Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ

Ο μπαρμπα Ανδρέας είναι ένας καλοκάγαθος άνθρωπος.
Είναι γύρω στα ογδόντα, κατά οικογενειακή παράδοση κτηνοτρόφος κι έχει ακόμα ένα μικρό κοπάδι πρόβατα κάπου στα Αστερούσια βουνά της νότιας Κρήτης.
Κάθε χρόνο τον βοηθάω, μαζί με άλλους δέκα-δώδεκα, να κουρέψει τα πρόβατά του.
Πέρυσι, μετά τις "κουρές", όπως το λέμε εμείς εδώ στην Κρήτη, μαζευτήκαμε στο σπίτι του για φαγοπότι και μετά το φαγοπότι κι αφού οι υπόλοιποι είχαν φύγει, μείναμε οι δυό μας στην αυλή του να σιγοπίνουμε ένα ρακάκι, για τη χώνεψη.
Πιάσαμε λοιπόν την κουβέντα και συζητούσαμε για τους κακούς ανθρώπους,
που όταν βαρεθούν το σκύλο τους πάνε και τον κρεμάνε μ' ένα κομμάτι σύρμα σε κάποια ελιά (δυστυχώς έχουμε τέτοιους εδώ).
-Εγώ, μου είπε, δεν είμαι ικανός να πειράξω ζώο στη ζωή μου γιατί αυτό που μου συνέβη "όντεν ήμουνε κοπέλι, δε θα το ξεχάσω στη ζήση τση ζωής μου".
Και μου είπε την παρακάτω ιστορία,
που κι εγώ με τη σειρά μου δεν προκειται να την ξεχάσω, όσο ζω.

-Μιά μέρα που λες παιδί μου, ήμουν δεν ήμουν δώδεκα χρονών, μου 'δωσε ο πατέρας μου το πιστόλι και μου είπε.
-Κοίτα, ολόκληρος άντρας είσαι πια και το πιστόλι ξέρεις να το κρατάς. Πάρε το λοιπόν και πήγαινε στη μάντρα να σκοτώσεις το σκύλο, γιατί εγέρασε και δε μπορεί πια να κάμει κουμάντο τα πρόβατα.
Κοπέλι ήμουνα εγώ, εφοβήθηκα, μα δε μπορούσα να παρακούσω τον πατέρα.
Πήρα λοιπόν το πιστόλι κι ανέβηκα στη μάντρα αποφασισμένος.
Μόλις με είδε ο σκύλος, έτρεξε πάνω μου και πήδηξε να μ' αγκαλιάσει.
'Εκανα την καρδιά μου πέτρα, που λες, και του έριξα απο τα τρία μέτρα στο κεφάλι.
Τον είδα να ξαπλώνεται φαρδύς-πλατύς, δεν άντεχα να τον κοιτάζω
και το 'βαλα στα πόδια. Τον είχαμε, βλέπεις, απ' όταν εγώ είχα γεννηθεί.
Γύρισα στο σπίτι, έδωσα αναφορά στον πατέρα μου κι εκείνος με κατσάδιασε που άφησα το σκύλο εκεί και δεν τον πήγα να τον πετάξω παραπέρα.
-Αύριο, μου είπε, θα πας πρωί-πρωί να τον πάρεις απ' την μάντρα να πας να τον πετάξεις στο φαράγγι.
Ξεκίνησα που λες την επαύριο, πρωί-πρωί, να πάω να κάνω το θέλημα του πατέρα
κι όταν έφτασα κοντά στη μάντρα, τι να δώ!!!
Το σκύλο, με ξεραμένα τα αίματα σ' όλο του το κεφάλι, να με κοιτάζει απ' τα πενήντα μέτρα και να κουνάει την ουρά του με χαρά, όπως έκανε κάθε φορά που μ' έβλεπε,
σ' όλα τα δώδεκά μου χρόνια.
Κοπέλι ήμουνα βλέπεις, δεν είχα ρίξει και πολλές φορές, δεν ήξερα καλό σημάδι.
Τον είδα να πέφτει, είδα και τα αίματα, αλλά η σφαίρα φαίνεται πως τον είχε πάρει
ξώφαλτσα και είχε μοναχά λιποθυμίσει.
Του φώναξα λοιπόν κι εκείνος έτρεξε προς τα μένα και πήδηξε πάνω μου να μ' αγκαλιάσει, όπως έκανε πάντα.
Πες μου λοιπόν παιδί μου, πως θα μπορούσα εγώ απο τότε και μετά να ξαναπειράξω ζώο;

Αυτή είναι η ιστορία του μπάρμπα Ανδρέα και του σκύλου.

β.τ.μ

8 σχόλια :

Unknown είπε...

Καλησπέρα φίλε μου.
Δεν θα μπορούσα να πειράξω ποτέ ζώο, εκτός αν κινδύνευε σοβαρά η ζωή μου. Έχω δει ακόμη και μνημείο στο Πήλιο για κάποιον σκύλο που θυσιάστηκε για να σώσει το αφεντικό του, όταν τους επιτέθηκαν ληστές στο δάσος...Ειδικά τα σκυλιά τα αγαπάω πολύ(αν και δεν έχω δικό μου).

