σημεία έχω άλλη άποψη και να σου πω ποια είναι τα σημαντικότερα: οι φράσεις για τα βιβλία και το μυαλό.
Επίσης για πρώτη φορά –έτσι νομίζω-δεν έβαλες μέσα την 3η ομάδα ανθρώπων: εκείνων που αγωνίζονται. Αλλά μάλλον θα είχες τους λόγους σου. Θεωρώ πάντως ότι το κακό προέρχεται όχι από την απουσία αλλά από την υπερεπάρκεια κάποιου πράγματος. Και δεν γράφω ποιο είναι επειδή δεν θέλω να ασχημονήσω (αν και φυσική πράξη).
Όσο για την αγάπη ούτε αυτή πιστεύω ότι μας λείπει. Ούτε ο έρωτας. Με το κιλό μπορούμε να τα έχουμε. Φτάνει να ξέρουμε να τα εισπράξουμε. Και για να τα εισπράξουμε πρέπει να διαθέτουμε πάθος.
Αυτό είναι πράγματι, κάτι που λείπει σε όλες μας τις δραστηριότητες -ή τουλάχιστον στις περισσότερες. Και όταν λέω πάθος εννοώ τη μία από τις διάφορες σημασίες του. Τη μία που είναι και η σημαντικότερη, δηλαδή να κάνεις κάτι ολόψυχα. Τότε μπορείς να δώσεις και να πάρεις αγάπη, αλλά και κάθε άλλη ικανοποίηση.
Γιατί βλέπεις το αληθνινό πάθος για να βγει έχει «σκανάρει» και που απευθύνεται και πέφτει πολύ σπάνια σε λάθη ο άνθρωπος. Αλλά.. αλλά.. η άλλη φυσική τάση μας (ξέρεις… η υπεραρκετή) μας τυφλώνει και ψάχνουμε στο σκοτάδι και απρόσωπα. Και ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι αγαπάμε επειδή είμαστε μόνοι και ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι μας αγαπούν επειδή είναι μόνοι.
Το κακό βέβαια είναι ότι είναι λίγες οι φορές που σκάει μύτη στη ζωή το πάθος. Αν ξεμυτίσει όμως!! Είθε λοιπόν..
Είναι κρίμα ένα τόσο ωραίο βίντεο να μπορεί εύκολα να κατηγορηθεί. ΄Εχεις ακυρώσει κάθε προσπάθεια που γίνεται και αγώνες χιλιάδων ανθρώπων που παλεύουν.Είναι σαν κανένας να μην κάνει τίποτα. Σαν προπαγάνδα η οποία θα επαναλαμβάνονταν θα κατέστρεφε τη διάθεση οποιουδήποτε να αγωνισθεί. Και γιατί τόσο σεξιστικό. ΄Οποιος έχει αρχίδια στέκεται στη πόρτα. ΄Οπως ξέρεις χιλιάδες γυναίκες παλεύουν.Τα στερεότυπα περνάνε παντού και διαλύουν τις προσπάθειες. Γιατί άραγε?
Η τρίτη ομάδα ανθρώπων είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Όσο αφορά το πάθος, μπορούμε να αγαπάμε αλλά μπορούμε και να μισούμε με πάθος. Άρα πάθος, ναι, αλλά πάθος γιά τι; Περί βιβλίων και μυαλού, θέλω να πω οτι αυτό που κατά την ταπεινή μου άποψη μας λείπει, δε θα το βρούμε ούτε στα βιβλία ούτε στις εγκεφαλικές μας λειτουργίες. Μου λες λοιπόν οτι η Αγάπη όχι απλά δε λείπει, αλλά περισσεύει κι όλας σ' αυτό το μπουρδέλο! Μάλλον θα πρέπει να τα αναθεωρήσω όλα! Να ξεχάσω οτι ο γιός του θεού κατέβηκε στον κόσμο γιά να την διδάξει και τον σταυρώσανε. Να ξεχάσω όλους τους πολέμους της ιστορίας και τα παιδιά που πεθαίνουν από πείνα κι από δίψα. Να ξεχάσω την ανέχεια και τη ζητιανιά. Να ξεχάσω τη μοναξιά και τη στέρηση. Να ξεχάσω τ' όνομά μου. Θα προσπαθήσω γιατί εκτιμώ εσένα και τις απόψεις σου. Μπορεί να κάνω λάθος. Θα το ξανασκεφτώ. Με προβλημάτισες.
Το επόμενό μου βίντεο θα δείχνει τον κόσμο αγγελικά πλασμένο. Θα αποκρύπτει εντέχνως και σκοπίμως την πείνα και τη δυστυχία. Δεν θα έχει πρωταγωνιστές τους κατατρεγμένους, αλλά αυτούς που προσπαθούν να τους βοηθήσουν. Δεν θα ισχυρίζεται οτι μας λείπει η αγάπη αλλά το μίσος.
Το χαρακτηρίζεις "σεξιστικό"!!! Η λέξη αρχίδια, στην προκειμένη περίπτωση, σημαίνει άντερα, κουράγιο και όλα τα συναφή. Γιατί επικεντρώνεις το βλέμμα σου στο δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι;
Παλιόφιλε παλιόφιλε... εν αναμονή του αγώνος της χρονιάς της ομαδάρας μας και καθότι φεύγω σήμερα και -άγνωσται αι βουλαί- δεν ξέρω πότε θα τα ξαναπούμε... και αφού σε δώσω συγχαρητήρια για το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ βιντεάκι...
Θα διαφωνήσω και με σένα και με τις φίλτατες που άφησαν σχόλια...
Βαριά κουβέντα η ΑΓΑΠΗ... Βαριά κουβέντα το ΠΑΘΟΣ... (το μόνο πάθος που αντέχω είναι του τζόγου, γυναίκες και Ολυμπιακός ενίοτε με ισοπεδώνουν)
Στα Σταφύλια της Οργής ο Λένι πνίγει το φίλο του (δε θυμάμαι το όνομά του) από υπερβολική και άνευ ορίων... ΑΓΑΠΗ! Στο όνομα της αγάπης διαπράχθηκαν και διαπράττονται καθημερινά ΕΓΛΗΜΑΤΑ... Αγάπη με ανιδιοτέλεια κήρυξε ο Ιησούς. Μπορεί σήμερα να παραχθεί αγάπη με ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ; Μπααα... Ακόμη και την αγάπη μεταξύ της μάνας και του παιδιού, ο Μύστης την υπολείπτεται μέχρι ενός σημείου. Και η λιονταρίνα αγαπάει το λιονταράκι, το ζήτημα είναι να αγαπάς τα παιδιά ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ σαν το δικό σου... Δύσκολο; Ανέφικτο; Αφύσικο; Μπορεί... Δύσκολο πράμα η ΑΓΑΠΗ... Ουσιαστικά, δεν υπήρξε και ΔΕΝ είναι ορατή άμεση μεταστροφή του Ανθρώπου στο εγγύς μέλλον. Ας μη φλυαρούμε τσάμπα...
