Δε μιλάμε για να μιλάμε,
δε γράφουμε για να γράφουμε,
δεν κάνουμε τέχνη για να κάνουμε τέχνη.
Εκτός αν ζούμε για να ζούμε.
Τίποτα δε μπορεί να αντικαταστήσει την ίδια τη ζωή.
Ούτε η χαρά, ούτε ο πόνος.
Ούτε η βλακεία μας, ούτε η εξυπνάδα μας.
Η ζωή δεν είναι τα μπλόγκ, δεν είναι τα βιβλία.
Δεν είναι ούτε οι ικανότητές μας,
ούτε οι αδυναμίες μας.
Η ζωή είναι ΟΛΑ μαζί.
Κι αν αρχίσουμε να αφαιρούμε, την ακρωτηριάζουμε.
Δεν είναι η τέχνη η ζωή.
Η ζωή είναι τέχνη.
στον φίλο Η.Α.
β.τ.μ.
Τετάρτη 21 Μαΐου 2008
Η ΖΩΗ
Αναρτήθηκε από ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ στις 4:04 μ.μ.
8 σχόλια :
Πολύ όμορφο Φίλε. Εύστοχα αληθινό!!!!
Oρθοσωστα..!! Ποιημα,τεχνη ειναι η ιδια η ζωη.:))
Σαν...τότε.. που μύριζε γαζία, αγιόκλημα και γιασεμί. Καθάρια ,ηλιόλουστη που ήταν η πλάση. Δεν ήσαν κλουβιά τα σπίτια. Μοσχοβολούσε ασβεστωμένη αυλή, χαμομήλι και ματζουράνα σγουρός,πλατύφυλλος βασιλικός . Σαν...τότε.. που υπήρχε γειτονιά, κι΄ανέμελα σφύριζαν τα παιδιά. Μοίραζαν το ψωμί, και τις έγνοιες τους οι άνθρωποι. Είχαν ήθη και έθιμα,στόχους και ιδανικά. Περίσσευε το γέλιο, η χαρά, η ομορφιά η απλότητα και αγνότητα. Δεν ξεχνούσαν να λένε καλημέρα, μήτε ξεχνούσαν το ευχαριστώ , και το συγγνώμη. ΄Ετσι θάθελα να είναι η ζωή. Σαν...τότε.. που άνθιζεν η αγάπη, που νανούριζεν η προσευχή, που το ναι, ήταν ναι, το όχι, όχι, δυνατή η μνήμη, λεύτερη η φαντασία. Σαν...τότε.. που δεν σφραγίζαμε την πόρτα του σπιτιού και της ψυχής μας. Φίλοι,αδελφοί,και συνάδελφοι ήσαν οι άνθρωποι. Κι΄ο κάματος της μέρας, μετουσιωνόταν σε τραγούδι και χορό. Αναζητώντας την σοφία του χθές, βιώνοντας την ανησυχία του σήμερα, Οραματιζόμενη όμορφο αύριο, Αντιστέκομαι στην απελπισία, στην βαρβαρότητα,και προδοσία. Αντιστέκομαι στο έντεχνο ψεύδος στις αλυσίδες,και στο υπερβολικό ξενόφερτο. Αμύνομαι με όνειρα. με την πίστη, και με την ποίηση. Γιατί, έτσι θάθελα τη ζωή, όπως και εσείς την ονειρεύεστε.
Θεοδώρα Κουφοπούλου Ηλιοπούλου
Την πιο Αερινη Καλημερα μου Βασιλια της μοναξιας και της αληθειας.:))
π. Λίβυε, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Όμως, αν πρόσεξες, το κείμενό μου είναι γραμμένο για τον Η.Α. τον κοινό μας φίλο, που εγώ τον αποκαλώ μύγα τσε-τσε, καθότι το μυαλό του δεν μπορεί να σταθεί στο ίδιο σημείο παραπάνω απο μερικά δευτερόλεπτα. Να κάνουμε κάτι να το βοηθήσουμε το παλληκάρι, γιατί τον βλέπω καμμιά μέρα στη Σούδα, να μουρλαίνει και τους ψυχιάτρους.
Να είσαι καλά και να κανονίσουμε να γνωριστούμε επιτέλους.
Αερικό, σ' ευχαριστώ για το πανέμορφο κείμενο που έφερες στη σελίδα μου και για τα καλά σου λόγια. Ομολογώ οτι τώρα και λίγες μέρες, λόγω μελισσοκομικών απαιτήσεων, δεν έχω μπορέσει να διαβάσω εσένα και τους άλλους υπέροχους φίλους μας, αλλά σύντομα θα είμαι και πάλι εκεί, να σας διαβάζω και να μαθαίνω απο σας.
Την καλησπέρα μου, να περνάς όπως γουστάρεις και να είσαι πάντα καλά.
Katarxas me entypwsiase to pseudonymo sou..
Mou aresei ;)
To keimeno einai gemato ousia kai mou aresei eksisou.
"Ερασιτέχνη άνθρωπε", όσο σε εντυπωσίασε το ψευδώνυμό μου, με εντυπωσίασε και το δικό σου. Είναι απίστευτα πρωτόγνωρο, γεμάτο νόημα και όσο αφορά εμένα, με αντιπροσωπεύει όσο δε φαντάζεσαι. Ένας "βασιλιάς της μοναξιάς", μόνο ερασιτέχνης άνθρωπος θα μπορούσε να είναι. Αγαλλιάζει η ψυχή μου που δίνεται η δυνατότητα σε αδελφές ψυχές να επικοινωνούν, έστω και με ψηφιακό τρόπο.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και σε ικετεύω να κάνεις ότι είναι δυνατόν για να παραμείνεις αιώνια ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ. Να είσαι καλά.
Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας
Eίδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου
Eίδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου
Eίδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε
Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου
Eίδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου
Eίδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου
Eίδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα
Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου
Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου
Το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο...δουλεύει καλύτερα όταν είναι ανοιχτό.
H.A
π. Λιβυος
Βασιλιάς της μοναξιάς ..
Υπάρχει και η λοβοτομή ..ξέρετε ...
απλή ..πετυχημένη ..συνταγή..
Δημοσίευση σχολίου