ΥΓ.Το Ask2Use πάτα πάνω, διάλεξε την επιλογή "κατεβάστε τα εικονίδια", κι αφού κάνεις τις επιλογές σου, πάτα το κουμπί "δείτε το". Τον κώδικα που βγαίνει μπορείς να τον βάλεις στο μπλογκ σου, πηγαίνοντας στην διάταξη και συγκεκριμένα στο "προσθήκη στοιχείου σελίδας".Από εκεί θα επιλέξεις την εισαγωγή κώδικα html θα πατήσεις επικόλληση κι έτοιμος! :) Ελπίζω να βοήθησα.

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ είπε...

Samael

Χαίρομαι πολύ που αγαπάς τα ζώα και ειδικά τα σκυλιά φίλε μου.
Εγώ έχω σκύλο γιατί έχω το προνόμιο
να ζω σε χωριό και να έχω δυό μεγάλες αυλές. Το μόνο μου πρόβλημα με το σκύλο μου είναι οτι συχνά σκέφτομαι τι θα πάθω όταν θα έρθει η ώρα του! Αλλά ας μη σε ψυχοπλακώνω!
Όσο για τα εικονίδια του ask2use,
έκανα οτι μου είπες και μπόρεσα να τα κατεβάσω. Το περίεργο είναι οτι και πριν ακολουθούσα την ίδια διαδικασία, αλλά δεν μου τα εμφάνιζε στο blog μου. Μάλλον η παρέμβασή σου εξόρκισε τον δαίμονα του διαδικτύου!!!
Έτσι κι αλλιώς σ' ευχαριστώ πολύ!
Καλό σου βράδυ και τα λέμε.

Keep Dreaming είπε...

tromeri istoria..
ta zwa ta latreuw aneksairetws, einai ta pio agatha plasmata tou kosmou..
Sparazei pragmatika i psyxi mou kathe fora pou vlepw stous dromous skotwmena apo ta autokinita gatia kai skylia..
einai mega provlima gia mena kai tha ithela poly na ypirxe mia lysi!! Sto ekswteriko oute kan vlepeis stous dromous adespota, giati i politeia kai i koultoura twn anthrwpwn einai poly diaforetiki apo ti diki mas.
Xairomai pou to ethikses san thema, eutyxws pou yparxoun kai oi filozwoi.

kalispera!

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ είπε...

Ερασιτέχνης Άνθρωπος

Έχω δει άνθρωπο πεσμένο στο δρόμο, αλλά έχω δει και γάτες και σκυλιά.
Σου ορκίζομαι οτι σε καθε περίπτωση
ένοιωσα ακριβώς το ίδιο.
Όσο για την κουλτούρα και την πολιτεία μας, δεν έχεις δίκιο!!!
Αφου ρε είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
Εμείς δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στούς "βαρβάρους".

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

πολύ καλή η ιστορία σου φίλε..
Συμφωνώ απόλυτα και με το σχόλιο σου
το παραπάνω!!
ΔΥΣΤΥΧΏΣ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΜΕ ΝΕΚΡΑ ΖΩΑ..
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΣΥ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ

Keep Dreaming είπε...

Ellinares!!
Asta na pane!

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου φιλε μου.καινούργια στην παρέα σας και ακομα ειμαι στην εξερεύνηση...οκ...σιγά σιγά...
Το κείμενο σου με συγκλόνησε.
Εχω 3 σκυλιά και αν μπορουσα θα είχα και περισότερα.Είναι οι ποιο πιστοί φίλοι μου.Και τα μόνα που με έχουν μελετήση τόσο καλά,που ξέρουν το κάθε βήμα μου,που ξέρουν τί διάθεση έχω και μου φέροντε αναλόγος,έχουν την υπομονή να με κάνουν με τα παιχνίδια τους να ξεχνάω τα πάντα....Μόνο μιλιά δεν έχουν.Τα γλυκά μου.
Πώς μπορούν καποια κτήνη,να τους κάνουν κακό?Και γιατί να μην ύπάρχει ενας σωστός νόμος να τημορούντε πραγματικά?.....

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ είπε...

Angel

Εμένα με είχε συγκλονίσει μιά ηλικιωμένη γυναίκα στον Πειραιά πριν πολλά χρόνια, που ζούσε μόνη της και συντηρούσε καμμιά 15αριά σκυλιά στην αυλή της. Όλη η αξιότιμη γειτονιά την κατηγορούσε οτι όλα αυτά τα χρήματα που έδινε γιά τα σκυλιά, θα μπορούσε να τα δίνει γιά τους φτωχούς. Μέχρι που μιά μέρα η γυναίκα φρίκαρε, βγήκε στο δρόμο και άρχισε να φωνάζει προς κάθε κατεύθυνση: "Εσείς ρε κερατάδες θα με κατηγορήσετε επειδή ταίζω τα σκυλιά; Εσείς που δεν έχετε δώσει ποτέ ούτε ένα ποτήρι νερό σε άνθρωπο;"

Καλώς ήρθες.
Να είσαι καλά και να προσέχεις τα σκυλιά. Δεν θα σε προδώσουν ΠΟΤΕ, σαν μερικούς μερικούς.