Τι λέει ο μύστης; (ααα... την άκουσα τέρμα!) ΑΝΟΧΗ! Και στα υψηλότερα επίπεδα... ΦΙΛΙΑ με την έννοια που έδινε στη λέξη ο Επίκουρος. Ανοχή και Φιλία... Χωρίς εξάρσεις, χωρίς πάθη, χωρίς ιδιοτέλεια, ΧΩΡΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΗΔΟΝΙΚΟΤΗΤΑ και ΕΠΑΡΣΗ... Ανοχή και Φιλία (οπότε προκύπτει ο όρος η Ταπεινότητα που λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλίδα...) Αλλά ποια ταπεινότητα; Είμαστε εμείς ταπεινοί; Τι σημανίνει ταπεινός; Αναρωτηθήκαμε ποτέ; Μήπως απουσιάζει ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΑ από την παιδεία μας; Από τη βελτίωση του εαυτού μας; Μήπως μας είναι παντελώς άγνωστη; Το μόνο που θέλω είναι να με ΑΝΕΧΕΣΤΕ και να χαμογελάτε με συγκατάβαση στις βλακείες μου...
Δε μπορώ να δεχτώ οτι είναι δυνατόν να σκοτώσεις από υπερβολική αγάπη, παρά μόνο σε ιδιαίτερες περιπτώσεις ευθανασίας κι αφού σου το ζητήσει ο άνθρωπος που αγαπάς. Η αληθινή αγάπη, όπως τουλάχιστον την εννοεί το φτωχό μυαλό μου, εμπεριέχει και την ανιδιοτέλεια και τη φιλία και την ανοχή. Αλλά, τέλος πάντων, νομίζω οτι κι εμείς και οι κυρίες παραπάνω, το ρίξαμε στη βαρειά ανάλυση και κάπου παίζουμε με τις λέξεις. Αντιλαμβάνομαι οτι όλοι μας συμφωνούμε πως κάτι τεράστια σημαντικό λείπει απ' αυτόν τον κόσμο, απλώς ο καθ' ένας μας το ονομάζει διαφορετικά, ενώ στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα. Γιά μένα κλειδί είναι αυτό που είπες, οτι το ζήτημα είναι να αγαπάς τα παιδιά όλου του κόσμου, όπως το δικό σου. Αν συνέβαινε σε όλους μας αυτό, είμαι σίγουρος οτι η ανθρωπότητα δεν θα υπέφερε τα δεινά του πολέμου, της πείνας και της φτώχιας.
Πάντως, ακόμα και σε έναν τέτοιο κόσμο, αγγελικά πλασμένο, δε νομίζω οτι θα μπορούσα ποτέ να αγαπήσω το τριφύλλι πάνω σε πράσινη ποδοσφαιρική φανέλα.
Β.τ.μ. και Μύστη, προσδιόρισα ακριβώς τι εννοώ με τη λέξη «πάθος» ώστε να μην χωρέσει κάποια άλλη εκδοχή. Άλλωστε για την αγάπη και για τον τρόπο που αυτή εκφράζεται ή εισπράττεται υπάρχουν πολλές, επίσης, εκδοχές. Ανάλογα με το ψάχνει ο καθένας, ανάλογα με τι του αναλογεί (και δυστυχώς εδώ μπορώ βασιλιά να συμφωνήσω μαζί σου ότι φορές φορές υπάρχει αναντιστοιχία).
Θέλω και οι δύο όπως να δείτε την άποψή μου λαμβάνοντας υπ΄ όψιν ότι γνωρίζω τι σημαίνει αγάπη και μόνο από την τύχη που έχω –τη μεγαλύτερη όλων- να είμαι μητέρα και από μια κρίσιμη ηλικία των παιδιών μου και πέρα, να είμαι και πατέρας. Κα μάλιστα μητέρα και πατέρας αγοριών που ως άνδρες γνωρίζετε τι σημαίνει.
Έτσι οι όποιες συναισθηματικές "οχλήσεις", έχουν αμβλυνθεί. Και οι ανοχές μου με τους φίλους είναι μεγάλες. Εκεί που αξίζουν βέβαια. Μύστη, ξέρεις εσύ τουλάχιστον τον χαρακτήρα μου.
Όσο για το «να αγαπάμε τα παιδιά όλου του κόσμου όπως τα δικά μας», αυτό επιτρέψτε μου δεν είναι δυνατόν. Και σας το λέω με πλήρη γνώση. Ποτέ δεν πήγα σε αποστολή για τα άλλα παιδιά όταν τα δικά μου ήταν μικρά ή με είχαν ανάγκη. Ποτέ δεν το έκανα και δεν θα το κάνω. Είναι λοιπόν αυτή πιο βαριά φράση, από όσο οι λέξεις πάθος και αγάπη. Και ξαναεπιτρέψτε μου θέλει σχετική εμπειρία για να καταλήξεις.
Συμφωνώ λοιπόν αγαπητοί φίλοι να αναθεωρήσουμε όλοι. Να αμβλύνουμε όλοι τις απόψεις μας που έχουν κατακυριευθεί από στεγανά και έπαρση (σωστά Μύστη). Έτσι θα έχουμε περισσότερες ελπίδες.
Κι αν καμιά φορά ξεστρατήσουμε από τα «ηθικά» να θυμόμαστε ότι την ηθική την έφτιαξαν άνθρωποι για να εξυπηρετήσουν εαυτούς. Και στο σημείο αυτό, ακριβώς, μπλοκαρίστηκε η ροή της αγάπης και το πάθος ταυτίστηκε με την εξάρτηση και όχι την αυτοδιάθεση.
Σας χαιρετώ, σας εύχομαι καλή επιτυχία στην ομάδα σας και σε σένα Μύστη να πάνε όλα καλά.
Κατ΄αρχήν το video μου αρέσει πολύ. Φυσικά έχει πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. και ίσως και πολλές άλλες. Όπως ιδεολογικές, που είναι νομίζω πάνω από τις πολιτικές και κοινωνικές. Έτσι όπως εγώ τουλάχιστον ερμηνεύω τους όρους. (ξεκινώντας από την διδαχή που απευθύνεται στην αγάπη ως σχέση ανθρώπου με άνθρωπο και όχι ως σχέση ανθρώπου-θεού.) Ναι αυτή η αγάπη λείπει νομίζω. Να βάλω ένα ερώτημα και ας απαντήσουμε όλοι έστω και ανώνυμα (αν δεν το επιτρέπει ο οικοδεσπότης μας ας γίνει στο δικό μου ιστολόγιο) Το ερώτημα είναι: Αν τραυματίζαμε ένα άνθρωπο με το αυτοκίνητό μας και το διστύχημα γινόταν κάτω από συνθήκες τελείως ασφαλής για μας, (να μην υπάρξει δηλαδή περίπτωση να μας ανακαλύψουν) πόσοι θα πηγαίναμε τον τραυματία στο νοσοκομείο και ΄πόσοι θα πέρναμε την ευθύνη αυτού που κάναμε σε βάρος του θύματός μας? Πόσων από μας η συνείδηση είχε τα Κότσια (για να μην πώ τη λέξη που χρησιμοποιησε ο βασιλιάς μας) να παρουσιαστεί στην αστυνομία και να πεί. Εγώ το έκανα.
Αν μπορούσαμε να αγαπάμε όλα τα παιδιά του κόσμου όπως τα δικά μας και αποστολές να μην κάναμε γιά χάρη τους, τουλάχιστον δε θα τα βομβαρδίζαμε και θα τους επιτρέπαμε να έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν το μερίδιο που τους αναλογεί σ' αυτόν τον κόσμο. Δεν είπα οτι είναι εφικτό. Είναι όμως ή δεν είναι ζητούμενο;
Πολύ βαρύ και δύσκολο το θέμα (περί δυστυχήματος) που βάζεις γιά συζήτηση. Εγώ προσωπικά, αν και μπορώ να απαντήσω, δεν θα το κάνω γιατί ανάθεμα αν θα γίνω πιστευτός. Όποιος φίλος ή φίλη επιθυμεί, ας απαντήσει. Δεν έχω πρόβλημα να γίνει εδώ αυτή ή όποια άλλη συζήτηση.
Βασιλιά μου εγώ δεν μπήκα ποτέ στη θέση αυτών που βομαβαρδίζουν, και το έχεις καταλάβει φαντάζομαι. Εγώ βομβαρδίζομαι μαζί τους. Οπότε; Φυσικά και είναι το ζητούμενο και γι΄ αυτό το λόγο ιδεολογικά (σωστή η παρατήρησή σου fractal) είμαι υπέρ του βομβαρδισμού των άλλων (σήμερα λύσσαξα και σχετικά στο μπλογκ μου λόγω ΝΑΤΟ με αυτούς). Τα λόγια δεν φτάνουν όμως... δυστυχώς. Το μόνο που ίσως να κάνουν είναι να μας δημιουργούν άλλοθι.
Η πρότασή σου fractal είναι πρόκληση. Πρόκληση κυρίως για τους απερίσκεπτους. Εγώ προσωπικά θα πήγαινα αν είχα κάνει κάτι τέτοιο αν και θεωρώ πω είναι αδύνατον με δική μου υπαιτιότητα. Έχασα την καλύτερη φίλη μου με τον τρόπο που περιγράφεις και μητέρα του τρίτου παιδιού της οικογένειάς μου (του μεγάλου πια Γιάννη) και έτυχα σε απερίσκεπτο μεν οδηγό αλλά σταμάτησε παρόλο που την σκότωσε. Κι επειδή ήταν πολύ νέος και χωρίς δίπλωμα πιστεύω ότι δεν είχε κότσια αλλά το έκανε από πανικό. Πάντως σε σένα συγχαρητήρια για την κίνησή σου. Ειλικρινά έχεις κότσια!
Αλέκα! Ελπίζω πως ο βασιλιάς μας δεν θα θυμώσει με τους υποικόούς του για την απρέπεια να κουβεντιάζουν στην αυλή του. Ήθελα μόνο να σου πω αυτό που έχω ξαναπει με διάφορους τρόπους. Πως η σύνείδηση του ανθρώπου είναι ο μόνος νομοθέτης του καλού. Και σε μένα αν συνέβαινε (είτε με δική μου είτε με άλλου υπαιτηότητα) θα παρέδιδα τον εαυτό μου στη δικαιοσύνη των ανθρώπων. Μόνο που στη συζήτηση με τον εαυτό μου δεν έχω καταφέρει να καταλάβω, αν αυτό θα το έκανα για να γλυτώσω τις τύψεις (ωφελειμιστική ενέργεια) η γιατί η συννείδησή μου δε θα δέχονταν τον εξ αιτίας μου θάνατο μιάς ζωής. Κάποτε μου έφεραν στο σπίτι ένα μικρό σκαντζοχοιράκι. Οι προσπάθειές μου να το κρατήσω στη ζωή ήταν τεράστιες. Τουλάχιστον όσο και η άγνοιά μου. Δεν είχα καταλάβει πως το σκαντζοχοιράκι μόλις είχε γεννηθεί και δεν μπορούσε να φάει παρά μόνο γάλα. Έκανα τα πάντα, για να το καταφέρω να φάει. Του κόσμου τις σκατοχοιρολιχουδιές.. Δεν έτρωγε. Το θυμάμαι ακόμα με πολύ συγκήνηση. Έβαζε τα μπροστινά του ποδαράκια κάτω από το κεφαλάκι του και κοιμόταν μέσα στη γλάστρα με τους κάκτους.!!! Όταν το βρήκα ψώφιο ένα πρωί ένοιωσα συντριβή. Και ένοιωσα ακόμα χειρότερα όταν ρώτησα και έμαθα πως έπρεπε να το ταϊζω γάλα. Πως δεν είχα σκεδτεί να ρωτήσω νωρίτερα, πριν πεθάνει? Αυτή η στεναχώρια με κατέτρωγε αρκετό χρόνο μετά. Αισθανόμουν την ανάγκη να κάνω κάτι να εξιλεωθώ. Φοβάμαι πολύ πως αν συμβεί κάτι με άνθρωπο, ότι και να κάνω ,δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Ακόμα και αν παραδοθώ.
Παράκληση για μιά διόρθωση στο κείμενό μου:Αντικαταστήσετε παρακαλώ την αντίστοιχη λέξη που υπάρχει στο κείμενο χωρίς το γράμμα "ζ" με τη σωστή "σκατζοχοιρολιχουδιές" Ευχαριστώ.
"Κοιτάς το πρόσωπο της γης κι ομολογείς τα όρια είναι στρογγυλά κι αυτή γελά. Μοιραία λέξη λέω που 'ναι η έλξη για 'κείνα τ' άγνωστα από σένα που ένα τα έψαχνες προς ένα..." .......... Λείπει η αγάπη λες,Βασιλιά μου..Αλλά ποιά αγάπη? Το γενικά και αόριστα "αγαπάτε αλλήλους"? Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να αγαπάμε τους πάντες και τα πάντα, μπορούμε όμως να νοιαζόμαστε.Και γι'αυτό χρειάζεται συνείδηση.Και αυτή δεν βρίσκεται σε μυαλά που αποπροσανατολίζουν γεμάτα από πληροφορίες (π.χ. βιβλία) που μπερδεύουν.. Αν και αντιλαμβάνομαι τι θέλεις να πείς και κάθε άλλο παρά διαφωνώ.. ο τρόπος που το αναδεικνύεις μου έκατσε σαν πέτρα στο στομάχι.. Να είσαι πάντα καλά και να προσέχεις..Καλό Ξημέρωμα-Χριστίνα
Φυσικά και δε μπορούμε να αγαπάμε τους πάντες και τα πάντα. Αν μπορούσαμε θα ήμασταν όλοι θεάνθρωποι. Αλήθεια, σε μιά τέτοια περίπτωση, ποιοί θα μας σταύρωναν;
Καλημερα! Μακραν το συγκινητικοτερο και πιο προβληματισμενο βιντεο! Διαβασα ολα τα σχολια...κατα την αποψη μου ολα, και την αγαπη και το νοιαξιμο και τη συνειδηση και τη φιλια και την ταπεινοτητα, θα τα βρουμε αν αποκτησουμε ενα: ΑΝΘΡΩΠΙΑ!!!
Βασιλιά καλησπέρα, με την άδειά σου να αφήσω ένα μικρό σχόλιο για την τελευταία διήγηση τ- φράκταλ.
Φράκταλ, είναι πολλή τρυφερή η ιστορία που έγραψες και αναδεικνύει όχι μόνο πόσο κοντά στη φύση βρίσκεσαι αλλά και πόσο τη σέβεσαι. Αν ξεκινούσαμε όλοι κάπως έτσι ούτε ζυγαριές θα χρειαζόμασταν ούτε άλλο μέτρο ή σταθμό.
Αλέκα συμφωνώ απόλυτα. Η φύση μας διδάσκει. Εμείς απομακρυνθήκαμε τόσο πολύ ώστε να μην ακούμε τη φωνή της. Στη ζωή μου έχω ένα απλό και αλάνθαστο μπούσουλα, για να πορεύομαι: Καλό είναι ότι είναι θετικό στη ΖΩΗ. κακό είναι ότι είναι αρνητικό για τη ΖΩΗ. (Ίσως να σου στείλω ενα σχετικό με αυτό, διήγημά μου. Λέω ίσως γιατί μπορεί να σε σοκάρει)
. . άπλωσα το χέρι μου και ζήτησα βοήθεια χωρίς να το καταλάβω , μου το έκοψαν άπλωσα και τ' άλλο , το ίδιο άνοιξα την καρδιά μου και μίλησα σε κάποιον κι αυτός , φόρεσε τις σκληρές δερμάτινες μπότες του και τσαλαπάτησε τα αισθήματα μου , μεγαλώνοντας τον πόνο μου άρχισα να τρέχω σαν τρελή έτρεχα για να μην βλέπω τους βανδαλισμούς μου κάποιος μου έσπασε τα πόδια , θρυμματίζονταν τα , στα πιο μικρά κομμάτια που μπορούσε μου έβγαλε τα μάτια και άρχισε να τα τρώει πήρα κουράγιο κι έκανα το μόνο που μπορούσα άνοιξα το στόμα μου και φώναξα Ζω ! Ζω , για ν' αγαπώ ! [natasa]
Κάποιος, χαμένος στην έρημο, ψυχομαχεί απ' τη δίψα. Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, εμφανίζεται μπροστά του μιά ομάδα καβαλάρηδες αρματωμένοι. -Λίγο νερό ρε παιδιά! καταφέρνει να ψελλίσει εκείνος. -Τι νερό ρε; του φωνάζει ένας..εδώ έχουμε πόλεμο. Λέγε, είσαι μ' εμάς ή με τους άλλους; -Μ' εσάς είμαι ρε παιδιά! Άκουσε τον καβαλάρη να του λέει, λίγο πριν του πάρει το κεφάλι. -Τη γάμησες. Εμείς είμαστε οι άλλοι!
Το κακό επικρατεί όταν οι καλοί μένουν αδρανείς. Η Αγάπη δεν είναι ουτοπικό συναίσθημα αρκεί να έχουμε το θάρρος και την καρδιά να δώσουμε χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα και να λάβουμε χωρίς να ρωτάμε πως και γιατί. Τον έρωτα πάλι μπορούμε να τον έχουμε ίσως επειδή είναι πιο έφλεκτος και πιο "εύκολος".
Συμφωνώ για πάθος στην ζωή μας, αλλά ποιος ορίζει την κλίμακα του πάθους; Ο καθένας το βιώνει διαφορετικά.
Η Αγάπη είναι συναίσθημα που δεν μπορεί να μοιραστεί σε χιλιάδες ανθρώπους από έναν. Διαφωνώ με τον σύγαυρο Μύστη, δεν φταίει η Αγάπη για τα εγκλήματα στο όνομά της, ούτε η Ειρήνη για τον κάθε Βους-Μπους που θερίζει λαούς δήθεν γι' αυτήν.
Αν αγαπάμε τους δικούς μας ανθρώπους με πράξεις και λόγια, αν είμαστε αφοσιωμένοι και ανιδιοτελείς (σωστά επισημαίνεις ΒΤΜ)αν δίνουμε χωρίς να περιμένουμε να μας βγει η..."επένδυση" είμαστε ένα βήμα πιο κοντά.
Κατά τ' άλλα ας μην μας λείπει ποτέ η υγειά μας, για τα υπόλοιπα πολεμάμε.
"Πάντως, ακόμα και σε έναν τέτοιο κόσμο, αγγελικά πλασμένο, δε νομίζω οτι θα μπορούσα ποτέ να αγαπήσω το τριφύλλι πάνω σε πράσινη ποδοσφαιρική φανέλα."=>Σωστόοοοοος!!!!
32 σχόλια :
Γεια σου β.τ.μ. Έχω άλλη πρωτιά στο σπιτικό σου; Δεν θυμάμαι..
Πάντως εσύ έχεις -όπως πάντα- και κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο στο βίντεο. Δεν θα σου πω ότι συμφωνώ με όλα βέβαια. Δηλαδή σε δυο τρία σημεία έχω άλλη άποψη και να σου πω ποια είναι τα σημαντικότερα: οι φράσεις για τα βιβλία και το μυαλό.
Επίσης για πρώτη φορά –έτσι νομίζω-δεν έβαλες μέσα την 3η ομάδα ανθρώπων: εκείνων που αγωνίζονται. Αλλά μάλλον θα είχες τους λόγους σου. Θεωρώ πάντως ότι το κακό προέρχεται όχι από την απουσία αλλά από την υπερεπάρκεια κάποιου πράγματος. Και δεν γράφω ποιο είναι επειδή δεν θέλω να ασχημονήσω (αν και φυσική πράξη).
Όσο για την αγάπη ούτε αυτή πιστεύω ότι μας λείπει. Ούτε ο έρωτας. Με το κιλό μπορούμε να τα έχουμε. Φτάνει να ξέρουμε να τα εισπράξουμε. Και για να τα εισπράξουμε πρέπει να διαθέτουμε πάθος.
Αυτό είναι πράγματι, κάτι που λείπει σε όλες μας τις δραστηριότητες -ή τουλάχιστον στις περισσότερες. Και όταν λέω πάθος εννοώ τη μία από τις διάφορες σημασίες του. Τη μία που είναι και η σημαντικότερη, δηλαδή να κάνεις κάτι ολόψυχα. Τότε μπορείς να δώσεις και να πάρεις αγάπη, αλλά και κάθε άλλη ικανοποίηση.
Γιατί βλέπεις το αληθνινό πάθος για να βγει έχει «σκανάρει» και που απευθύνεται και πέφτει πολύ σπάνια σε λάθη ο άνθρωπος. Αλλά.. αλλά.. η άλλη φυσική τάση μας (ξέρεις… η υπεραρκετή) μας τυφλώνει και ψάχνουμε στο σκοτάδι και απρόσωπα. Και ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι αγαπάμε επειδή είμαστε μόνοι και ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι μας αγαπούν επειδή είναι μόνοι.
Το κακό βέβαια είναι ότι είναι λίγες οι φορές που σκάει μύτη στη ζωή το πάθος. Αν ξεμυτίσει όμως!! Είθε λοιπόν..
Σε ευχαριστώ πολύ
Kaneis!
Eite mas aresei eite oxi,
auti einai i alitheia!
H moni alitheia!
Oi idees san skepseis apexoun poly apo tin pragmatwsi tous, tin anyparkti!
(Wraio to videaki)
Ante kalo vrady!
to video einai EKPLIKTIKO!
Akrivws stin kardia tou provlimatos!
Είναι κρίμα ένα τόσο ωραίο βίντεο να μπορεί εύκολα να κατηγορηθεί. ΄Εχεις ακυρώσει κάθε προσπάθεια που γίνεται και αγώνες χιλιάδων ανθρώπων που παλεύουν.Είναι σαν κανένας να μην κάνει τίποτα. Σαν προπαγάνδα η οποία θα επαναλαμβάνονταν θα κατέστρεφε τη διάθεση οποιουδήποτε να αγωνισθεί. Και γιατί τόσο σεξιστικό. ΄Οποιος έχει αρχίδια στέκεται στη πόρτα. ΄Οπως ξέρεις χιλιάδες γυναίκες παλεύουν.Τα στερεότυπα περνάνε παντού και διαλύουν τις προσπάθειες. Γιατί άραγε?
Αλέκα
Η τρίτη ομάδα ανθρώπων είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Όσο αφορά το πάθος, μπορούμε να αγαπάμε αλλά μπορούμε και να μισούμε με πάθος. Άρα πάθος, ναι, αλλά πάθος γιά τι;
Περί βιβλίων και μυαλού, θέλω να πω οτι αυτό που κατά την ταπεινή μου άποψη μας λείπει, δε θα το βρούμε ούτε στα βιβλία ούτε στις εγκεφαλικές μας λειτουργίες.
Μου λες λοιπόν οτι η Αγάπη όχι απλά δε λείπει, αλλά περισσεύει κι όλας σ' αυτό το μπουρδέλο!
Μάλλον θα πρέπει να τα αναθεωρήσω όλα!
Να ξεχάσω οτι ο γιός του θεού κατέβηκε στον κόσμο γιά να την διδάξει και τον σταυρώσανε.
Να ξεχάσω όλους τους πολέμους της ιστορίας και τα παιδιά που πεθαίνουν από πείνα κι από δίψα.
Να ξεχάσω την ανέχεια και τη ζητιανιά.
Να ξεχάσω τη μοναξιά και τη στέρηση.
Να ξεχάσω τ' όνομά μου.
Θα προσπαθήσω γιατί εκτιμώ εσένα και τις απόψεις σου.
Μπορεί να κάνω λάθος.
Θα το ξανασκεφτώ. Με προβλημάτισες.
Ε.Α.
Πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι,
πέντε δισεκατομμύρια αλήθειες.
albus genius
Το επόμενό μου βίντεο θα δείχνει τον κόσμο αγγελικά πλασμένο.
Θα αποκρύπτει εντέχνως και σκοπίμως την πείνα και τη δυστυχία.
Δεν θα έχει πρωταγωνιστές τους κατατρεγμένους, αλλά αυτούς που προσπαθούν να τους βοηθήσουν.
Δεν θα ισχυρίζεται οτι μας λείπει η αγάπη αλλά το μίσος.
Το χαρακτηρίζεις "σεξιστικό"!!!
Η λέξη αρχίδια, στην προκειμένη περίπτωση, σημαίνει άντερα, κουράγιο και όλα τα συναφή.
Γιατί επικεντρώνεις το βλέμμα σου στο δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι;
Παλιόφιλε παλιόφιλε...
εν αναμονή του αγώνος της χρονιάς της ομαδάρας μας και καθότι φεύγω σήμερα και -άγνωσται αι βουλαί- δεν ξέρω πότε θα τα ξαναπούμε... και αφού σε δώσω συγχαρητήρια για το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ βιντεάκι...
Θα διαφωνήσω και με σένα και με τις φίλτατες που άφησαν σχόλια...
Βαριά κουβέντα η ΑΓΑΠΗ...
Βαριά κουβέντα το ΠΑΘΟΣ... (το μόνο πάθος που αντέχω είναι του τζόγου, γυναίκες και Ολυμπιακός ενίοτε με ισοπεδώνουν)
Στα Σταφύλια της Οργής ο Λένι πνίγει το φίλο του (δε θυμάμαι το όνομά του) από υπερβολική και άνευ ορίων... ΑΓΑΠΗ! Στο όνομα της αγάπης διαπράχθηκαν και διαπράττονται καθημερινά ΕΓΛΗΜΑΤΑ... Αγάπη με ανιδιοτέλεια κήρυξε ο Ιησούς. Μπορεί σήμερα να παραχθεί αγάπη με ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ; Μπααα...
Ακόμη και την αγάπη μεταξύ της μάνας και του παιδιού, ο Μύστης την υπολείπτεται μέχρι ενός σημείου. Και η λιονταρίνα αγαπάει το λιονταράκι, το ζήτημα είναι να αγαπάς τα παιδιά ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ σαν το δικό σου...
Δύσκολο; Ανέφικτο; Αφύσικο; Μπορεί...
Δύσκολο πράμα η ΑΓΑΠΗ... Ουσιαστικά, δεν υπήρξε και ΔΕΝ είναι ορατή άμεση μεταστροφή του Ανθρώπου στο εγγύς μέλλον. Ας μη φλυαρούμε τσάμπα...
Τι λέει ο μύστης; (ααα... την άκουσα τέρμα!)
ΑΝΟΧΗ!
Και στα υψηλότερα επίπεδα... ΦΙΛΙΑ με την έννοια που έδινε στη λέξη ο Επίκουρος.
Ανοχή και Φιλία... Χωρίς εξάρσεις, χωρίς πάθη, χωρίς ιδιοτέλεια, ΧΩΡΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΗΔΟΝΙΚΟΤΗΤΑ και ΕΠΑΡΣΗ...
Ανοχή και Φιλία (οπότε προκύπτει ο όρος η Ταπεινότητα που λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλίδα...)
Αλλά ποια ταπεινότητα;
Είμαστε εμείς ταπεινοί;
Τι σημανίνει ταπεινός;
Αναρωτηθήκαμε ποτέ;
Μήπως απουσιάζει ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΑ από την παιδεία μας; Από τη βελτίωση του εαυτού μας; Μήπως μας είναι παντελώς άγνωστη;
Το μόνο που θέλω είναι να με ΑΝΕΧΕΣΤΕ και να χαμογελάτε με συγκατάβαση στις βλακείες μου...
ΜΥΣΤΗΣ
Μύστη
Δε μπορώ να δεχτώ οτι είναι δυνατόν να σκοτώσεις από υπερβολική αγάπη, παρά μόνο σε ιδιαίτερες περιπτώσεις ευθανασίας κι αφού σου το ζητήσει ο άνθρωπος που αγαπάς.
Η αληθινή αγάπη, όπως τουλάχιστον την εννοεί το φτωχό μυαλό μου, εμπεριέχει και την ανιδιοτέλεια και τη φιλία και την ανοχή.
Αλλά, τέλος πάντων, νομίζω οτι κι εμείς και οι κυρίες παραπάνω, το ρίξαμε στη βαρειά ανάλυση και κάπου παίζουμε με τις λέξεις.
Αντιλαμβάνομαι οτι όλοι μας συμφωνούμε πως κάτι τεράστια σημαντικό λείπει απ' αυτόν τον κόσμο, απλώς ο καθ' ένας μας το ονομάζει διαφορετικά, ενώ στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα.
Γιά μένα κλειδί είναι αυτό που είπες, οτι το ζήτημα είναι να αγαπάς τα παιδιά όλου του κόσμου, όπως το δικό σου. Αν συνέβαινε σε όλους μας αυτό, είμαι σίγουρος οτι η ανθρωπότητα δεν θα υπέφερε τα δεινά του πολέμου, της πείνας και της φτώχιας.
Πάντως, ακόμα και σε έναν τέτοιο κόσμο, αγγελικά πλασμένο, δε νομίζω οτι θα μπορούσα ποτέ να αγαπήσω το τριφύλλι πάνω σε πράσινη ποδοσφαιρική φανέλα.
Β.τ.μ. και Μύστη, προσδιόρισα ακριβώς τι εννοώ με τη λέξη «πάθος» ώστε να μην χωρέσει κάποια άλλη εκδοχή. Άλλωστε για την αγάπη και για τον τρόπο που αυτή εκφράζεται ή εισπράττεται υπάρχουν πολλές, επίσης, εκδοχές. Ανάλογα με το ψάχνει ο καθένας, ανάλογα με τι του αναλογεί (και δυστυχώς εδώ μπορώ βασιλιά να συμφωνήσω μαζί σου ότι φορές φορές υπάρχει αναντιστοιχία).
Θέλω και οι δύο όπως να δείτε την άποψή μου λαμβάνοντας υπ΄ όψιν ότι γνωρίζω τι σημαίνει αγάπη και μόνο από την τύχη που έχω –τη μεγαλύτερη όλων- να είμαι μητέρα και από μια κρίσιμη ηλικία των παιδιών μου και πέρα, να είμαι και πατέρας. Κα μάλιστα μητέρα και πατέρας αγοριών που ως άνδρες γνωρίζετε τι σημαίνει.
Έτσι οι όποιες συναισθηματικές "οχλήσεις", έχουν αμβλυνθεί. Και οι ανοχές μου με τους φίλους είναι μεγάλες. Εκεί που αξίζουν βέβαια. Μύστη, ξέρεις εσύ τουλάχιστον τον χαρακτήρα μου.
Όσο για το «να αγαπάμε τα παιδιά όλου του κόσμου όπως τα δικά μας», αυτό επιτρέψτε μου δεν είναι δυνατόν. Και σας το λέω με πλήρη γνώση. Ποτέ δεν πήγα σε αποστολή για τα άλλα παιδιά όταν τα δικά μου ήταν μικρά ή με είχαν ανάγκη. Ποτέ δεν το έκανα και δεν θα το κάνω. Είναι λοιπόν αυτή πιο βαριά φράση, από όσο οι λέξεις πάθος και αγάπη. Και ξαναεπιτρέψτε μου θέλει σχετική εμπειρία για να καταλήξεις.
Συμφωνώ λοιπόν αγαπητοί φίλοι να αναθεωρήσουμε όλοι. Να αμβλύνουμε όλοι τις απόψεις μας που έχουν κατακυριευθεί από στεγανά και έπαρση (σωστά Μύστη). Έτσι θα έχουμε περισσότερες ελπίδες.
Κι αν καμιά φορά ξεστρατήσουμε από τα «ηθικά» να θυμόμαστε ότι την ηθική την έφτιαξαν άνθρωποι για να εξυπηρετήσουν εαυτούς. Και στο σημείο αυτό, ακριβώς, μπλοκαρίστηκε η ροή της αγάπης και το πάθος ταυτίστηκε με την εξάρτηση και όχι την αυτοδιάθεση.
Σας χαιρετώ, σας εύχομαι καλή επιτυχία στην ομάδα σας και σε σένα Μύστη να πάνε όλα καλά.
Κατ΄αρχήν το video μου αρέσει πολύ. Φυσικά έχει πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. και ίσως και πολλές άλλες. Όπως ιδεολογικές, που είναι νομίζω πάνω από τις πολιτικές και κοινωνικές. Έτσι όπως εγώ τουλάχιστον ερμηνεύω τους όρους. (ξεκινώντας από την διδαχή που απευθύνεται στην αγάπη ως σχέση ανθρώπου με άνθρωπο και όχι ως σχέση ανθρώπου-θεού.) Ναι αυτή η αγάπη λείπει νομίζω. Να βάλω ένα ερώτημα και ας απαντήσουμε όλοι έστω και ανώνυμα (αν δεν το επιτρέπει ο οικοδεσπότης μας ας γίνει στο δικό μου ιστολόγιο) Το ερώτημα είναι: Αν τραυματίζαμε ένα άνθρωπο με το αυτοκίνητό μας και το διστύχημα γινόταν κάτω από συνθήκες τελείως ασφαλής για μας, (να μην υπάρξει δηλαδή περίπτωση να μας ανακαλύψουν) πόσοι θα πηγαίναμε τον τραυματία στο νοσοκομείο και ΄πόσοι θα πέρναμε την ευθύνη αυτού που κάναμε σε βάρος του θύματός μας?
Πόσων από μας η συνείδηση είχε τα Κότσια (για να μην πώ τη λέξη που χρησιμοποιησε ο βασιλιάς μας) να παρουσιαστεί στην αστυνομία και να πεί. Εγώ το έκανα.
Αλέκα
Αν μπορούσαμε να αγαπάμε όλα τα παιδιά του κόσμου όπως τα δικά μας και αποστολές να μην κάναμε γιά χάρη τους, τουλάχιστον δε θα τα βομβαρδίζαμε και θα τους επιτρέπαμε να έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν το μερίδιο που τους αναλογεί σ' αυτόν τον κόσμο.
Δεν είπα οτι είναι εφικτό.
Είναι όμως ή δεν είναι ζητούμενο;
Fractal
Πολύ βαρύ και δύσκολο το θέμα (περί δυστυχήματος) που βάζεις γιά συζήτηση.
Εγώ προσωπικά, αν και μπορώ να απαντήσω, δεν θα το κάνω γιατί ανάθεμα αν θα γίνω πιστευτός.
Όποιος φίλος ή φίλη επιθυμεί, ας απαντήσει.
Δεν έχω πρόβλημα να γίνει εδώ αυτή ή όποια άλλη συζήτηση.
Βασιλιά μου εγώ δεν μπήκα ποτέ στη θέση αυτών που βομαβαρδίζουν, και το έχεις καταλάβει φαντάζομαι. Εγώ βομβαρδίζομαι μαζί τους. Οπότε; Φυσικά και είναι το ζητούμενο και γι΄ αυτό το λόγο ιδεολογικά (σωστή η παρατήρησή σου fractal) είμαι υπέρ του βομβαρδισμού των άλλων (σήμερα λύσσαξα και σχετικά στο μπλογκ μου λόγω ΝΑΤΟ με αυτούς). Τα λόγια δεν φτάνουν όμως... δυστυχώς. Το μόνο που ίσως να κάνουν είναι να μας δημιουργούν άλλοθι.
Η πρότασή σου fractal είναι πρόκληση. Πρόκληση κυρίως για τους απερίσκεπτους. Εγώ προσωπικά θα πήγαινα αν είχα κάνει κάτι τέτοιο αν και θεωρώ πω είναι αδύνατον με δική μου υπαιτιότητα. Έχασα την καλύτερη φίλη μου με τον τρόπο που περιγράφεις και μητέρα του τρίτου παιδιού της οικογένειάς μου (του μεγάλου πια Γιάννη) και έτυχα σε απερίσκεπτο μεν οδηγό αλλά σταμάτησε παρόλο που την σκότωσε. Κι επειδή ήταν πολύ νέος και χωρίς δίπλωμα πιστεύω ότι δεν είχε κότσια αλλά το έκανε από πανικό. Πάντως σε σένα συγχαρητήρια για την κίνησή σου. Ειλικρινά έχεις κότσια!
πω πω! βαρια φιλοσοφια εδω μεσα..
μαλλον θα την κανω με ελαφρα πηδηματακια..
Καλο απογευμα σε ολους
Γιώργη
Δεν ξέρω! Εγώ ένα βιντεάκι έφτιαξα.
Ιδού Γιώργη ποιός την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.!!!!! Ονόματα δε λέμε!
Αλέκα! Ελπίζω πως ο βασιλιάς μας δεν θα θυμώσει με τους υποικόούς του για την απρέπεια να κουβεντιάζουν στην αυλή του. Ήθελα μόνο να σου πω αυτό που έχω ξαναπει με διάφορους τρόπους. Πως η σύνείδηση του ανθρώπου είναι ο μόνος νομοθέτης του καλού. Και σε μένα αν συνέβαινε (είτε με δική μου είτε με άλλου υπαιτηότητα) θα παρέδιδα τον εαυτό μου στη δικαιοσύνη των ανθρώπων. Μόνο που στη συζήτηση με τον εαυτό μου δεν έχω καταφέρει να καταλάβω, αν αυτό θα το έκανα για να γλυτώσω τις τύψεις (ωφελειμιστική ενέργεια) η γιατί η συννείδησή μου δε θα δέχονταν τον εξ αιτίας μου θάνατο μιάς ζωής. Κάποτε μου έφεραν στο σπίτι ένα μικρό σκαντζοχοιράκι. Οι προσπάθειές μου να το κρατήσω στη ζωή ήταν τεράστιες. Τουλάχιστον όσο και η άγνοιά μου. Δεν είχα καταλάβει πως το σκαντζοχοιράκι μόλις είχε γεννηθεί και δεν μπορούσε να φάει παρά μόνο γάλα. Έκανα τα πάντα, για να το καταφέρω να φάει. Του κόσμου τις σκατοχοιρολιχουδιές.. Δεν έτρωγε.
Το θυμάμαι ακόμα με πολύ συγκήνηση. Έβαζε τα μπροστινά του ποδαράκια κάτω από το κεφαλάκι του και κοιμόταν μέσα στη γλάστρα με τους κάκτους.!!! Όταν το βρήκα ψώφιο ένα πρωί ένοιωσα συντριβή. Και ένοιωσα ακόμα χειρότερα όταν ρώτησα και έμαθα πως έπρεπε να το ταϊζω γάλα.
Πως δεν είχα σκεδτεί να ρωτήσω νωρίτερα, πριν πεθάνει? Αυτή η στεναχώρια με κατέτρωγε αρκετό χρόνο μετά. Αισθανόμουν την ανάγκη να κάνω κάτι να εξιλεωθώ. Φοβάμαι πολύ πως αν συμβεί κάτι με άνθρωπο, ότι και να κάνω ,δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Ακόμα και αν παραδοθώ.
Παράκληση για μιά διόρθωση στο κείμενό μου:Αντικαταστήσετε παρακαλώ την αντίστοιχη λέξη που υπάρχει στο κείμενο χωρίς το γράμμα "ζ" με τη σωστή "σκατζοχοιρολιχουδιές" Ευχαριστώ.
"Κοιτάς το πρόσωπο της γης
κι ομολογείς
τα όρια είναι στρογγυλά
κι αυτή γελά.
Μοιραία λέξη λέω που 'ναι η έλξη
για 'κείνα τ' άγνωστα από σένα
που ένα τα έψαχνες προς ένα..."
..........
Λείπει η αγάπη λες,Βασιλιά μου..Αλλά ποιά αγάπη? Το γενικά και αόριστα "αγαπάτε αλλήλους"? Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να αγαπάμε τους πάντες και τα πάντα, μπορούμε όμως να νοιαζόμαστε.Και γι'αυτό χρειάζεται συνείδηση.Και αυτή δεν βρίσκεται σε μυαλά που αποπροσανατολίζουν γεμάτα από πληροφορίες (π.χ. βιβλία) που μπερδεύουν..
Αν και αντιλαμβάνομαι τι θέλεις να πείς και κάθε άλλο παρά διαφωνώ.. ο τρόπος που το αναδεικνύεις μου έκατσε σαν πέτρα στο στομάχι..
Να είσαι πάντα καλά και να προσέχεις..Καλό Ξημέρωμα-Χριστίνα
Χριστίνα
Φυσικά και δε μπορούμε να αγαπάμε τους πάντες και τα πάντα.
Αν μπορούσαμε θα ήμασταν όλοι θεάνθρωποι. Αλήθεια, σε μιά τέτοια περίπτωση, ποιοί θα μας σταύρωναν;
Καλημερα!
Μακραν το συγκινητικοτερο και πιο προβληματισμενο βιντεο!
Διαβασα ολα τα σχολια...κατα την αποψη μου ολα, και την αγαπη και το νοιαξιμο και τη συνειδηση και τη φιλια και την ταπεινοτητα, θα τα βρουμε αν αποκτησουμε ενα: ΑΝΘΡΩΠΙΑ!!!
Butterfly
Μυστήριο ζωντανό τελικά ο άνθρωπος! Κι εμείς καθόμαστε και ασχολούμαστε μαζί του!
Πάντως πρόσθεσες κι εσυ ενα σαφή χαρακτηρισμό.
Την καλημέρα μου.
Βασιλιά καλησπέρα, με την άδειά σου να αφήσω ένα μικρό σχόλιο για την τελευταία διήγηση τ- φράκταλ.
Φράκταλ, είναι πολλή τρυφερή η ιστορία που έγραψες και αναδεικνύει όχι μόνο πόσο κοντά στη φύση βρίσκεσαι αλλά και πόσο τη σέβεσαι. Αν ξεκινούσαμε όλοι κάπως έτσι ούτε ζυγαριές θα χρειαζόμασταν ούτε άλλο μέτρο ή σταθμό.
Σας ευχαριστώ και τους δυο
ωραιο το βιντεο και τα σχόλια
συμφωνω με σένα και το μύστη
πίστη στην ελάχιστη αγάπη για να φανει η μέγιστη που ολο κρύβεται
Αλέκα συμφωνώ απόλυτα. Η φύση μας διδάσκει. Εμείς απομακρυνθήκαμε τόσο πολύ ώστε να μην ακούμε τη φωνή της.
Στη ζωή μου έχω ένα απλό και αλάνθαστο μπούσουλα, για να πορεύομαι:
Καλό είναι ότι είναι θετικό στη ΖΩΗ. κακό είναι ότι είναι αρνητικό για τη ΖΩΗ. (Ίσως να σου στείλω ενα σχετικό με αυτό, διήγημά μου. Λέω ίσως γιατί μπορεί να σε σοκάρει)
άνθρωποι
. . άπλωσα το χέρι μου και ζήτησα βοήθεια
χωρίς να το καταλάβω , μου το έκοψαν
άπλωσα και τ' άλλο , το ίδιο
άνοιξα την καρδιά μου και μίλησα σε κάποιον
κι αυτός , φόρεσε
τις σκληρές δερμάτινες μπότες του
και τσαλαπάτησε τα αισθήματα μου ,
μεγαλώνοντας τον πόνο μου
άρχισα να τρέχω σαν τρελή
έτρεχα για να μην βλέπω τους βανδαλισμούς μου
κάποιος μου έσπασε τα πόδια ,
θρυμματίζονταν τα , στα πιο μικρά κομμάτια που μπορούσε
μου έβγαλε τα μάτια και άρχισε να τα τρώει
πήρα κουράγιο κι έκανα το μόνο που μπορούσα
άνοιξα το στόμα μου και φώναξα
Ζω !
Ζω , για ν' αγαπώ !
[natasa]
Ocean Soul
Ας ήταν τόσο εύκολο, όσο απλό ακούγεται.
Καλησπέρα.
Νατάσα
Κάποιος, χαμένος στην έρημο, ψυχομαχεί απ' τη δίψα.
Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, εμφανίζεται μπροστά του μιά ομάδα καβαλάρηδες αρματωμένοι.
-Λίγο νερό ρε παιδιά! καταφέρνει να ψελλίσει εκείνος.
-Τι νερό ρε; του φωνάζει ένας..εδώ έχουμε πόλεμο. Λέγε, είσαι μ' εμάς ή με τους άλλους;
-Μ' εσάς είμαι ρε παιδιά!
Άκουσε τον καβαλάρη να του λέει, λίγο πριν του πάρει το κεφάλι.
-Τη γάμησες. Εμείς είμαστε οι άλλοι!
Fractal αναμένω!
Καλησπέρα β.τ.μ.
Το κακό επικρατεί όταν οι καλοί μένουν αδρανείς.
Η Αγάπη δεν είναι ουτοπικό συναίσθημα αρκεί να έχουμε το θάρρος και την καρδιά να δώσουμε χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα και να λάβουμε χωρίς να ρωτάμε πως και γιατί.
Τον έρωτα πάλι μπορούμε να τον έχουμε ίσως επειδή είναι πιο έφλεκτος και πιο "εύκολος".
Συμφωνώ για πάθος στην ζωή μας, αλλά ποιος ορίζει την κλίμακα του πάθους; Ο καθένας το βιώνει διαφορετικά.
Η Αγάπη είναι συναίσθημα που δεν μπορεί να μοιραστεί σε χιλιάδες ανθρώπους από έναν. Διαφωνώ με τον σύγαυρο Μύστη, δεν φταίει η Αγάπη για τα εγκλήματα στο όνομά της, ούτε η Ειρήνη για τον κάθε Βους-Μπους που θερίζει λαούς δήθεν γι' αυτήν.
Αν αγαπάμε τους δικούς μας ανθρώπους με πράξεις και λόγια, αν είμαστε αφοσιωμένοι και ανιδιοτελείς (σωστά επισημαίνεις ΒΤΜ)αν δίνουμε χωρίς να περιμένουμε να μας βγει η..."επένδυση" είμαστε ένα βήμα πιο κοντά.
Κατά τ' άλλα ας μην μας λείπει ποτέ η υγειά μας, για τα υπόλοιπα πολεμάμε.
"Πάντως, ακόμα και σε έναν τέτοιο κόσμο, αγγελικά πλασμένο, δε νομίζω οτι θα μπορούσα ποτέ να αγαπήσω το τριφύλλι πάνω σε πράσινη ποδοσφαιρική φανέλα."=>Σωστόοοοοος!!!!
Samael
Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τίποτα απ' τα γραφόμενά σου, θα κρατήσω το
"Ας μην μας λείπει ποτέ η υγειά μας, για τα υπόλοιπα πολεμάμε".
Καλό βράδυ, να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου